«Η Αλίκη στη χώρα…των θραυσμάτων»

Η «Αλίκη» ζει διαχρονικά όχι στη χώρα των θαυμάτων, αλλά των θραυσμάτων, μια χώρα των θραυσμάτων της ύπαρξής της που πολλές φορές έχει υποτιμηθεί, καταπατηθεί, αδικηθεί, κινδυνεύσει και πονέσει, έως ότου να διαλυθεί.

Η μόνη περίπτωση να ειδωθεί ως η χώρα των θαυμάτων, είναι γιατί ακόμα και τα αυτονόητα για την «Αλίκη» φαντάζουν θαύματα, που ακόμα και αυτά είναι ελάχιστα μπροστά στα θραύσματά με τα οποία καλείται να ζήσει, να ανθίσει και να εξελιχθεί στον μοναδικό εαυτό της. Τι συμβαίνει, όμως, σε αυτήν τη χώρα για την «Αλίκη» και από ποια θραύσματα προσπαθεί αέναα να ξεφύγει;

Σε αυτή τη χώρα η «Αλίκη», από την ώρα που γεννήθηκε ήξερε ότι πρέπει να παλεύει για να’ ναι ίση. Και καθώς πορεύονταν σε αυτή, της είπαν πώς να ντύνεται, πώς να μιλάει, πώς να φέρεται και πώς να συμπεριφέρεται. Της είπαν ότι έχουν λόγο στα δικαιώματά της, πόσα και ποια θα έχει. Της είπαν τι της ταιριάζει και τι όχι. Την κρίνανε και την επικρίνανε, με μεζούρες, με ρολόγια, με λέξεις, με πράξεις και με παραινέσεις δήθεν για το καλό της. Της είπαν για τις επιλογές της, για τη ζωή της, για τις σπουδές της, για τις αποφάσεις της, για τις δουλειές της. Της είπαν ακόμα και όταν πάλευε για την υγεία της. Της είπαν και όταν έγινε κοπέλα, σύζυγος, μάνα και εργαζόμενη. Της είπαν να συμμορφωθεί με τους κανόνες που διέπουν την ύπαρξή της, γιατί της είπαν ότι το να είσαι γυναίκα, σημαίνει εκ προοιμίου να υπηρετείς συγκεκριμένες συμπεριφορές, συγκεκριμένες νόρμες και συγκεκριμένους ρόλους και όχι να μπορείς απλά και ελεύθερα να είσαι ο εαυτός σου.

Και όλα αυτά της τα είπαν και άνδρες και γυναίκες και νόμοι και θρησκείες. Και δεν μείναμε μόνο εκεί. Πολλές φορές κάποιοι κάνανε τη χώρα που ζει σκοτεινή, ζοφερή και επικίνδυνη και πολλές φορές η «Αλίκη» βρέθηκε γονατισμένη κάτω, χτυπημένη, κακοποιημένη από κάθε είδους κακοποίηση και κατακερματισμένη με σημάδια στην ψυχή και σώμα και μάλιστα από θαύμα να ζει. Μόνο να σκεφτείς ότι υπήρξε άλλη «Αλίκη» που δεν στάθηκε το ίδιο τυχερή και δεν βρίσκεται πια μαζί μας, εξαιτίας χεριού που εμπιστευόταν και χεριού που πίστεψε ότι έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω της.

Και όμως, μέσα στα θραύσματα που την πληγώνουν, η κάθε γενναία, δυνατή και μοναδική «Αλίκη» συνεχίζει να πορεύεται και ένα – ένα να παίρνει τα θραύσματα της ανισότητας, των διακρίσεων, της έμφυλης βίας, της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να τα διαλύει, κάνοντάς τα χώμα που θα στηθούν τα θεμέλια για ένα καλύτερο αύριο στην κάθε χώρα που ζει. Και όμως, συνεχίζει να κατακτά τον κόσμο και να δίνει αγώνες για να τον κάνει καλύτερο με πράξεις και όχι με λόγια, μέσα από το παράδειγμά της και τη στάση της, τιμώντας την κάθε «Αλίκη» που αγωνίστηκε γι’ αυτή και για τα δικαιώματά της πριν από αυτή, τον κάθε άνδρα που στάθηκε στο πλευρό της, τον κάθε άνθρωπο που σέβεται τον άνθρωπο.

Αφιερωμένο για τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα της Γυναικάς στην κάθε «Αλίκη», η οποία αντιπροσωπεύει την κάθε σύγχρονη γυναίκα που δεν συμβιβάζεται, που αντιστέκεται και που αγωνίζεται για έναν κόσμο καλύτερο, δικαιότερο και ίσο!

Ευφροσύνη Κίτσιου

Ιστορικός – Φιλόλογος