Δυο βιβλία που αλλάζουν τις θερμοκρασίες ανάγνωσης
«Καθένας με το Βάσανό του» - Μariana Leky
(εκδ. Gutenberg)
Η κυρία Βίζε δεν μπορεί να κοιμηθεί τις νύχτες. Η νεαρή Λίζα ζει έναν βασανιστικό πρώτο έρωτα. Ο κύριος Πολ υποφέρει από κλειστοφοβία. Ένας νέος γείτονας ταλαιπωρεί τους ενοίκους μιας πολυκατοικίας. Ένας ηλικιωμένος ψυχίατρος πρέπει να αδειάσει το ιατρείο του. Μικρές ιστορίες για ψυχοθεραπευτές, συνεδρίες, φόβους ελπίδες, μικρόκοσμους σε μια παλάμη, σταγόνες ιδρώτα που χρειάζονται μια αναπνοή –σεσουάρ. Ιδανικά, σε ένα σαλόνι αναμονής ενός ψυχολόγου τα μικρά διηγήματα της Λέκι θα λειτουργούσαν σωτήρια για ανάγνωση, με μια εκλαΐκευση που τα φέρνει στα μέτρα όλων αυτών που ο φόβος και η αγωνία πετάνε σα κομφετί τις αϋπνίες. Και με το προηγούμενο βιβλίο της «Το όνειρο της Ζέλμα» η γερμανίδα συγγραφέας θα αρέσει σίγουρα σε όλους αυτούς που μεγάλωσαν διαβάζοντας τον προσφάτως εκλιπόντα Τομ Ρόμπινς.
Αν το βιβλίο αυτό ήταν φετινή οσκαρική ταινία , με ποια θα τη ταίριαζες;
«Α real pain» του Tζέσι Άιζενμπεργκ
«Θλιβερός τίγρης» - Νεζ Σινό
(εκδ. Εστία)
«Τα παιδικά χρόνια της Νεζ Σινό έχουν σφραγιστεί από τον εξακολουθητικό βιασμό που υφίστατο από τον πατριό της. Τον μηνύει το 2000, μαζί με τη μητέρα της, κι εκείνος καταδικάζεται σε εννέα χρόνια φυλάκισης. Χρόνια αργότερα, η Σινό επανέρχεται σε αυτό το ανεπούλωτο τραύμα καταθέτοντας με μια σπαραχτική αφήγηση το τι και πώς συνέβη – δίχως πάθος, δίχως μεμψιμοιρία. Επιχειρεί να αποσυναρμολογήσει προσεκτικά τη μικρή βόμβα που δυναμίτισε την παιδική της ηλικία: το θέμα δεν είναι μόνον τα κυριολεκτικά συμβάντα· είναι και το πώς λειτουργεί αυτή η κατάθεση, υποχρεώνοντας τον αναγνώστη να σκεφτεί πάνω στα ευαίσθητα θέματα της παιδοφιλίας, της αιμομιξίας, της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων» Λόγια της Λίζυ Τσιριμώκου που έκανε την εξαιρετική μετάφραση του βιβλίου. Σε μια εποχή που πληθαίνουν –και καλά κάνουν- τα βιβλία που η κακοποίηση είναι μοχλός έμπνευσης για μυθιστορία και σκαλοπάτι θάρρους για αφήγηση αληθινών ιστοριών, η σκληρότητα και η δύναμη ψυχής, σου δημιουργούν κόμπους στο στομάχι . Η Σινό διαλέγει έναν δύσκολο δρόμο που θυμίζει ένα είδος υβριδικής παραδοχής. Αφήνει τις «πικάντικες» περιγραφές και προσπαθεί με μια δοκιμιακή –εξομολογητική γραφή να αφηγηθεί την ιστορία της, την ιστορία των «αδερφών της» σε όλο τον κόσμο. « Έτσι και γίνεις θύμα μια φορά, είσαι πάντα θύμα. Και κυρίως, είσαι θύμα για πάντα. Ακόμα κι όταν το ξεπερνάς, δεν το ξεπερνάς πραγματικά», λέει η συγγραφέας και τα περιθώρια λύτρωσης και αναθέματος είναι θέμα παραδοχής για τη διαρκή μάχη καλού-κακού.
Αν το βιβλίο αυτό ήταν φετινή οσκαρική ταινία , με ποια θα τη ταίριαζες;
Δύσκολο, αλλά καταλήγεις στο «Νickel Boys» που δυστυχώς δεν θα παιχτεί στην Ελλάδα.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
