Τι σημαίνει για την Ελλάδα η εκλογή Πιερρακάκη στο Eurogroup

Η εκλογή του Κυριάκου Πιερρακάκη στην προεδρία του Eurogroup φέρει πολλαπλούς συμβολισμούς για τη θέση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικογένεια, ενώ υπογραμμίζει και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα.

Το κεντρικό μήνυμα, προφανώς, έχει να κάνει με ολική επιστροφή της χώρας, στην “πρώτη ταχύτητα” της Ένωσης, μετά την έντονη αμφισβήτηση των χρόνων των μνημονίων αλλά και την εργώδη προσπάθεια, από το 2015 και μετά, για εμπέδωση δημοσιονομικής ισορροπίας αλλά και προώθησης μεταρρυθμίσεων στην οικονομίας της.

Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα που ήταν από τα πρώτα κράτη με Συμφωνία Σύνδεσης και Σταθεροποίησης με την τότε ΕΟΚ από το 1960, αλλά που λόγω της Χούντας, βρέθηκε “εκτός” ευρωπαϊκών εξελίξεων, για να επανέλθει με την ιστορική στιγμή του Ζαππείου του 1980, και πάλι πρωταγωνιστεί στο Ευρωπαϊκό πείραμα ευρισκόμενη στο τιμόνι ενός από τους πλέον βασικούς θεσμούς της.

Τι σημαίνει όμως για τη χώρα, σε μια συγκυρία, γεμάτη προκλήσεις η επαναφορά της στη “βιτρίνα” της Ευρώπης;
Προφανώς, καταγράφεται:

-Μια επιβράβευση μιας πορείας αναμόρφωσης της όλης εικόνας της Ελλάδας, με αιχμή τις επιδόσεις ανάσχεσης των οικονομικών πληγών του παρελθόντος και παρά τις όποιες σημαντικές “ακίδες” σε σχέση με ζητήματα κράτους δικαίου (υποκλοπές, ελευθερία τύπου) διαχείρισης κοινοτικών κονδυλίων (βλ. ΟΠΕΚΕΠΕ).

-Μια “ψήφος” εμπιστοσύνης, από μια ΕΕ όπου κυριαρχούν οι συντηρητικές κυβερνήσεις. Ουσιαστικά καταγράφηκαν εύσημα σε ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, που είναι στην “γραμμή” των Βρυξελλών, αλλά και σε μια σημαντική η επικοινωνιακή προσπάθεια που έκανε η κυβέρνηση μετά το 2019.‘

-Μια εμπέδωση εικόνας χώρας, που αποτελεί σημείο σταθερότητας και άρα προορισμό επενδύσεων στην ΕΕ, που συνταράσσεται από κοινωνικές και άλλες τεκτονικές κινήσεις. Είναι, μάλιστα, μια διαδικασία, η εκλογή, που συμπληρωματικά λειτουργεί με τη συμφωνία με τη Euronext. Μένει να αποτυπωθεί πολιτικά, στα “σήματα” συμπερίληψης για την Ευρωπαϊκή κοινωνία που θα εκπέμψει ο κ. Πιερρακάκης.

-Μια ευκαιρία για την Ελλάδα να έχει εικόνα των εξελίξεων και των βαθύτερων ισορροπιών τα εσωτερικά όργανα της ΕΕ, αλλά και να αποκτήσει δυνατότητα παρέμβασης και διαμόρφωσης, έστω και με “ασκήσεις” ισορροπίας στη διαμόρφωση της “συνισταμένης” των θέσεων που θα εκφραστούν στο μέλλον. Οι γνωρίζοντες, άλλωστε, από διαδικασίες “ζυμώσεων’ γνωρίζουν καλά το πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των συντονιστών. Άλλωστε, πέρα από τις ισορροπίες ή και τα απρόοπτα στην “προεκλογική” μάχη με τον Βέλγο υπουργό Βίνσεντ βαν Πέτεγκεμ και τις “καραμπόλες” λόγω των κινήσεων της κυβέρνησης του Βελγίου ένεκα Ρωσίας, η εκλογή Πιερρακάκη σηματοδοτεί μια εθνική “πρόκριση” σε ένα “κλαμπ” με ρόλο στη διαμόρφωση αποφάσεων και άρα “‘ανοιγμα” ευκαιριών για προώθηση θέσεων που μπορεί να λειτουργήσουν θετικά για τα συμφέροντα της χώρας

Να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος του Eurogroup προεδρεύει στο όργανο όπου αποφασίζονται οι οικονομικές πολιτικές της Ευρωζώνης. Είναι ο συντονιστής των υπουργών Οικονομικών, ο εκπρόσωπος της Ευρωζώνης στο ΔΝΤ, στην Παγκόσμια Τράπεζα και στο G7.

Οι προκλήσεις

Στο φόντο των προκλήσεων που είναι ante portas είναι προφανώς τα ζητήματα διαχείρισης των μεγάλων χωρών, όπως η Γαλλία με τα ελλείμματά της αλλά και η Γερμανία που έχει πλέον “αναιμική” ανάπτυξη ένεκα και της ενεργειακής αποκοπής από τη Ρωσία. Παράλληλα μια από τις προκλήσεις έχει να κάνει τις πιέσεις του πληθωρισμού αλλά και το μέλλον της ΕΕ στο φόντο του καλπασμού του Παγκόσμιου Νότου, των δασμών, των προκλήσεων για δημοσιονομικά βάρη ένεκα του REARM, αλλά και της ενεργειακής μετάβασης στο φόντο του … Drill baby drill του προέδρου Τραμπ.

Κεντρικό ζήτημα βέβαια είναι η ενεργειακή πρόκληση αλλά και τα ζητήματα ανταγωνιστικότητας της ευρωπαϊκής οικονομίας, όπως και των σχέσεων με τη Ρωσία στο φόντο της πίεσης για αποδέσμευση των ρωσικών κεφαλαίων για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας.

Σε κάθε περίπτωση, το εάν θα τα καταφέρει ο Κυριάκος Πιερρακάκης είναι μια προσωπική “διακονία”, που εάν πετύχει θα είναι μια σημαντική στιγμή για τη χώρα, έστω κι αν δε θα μπορεί να διεκδικήσει άλλη κορυφαία θέση σε κοινοτικά όργανα.