Σκέψεις για τον Δημήτρη Φύσσα

Στις προηγούμενες δεκαετίες, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι συνέρρευσαν  στην Αθήνα από όλη την Ελλάδα. Έρχονταν από κάπου αλλού για να βρουν μία καλύτερη τύχη στο κλεινόν άστυ. Η τύχη αυτή ήρθε για τους περισσότερους από αυτούς μέσα στη διαρκή μεταπολεμική ευημερία. Βρήκαν δουλειά, πρόκοψαν και ανέστησαν παιδιά και εγγόνια σε μία Αθήνα που όλο και μεγάλωνε. Την πόλη τους όμως δεν την αγάπησαν. «Η Αθήνα είναι μία άσχημη πόλη γιατί κατοικείται από άσχημους ανθρώπους» θυμόμαστε τον Μάνο Χατζηδάκη εύστοχα να λέει. Ένιωθαν σαν ξένοι μέσα σε αυτή. Αλλά ούτε και τα πάτρια εδάφη λαχταρούσαν πραγματικά. Αυτά υπήρχαν μόνο ως απόδραση σε γιορτές και αργίες. Σταδιακά μάλιστα ξεχάστηκαν  και οι εκδρομές ήταν τριήμερα στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Και όταν αυτά ελέω κρίσης κόπηκαν,  τα πατρογονικά σπίτια είχαν πουληθεί αν όχι ξεπουληθεί όσο όσο. Και όλοι αυτοί κατάντησαν να  έρχονται από μία μεγάλη μαύρη τρύπα, από το τρέχα γύρευε πουθενά και να βρίσκονται στο  αχανές πουθενά.  Και από αστοί να γίνουν αστείοι. Να χορεύουν τον «ένας αητός καθότανε» σε συνάξεις συλλόγων μέσα σε πολυτελή ξενοδοχεία λες και έμεναν στην Αυστραλία ή στο Τορόντο και όχι μόνο 3-4 ώρες μακριά από το χωριό τους.

Ο  Δ. Φύσσας δεν ανήκει σε όλους τους παραπάνω. Γέννημα θρέμμα της παλλάδας θεωρεί την πόλη σπίτι του αφού ξέρει και την παραμικρή πάροδο και γούβα της πρωτεύουσας. Και δεν μένει μόνο στον παρόντα χρόνο. Γνωρίζει την Αθήνα όχι μόνο όπως την κατάντησαν οι νεώτεροι αλλά όπως την τραγούδησαν οι παλαιότεροι. Πέρα από την λυρική ωραιοποίηση των ελαφρών τραγουδιών αλλά με βαθιά γνώση του παρελθόντος. Οργώνει καθημερινά τα δικά του χωράφια, σαν τον σπορέα της παραβολής, που δεν είναι με ελιές και πορτοκάλια αλλά με κακοτράχαλα πεζοδρόμια και παράνομα παρκαρισμένα οχήματα. Και κάποιος που θέλει να γράψει για άλλους ανθρώπους επιβάλλεται να βρεθεί παντού και να πιάσει παλμό. Να φτάσει από το αριστοκρατικό Κολωνάκι μέχρι το λαϊκό Κολωνό. Να ανταλλάξει χνώτα ως ίσος προς ίσο με παράδες και φουκαράδες. Έτσι  να καταφέρει να συνδέσει την πόλη. Να φτιάξει μέσα από όλα αυτό το μωσαϊκό από  κτίρια, εκκλησίες , καφενεία σινεμά και συλλόγους την δικιά του χειροποίητη πόλη. Και να μας υπενθυμίσει αυτό που γινόταν παλιά στο κέντρο των πόλεων. Πριν πάρει ο καθένας τον δρόμο για τα αποστειρωμένα προάστια και την ιδιώτευσή του. Την ανάμειξη  εντελώς διαφορετικών ανθρώπων σε ένα απρόσωπο μέρος. Το ανακάτεμα κόσμου και ντουνιά από διαφορετικές αφετηρίες. Τότε που στα μάτια των άλλων ανακαλύπτεις τον δικό σου χαρακτήρα και μαζί φτιάχνετε την χαμένη συνεκτικότητα της πόλης.

Εκθεσάς, συγγραφέας, ερευνητής, δημοσιογράφος στην Athens voice, ραδιοφωνικός παραγωγός στον 9.84 τα Σαββατοκύριακα. Μήτσος για τους φίλους με τρία παιδιά και δύο εγγόνια. Έχει γράψει 10 βιβλία, πάμπολλα δοκίμια και άρθρα. Να αναφέρω κάποια από τη δουλειά του. «Η γενιά του Πολυτεχνείου», ένα άρτιο βιογραφικό λεξικό για τους ανθρώπους που τόσα έχουν ακούσει. «Πλατεία Λένιν, Πρώην Συντάγματος», ένα μυθιστόρημα με την υπόθεση πως είχε επικρατήσει η άλλη πλευρά στον εμφύλιο. «Αυστηρώς ακατάλληλον. Προγράμματα αθηναϊκών κινηματογράφων σεξ» βιβλίο που έχει εξαντληθεί.  Έργο ζωής τα σινεμά της Αθήνας, μία ενδελεχής έρευνα από την ύπαρξή της μεγάλης οθόνης μέχρι το 2012 που τον πήρε δέκα ολόκληρα χρόνια για να ολοκληρώσει.   Το τελευταίο είναι «Η νιλουφέρ στα χρόνια της κρίσης» μία ιστορία του σήμερα για την Μακρόνησο του χτες.

Στα πλαίσια του τριήμερου φεστιβάλ των Πολιτιστικών Ομάδων του Πανεπιστημίου Πατρών-ΠΟΦΠΠ, το λογοτεχνικό τμήμα διοργανώνει εκδήλωση-συζήτηση με καλεσμένο τον Δημήτρη Φύσσα και θέμα: «Ιχνηλατώντας την Αθήνα μέσα από τα σινεμά και τη λογοτεχνία». Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 22  Μαΐου στις 19.00 η ώρα το απόγευμα στο Παλαιό Νοσοκομείο.