Με αρετή και τόλμη

Προχθές το  βράδυ καθηλωμένοι με κομμένη την ανάσα παρακολουθήσαμε οι περισσότεροι θαρρώ την ψήφιση των νέων επαχθέστερων μέτρων. Αν πριν τρία χρόνια έλεγες σε κάποιον ότι ο κατώτατος μισθός θα έφτανε στα 500€ περίπου σίγουρα θα σε περνούσε για τρελό κι όμως σήμερα  είδαμε αυτόν τον εφιάλτη να παίρνει σάρκα και οστά και όχι μόνο αυτό...

Την ώρα της  υπερψήφισης των νέων επαχθέστερων μέτρων, έκανα μια μικρή ιστορική αναδρομή.   Ήμασταν  μια χώρα αξιοπρεπής, από την ώρα όμως που μας ανακοίνωσε ο ΓΑΠ την ένταξή μας στο ΔΝΤ η αξιοπρέπεια πήγε περίπατο και εμείς έκτοτε περπατάμε με σκυμμένο το κεφάλι υποτελείς. Ενώ τα μνημόνια δεν έχουν  τέλος ήρθε το πρώτο μνημόνιο για το καλό της Ελλάδας το επιχείρημα ήταν και τότε να το υπογράψουμε, ήρθε το μεσοπρόθεσμο πάλι για το καλό της  Χώρας μας να το ψηφίσουμε, ήρθε και το μνημόνιο δύο πάλι τα ίδια και ο κατήφορος δεν είχε τέλος να σου και το τρίτο μνημόνιο με ακόμα πιο εξαντλητικά και εξουθενωτικά για τον μικρομεσαίο ελληνικό νοικοκυριό.

Καθώς έβλεπα το ελληνικό κοινοβούλιο που περισσότερο με σχολική αίθουσα έμοιαζε παρά με τον οίκο της δημοκρατίας, όπου σαν άτακτα μικρά παιδιά μιλούσαν και αστεΐζονταν  μεταξύ τους την ώρα της ψηφοφορίας και μετά βίας ακουγόντουσαν τι ψήφιζαν οι συνάδελφοι τους.

Ξάφνου θυμήθηκα  τον όρκο που δίνουν όλοι αυτοί κατά την ανάληψη των καθηκόντων τους  ο όρκος έχει ως εξής:<< Oρκίζομαι στο όνομα της Aγίας και Oμοούσιας και Aδιαίρετης Tριάδας να είμαι πιστός στην Πατρίδα και το δημοκρατικό πολίτευμα, να υπακούω στο Σύνταγμα και τους νόμους και να εκπληρώνω ευσυνείδητα τα καθήκοντά μου».  Σκέφτηκα τι από όλα αυτά έκαναν όλοι αυτοί που κατά καιρούς κυβέρνησαν τον τόπο;

Η πλειονότητα όλων αυτών που αγωνίστηκε μέσα στο πολυτεχνείο για την πάταξη της  Χούντας σήμερα δρώντας και λειτουργώντας αντιδημοκρατικά και με φασίζουσα νοοτροπία μας επιβάλει να ζήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα. Όσο για τα πάγια αιτήματα κάθε δημοκρατικής κοινωνίας ούτε συζήτηση,  ψωμί δηλαδή εργασία ούτε για αστείο, παιδεία υπό διάλυση, όσο για την ελευθερία άστο αυτό μια πονεμένη ιστορία κατ’ επίφαση ελευθερία, αφού και να θες δεν μπορείς να βγεις έξω από το σπίτι σου  μετά τις 10 το βράδυ γιατί κινδυνεύει η σωματική σου ακεραιότητα.

Τελικά αυτοί που παραφράζουν το τίτλο τους από βουλευτής σε βολευτή μήπως έχουν δίκιο; Οι περισσότεροι πάντως από όλους αυτούς τους βο-λευτάδες  μπήκαν με κοτλέ παντελόνια και τρύπια ζιβάγκο στην πολιτική και βρέθηκαν με πολυτελείς βίλες και πανάκριβα κοστούμια. Αντί λοιπόν να κόβουν από τους συνταξιούχους και τους μικρομεσαίους ματώνοντας την ελληνική κοινωνία  μήπως θα έπρεπε να κάνουν την αυτοκριτική τους μπροστά σε έναν καθρέφτη και να δουν τι πρέπει να κόψουν από τον εαυτό τους; έτσι ίσως να είχαμε γλυτώσει πάρα πολλά. Άλλωστε θέλει αρετή και τόλμη η δημοκρατία!!!