Αφιερωμένο στη μνήμη του Κώστα Βουρδέρη (Ντίνου) Καρατζά

Είναι παρατηρημένο. Νιώθοντας την ανάγκη να πεις, να γράψεις δυο λόγια στη μνήμη κάποιου παλιού συντρόφου, οι λέξεις μπερδεύονται, οι σκέψεις περνάνε μπροστά σου με εκπληκτική ταχύτητα, το μολύβι βαραίνει, γλιστρά, σου φεύγει από το χέρι.

Όταν μάλιστα πρόκειται για το πρόσωπο που σε έφερε στη ζωή, τα πράγματα γίνονται πιο δύσκολα. Τα συναισθήματα κορυφώνονται. Προσπαθείς να συγκρατήσεις τον χείμαρρο της αγανάκτησης και της ταξικής συνείδησης. Να περιοριστείς σε λίγα λόγια. Σε μια χρονική αναφορά της ζωής του αλλά, σίγουρα, την πιο σπουδαία.

Ίσως είναι καλύτερα έτσι. Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι πολύ περισσότερα αυτά που πρέπει να κάνεις. Από αυτά που θα ήθελες να πεις.

Είκοσι χρόνια μόνο είχε διανύσει από τη ζωή του, όταν το Νοέμβρη του 1941, με την φλόγα και το πάθος νέου επαναστάτη, αποφάσισε να αφιερώσει το υπόλοιπο της ζωής του στην πάλη, που μόνο μέσω αυτής η ζωή αξίζει, όπως έλεγε, για τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό.

Παιδί της εργατικής τάξης, γραμματέας συνδικαλιστικών οργανώσεων του Ε.Κ. Πάτρας, ταύτισε γρήγορα τις νεανικές επαναστατικές του ανησυχίες, με τις ιδέες της κομμουνιστικής κοσμοθεωρίας.

Στην περίοδο της κατοχής, η αντιφασιστική του συνείδηση και συγκρότηση, έδινε το θάρρος και την ικανότητα να μετατρέπει τα πιο απλά αιτήματα του Πατραϊκού Λαού, σε αντιπολεμικές αντικατοχικές εκδηλώσεις, πρωτοστατώντας σε αυτές.

Τίμησε το Κ.Κ.Ε. και το κομμουνιστικό κίνημα. Αγωνίσθηκε φλογερά σαν γραμματέας του Νομαρχιακού Συμβουλίου της Ε.Π.Ο.Ν.

Καθοδηγητής στο Ε.Α.Μ. χρόνια στην παρανομία και στην Ελεύθερη Ελλάδα.

Ιδρυτικό στέλεχος οργανώσεων του Ε.Α.Μ., στην Πάτρα και την ευρύτερη περιοχή, Αντιπρόσωπος της Δημοκρατικής κυβέρνησης της Ελεύθερης Ελλάδας.

Ντίνο Βουρδέρη τον έλεγαν, Νεοκλή και Καπετάν Καρατζά στον αγώνα.

Με την συμβολή του Νίκου Μπελογιάννη (ΠΕΤΡΟΥ) συγκρότησε και καθοδήγησε τον παράνομο εκδοτικό μηχανισμό της Ε.Π.Ο.Ν. και του Ε.Α.Μ., την συγκέντρωση και προώθηση οπλισμού, πληροφοριών, την οργάνωση μαχητικών ομάδων.

Πέρασε στρατοδικείο, φυλακίστηκε, εξορίσθηκε, βασανίσθηκε.

Είχε συγκεντρώσει το μίσος όλης της αντίδρασης.

Στα τέλη Φεβρουαρίου του 1949 προδόθηκε, όντας επικηρυγμένος. Δολοφονήθηκε μαζί με τον σύντροφό του Καπετάν Νικήτα Πολυκράτη, στην Τριταία Αχαίας μετά από πολύωρη, σκληρή και άνιση μάχη από δοσίλογους, χυτομάηδες.

Τον αποκεφάλισαν και το «τίμημα» έκανε τον γύρο της Πελοποννήσου μέσα σε αλαλαγμούς αρρωστημένης ηδονής, από τους υπανθρώπους δολοφόνους του για πολλές εβδομάδες.

Του αξίζουν πολλά.

Του αξίζει, οι νεώτεροι, να δικαιώσουμε αυτή τη θυσία που είναι ίδια με αυτές των χιλιάδων αγωνιστών της εργατικής τάξης και του Λαού μας.

Του αξίζει κάτι περισσότερο από την απλή αναφορά του αγώνα του, στις ιστορικές επαναστατικές επετείους και το κρέμασμα της φωτογραφίας του, έτσι μουσειακά σε κάποια γραφεία.

Του αξίζει να δικαιώσουμε το ταξικό φρόνημα που ένοιωθε, να προσθέσουμε στην πανανθρώπινη υπόθεση της λευτεριάς.

Υ.Γ.

Ευχαριστώ την σημερινή Δημοτική Αρχή της Πάτρας, που τιμώντας την Εθνική Αντίσταση του Λαού μας, ανταποκρίθηκε θετικά στο αίτημα για την δημιουργία ενός χώρου μνήμης του αξέχαστου και αγαπητού Πατρινού Επαναστάτη.