Είναι δική μου αίσθηση, ή όντως κάποια κυβερνητικά στελέχη ψάχνουν απεγνωσμένα για μικρόφωνο;

Το πρώτο εικοσαήμερο μετά τις εκλογές, διαμορφώθηκε ένα εντυπωσιακά ευρύ κοινωνικό μέτωπο που τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης. Υπήρξαν δημοσκοπήσεις που κατέγραφαν έως και σε ποσοστό 80%, στήριξη της νέας κυβέρνησης από τους πολίτες. Σε τις επίπεδα βρίσκεται αυτό το ποσοστό, σήμερα, λίγα εικοσιτετράωρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας, κανείς δεν ξέρει, υποθέτω ότι λείαν συντόμως θα βγει μια δημοσκόπηση και θα μάθουμε.

Εκείνο που θα χρειαστεί χρόνο για να το μάθουμε είναι το κατά πόσο η ένα συμφωνία είναι ίδια, καλύτερη ή χειρότερη από το μνημόνιο που είχε υπογραφεί από την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.

Εδώ και μέρες έχουμε επισημάνει από το thebest.gr ότι σημασία δεν έχουν οι λέξεις, αλλά η ουσία. Και την ουσία της συμφωνίας θα την δούμε όταν η κυβέρνηση θα αρχίσει να κυβερνάει και να νομοθετεί.

Γιατί μέχρι σήμερα, δεν κυβερνούσε, διαπραγματευόταν.

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα και σε αυτά θα κριθεί η νέα κυβέρνηση. Ωστόσο υπάρχει ένα στοιχείο, που μάλλον δεν κάνει καλό στη δημόσια εικόνα της και αν το συνεχίσει, νομίζω ότι πολύ σύντομα θα αρχίσει να το πληρώνει.

Τα περισσότερα κυβερνητικά και υψηλόβαθμα κομματικά στελέχη, μιλάνε πολύ. Δεκάδες οι δηλώσεις  που αραδιάζουν καθημερινά σε τηλεοράσεις, ραδιόφωνα, sites και εφημερίδες. Και είναι γνωστό ότι όποιος μιλάει πολύ, συνήθως λέει και πολλές κουταμάρες.

Τι σόι βίτσιο είναι αυτό, να μην βάζουν γλώσσα μέσα, οι (περισσότεροι)  πολιτικοί, δεν μπορώ να το καταλάβω. Και όταν μεν είσαι στην αντιπολίτευση έχεις και την πολυτέλεια να λες και μια κουβέντα παραπάνω, καθώς δεν διαθέτεις το προνόμιο να κρίνεσαι από τα έργα σου.

Όταν όμως, είσαι στην κυβέρνηση, ο κόσμος περιμένει να δει τα έργα σου, και όχι να ακούει τα λογίδριά σου. Επιπλέον, θέλει ιδιαίτερη προσοχή στο τι λες όταν μιλάς, γιατί το ακροατήριό σου δεν τον συνθέτουν μόνον οι ψηφοφόροι σου, αλλά και οι, εγχώριοι και ξένοι, φίλοι και αντίπαλοί σου.

Όταν, για παράδειγμα, είσαι βουλευτής της Αντιπολίτευσης και βρίσεις την Μέρκελ, ακούγεσαι ευχάριστα στα αυτιά των ψηφοφόρων σου και αδιάφορα στα αυτιά της Μέρκελ. Όταν, όμως είσαι Υπουργός και συνεχίζεις να την βρίζεις, της δίνεις αφορμή να σε βρίσει κι εκείνη και να σταθεί απέναντι σου εχθρικά.

Κι αν μεν είναι επιλογή μας να κάνουμε …πόλεμο με τους Γερμανούς, καλά κάνουμε και τους περνάμε γενεές δεκατέσσερις.

Αν όμως, έχουμε κατά νου να βάλουμε (έστω και λίγο) την ουρά στα σκέλια, τότε ας κάνουμε και λίγο κράτει στις δηλώσεις.

Και τέλος πάντων, ας περιοριστούν οι λόγοι κι ας αρχίσουν τα έργα.

Νοιώθω ότι έχουν αρχίσει να με κουράζουν τα πολλά λόγια και μακάρι για την κυβέρνηση, αυτή την κόπωση να την νοιώθω μόνον εγώ.

Και τέλος πάντων, τους πολυλογάδες πολιτικούς τους ζήσαμε. Επιλέγοντας αλλαγή, θέλουμε πολιτικούς μετρημένους στα λόγια και παραγωγικούς στα έργα.

Σε κάθε περίπτωση δε, δεν θέλουμε Υπουργούς-τηλεσχολιαστές. Ελπίζαμε και ελπίζουμε, ο κύκλος αυτός να έκλεισε με τον Άδωνι και τον Γιακουμάτο...