Πάτρα- σχολική βία: Τι λένε οι γονείς για τα φαινόμενα που συνεχώς εντείνονται

Όσο περνάει ο καιρός τα φαινόμενα της σχολικής βίας, δηλαδή η επιθετικότητα μεταξύ ανηλίκων μέσω του εκφοβισμού εντείνονται και στην περιοχή της Πάτρας, γεγονός που προκαλεί έντονο προβληματισμό στη σχολική κοινότητα αλλά και στις ενώσεις Γονέων.

Μιλώντας, στο thebest.gr η πρόεδρος της Ένωσης Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Πατρέων Ελένη Μπεχλιούλη, επισημαίνει: «Η σχολική βία είναι γύρω μας. Σε κάθε σχολική βαθμίδα, από το Δημοτικό Σχολείο μέχρι και το Λύκειο, απλά αλλάζει η μορφή. Η παραβατική συμπεριφορά, δηλαδή σπρωξίματα, κλωτσιές, μπουνιές, κοροϊδία ή βρισιές στις μικρές ηλικίες, αφορά στις πλείστες των περιπτώσεων παιδιά με διαφορετική εθνικότητα, εμφάνιση ή θρησκεία ή και παιδιά με αναπηρίες. Στις μεγαλύτερες ηλικίες, ισχύουν όσα προανέφερα αλλά πολλές φορές γίνονται με μεγαλύτερη ένταση που μπορεί να φτάσει σε απειλές με όποιο τρόπο, με στόχο να προκληθεί βλάβη. Αρκετές φορές έχουμε γίνει μάρτυρες τέτοιων συμπεριφορών, ίσως όχι ακραίων, στα σχολεία μας αλλά μην κλείνουμε τα μάτια και να λέμε ότι δεν υπάρχουν. Κάποια περιστατικά αντιμετωπίζονται εντός του σχολείου και κάποια μπορεί να φτάσουν μέχρι την Πρωτοβάθμια ή την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Κάποιες φορές προτείνεται ως λύση δίνεται η αλλαγή σχολείου αλλά είναι αυτή η λύση; Το παιδί με στοιχεία παραβατικότητας, δεν θα συνεχίσει να κάνει το ίδιο και στο επόμενο σχολείο;».

Που οφείλονται όλα τα παραπάνω και πως μπορούν να αποφευχθούν: «Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό, δηλαδή ναι μεν ευθύνεται η οικογένεια, αλλά υπάρχει ευθύνη και στο σχολείο, υπάρχει ευθύνη και στις «υποδομές» της πολιτείας. Στο σχολείο δεν υπάρχει ψυχολόγος και κοινωνικός λειτουργός σε μόνιμη βάση και με μια φορά την εβδομάδα, δεν γίνεται η δουλειά που θα έπρεπε για να μπορέσουμε να αποφύγουμε κάποια φαινόμενα. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο, σα γονείς δεν ξέρουμε πως να τα αντιμετωπίσουμε και όταν αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει πρόβλημα είναι αργά. Θα έπρεπε να έχουμε τη βοήθεια από το σχολείο, γιατί εκεί αρχίζεις και βλέπεις ότι κάτι πάει στραβά με την συμπεριφορά του παιδιού. Ακόμα και οι δάσκαλοι ή οι καθηγητές, όσο καλή διάθεση και αν έχουν να βοηθήσουν, δεν ξέρουν να το κάνουν και να το αντιμετωπίσουν τις περισσότερες φορές. Τόσο τα παιδιά που ασκούν εκφοβισμό όσο και αυτά που τον δέχονται χρειάζονται βοήθεια» τονίζει η κ. Μπεχλιούλη.

Αναφερόμενη στο οικογενειακό και σχολικό πλαίσιο που επηρεάζει το παιδί, εξηγεί: «Σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του παιδιού, προφανώς και διαδραματίζει η οικογένεια και καθώς το παιδί μεγαλώνει και φοιτά στο σχολείο τότε σημαντική επιρροή ασκεί και το σχολικό περιβάλλον. Οι συμπεριφορές στο περιβάλλον έχουν αντίκτυπο και στο παιδί. Ένα παιδί που μεγαλώνει χωρίς όρια δεν μαθαίνει να διεκδικεί σεβόμενο την ύπαρξη του άλλου και θεωρεί ότι μπορεί να συμπεριφέρεται με όποιον τρόπο θέλει εφόσον δεν υπάρχουν συνέπειες των πράξεών του. Το παιδί έτσι δεν μαθαίνει να προσαρμόζεται στο σύνολο με άλλους ανθρώπους. Συνήθως αναπαράγουν συμπεριφορές που υπάρχουν στο περιβάλλον».

Σε ό, τι αφορά, τα ερεθίσματα που δέχονται οι μαθητές, που ενδεχομένως τους οδηγήσουν σε πράξεις εκφοβισμού, αναφέρει: «Τα πρότυπα γύρω μας, δεν βοηθούν. Όταν δεν έχουν δυνατά πρότυπα από τους γονείς τους, θα τα αναζητήσουν στο πρόσωπο άλλων, κάποιες φορές όμως μπορεί τα πρόσωπα αυτά να μην έχουν θετική επιρροή. Το διαδίκτυο είναι ακόμα ένα μέρος του προβλήματος, αφού κάθε παιδί μπορεί ελεύθερα να δει σκηνές βίας. Στα σόσιαλ μίντια, έχουν την δυνατότητα να «ανεβάζουν» ότι θέλουν προκειμένου να δείξουν την μαγκιά τους. Όλα αυτά είναι ανεξέλεγκτα».