Δείτε την αφίσα των 29ων Νυχτών Πρεμιέρας που φιλοτέχνησε ο Βασίλης Μέξης

Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας, οι γνωστές σε όλους, Νύχτες Πρεμιέρας επιστρέφει για την 29η έκδοσή του από τις 27 Σεπτεμβρίου έως τις 8 Οκτωβρίου 2023. Ο διεθνής σινεφίλ θεσμός προσφέρει μοναδικές κινηματογραφικές εμπειρίες και διεξόδους στους/τις κατοίκους και επισκέπτες/-ριες της πόλης, αναδεικνύει νέες φωνές του παγκόσμιου σινεμά, παρουσιάζει στο κοινό μερικές από τις καλύτερες και πιο προσδοκώμενες ταινίες της χρονιάς συνοδεία εκλεκτών προσκεκλημένων και διοργανώνει αφιερώματα, ειδικές προβολές, masterclass και παράλληλες εκδηλώσεις, δικαιώνοντας τη φανατική αγάπη των θεατών όλα αυτά τα χρόνια.

Με μεγάλη χαρά, και ενώ διαρκεί ακόμα το 13ο Athens Open Air Film Festival, αποκαλύφθηκε η αφίσα του 29ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας - Νύχτες Πρεμιέρας, την οποία έχει φιλοτεχνήσει ο σταθερός συνεργάτης του Φεστιβάλ, σχεδιαστής οπτικής επικοινωνίας, Βασίλης Μέξης.

H αφίσα με τα λόγια του δημιουργού της:

«Τι βλέπετε;

Το φετινό εικαστικό είναι επηρεασμένο από την προβολική δοκιμασία με κηλίδες μελάνης Ρόρσαχ. Κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας αυτής, ο συμμετέχων καλείται να ερμηνεύσει τα ασαφή και διφορούμενα σχήματα που αντικρίζει στις καρτέλες του τεστ. Σε κάθε περίπτωση, η πρώτη ερώτηση στην οποία υποβάλλεται και αυτό που καλείται να απαντήσει ουσιαστικά είναι «τί βλέπει».

Στην καθημερινότητα, έχουμε συνηθίσει να συσχετίζουμε τη λέξη «προβολή» με την κινηματογραφική εμπειρία. Ο όρος «προβολή», ωστόσο, ανήκει πρωτίστως στην ψυχανάλυση και αναφέρεται στη διαδικασία κατά την οποία το υποκείμενο αποδίδει ή εκτοπίζει στον κόσμο που το περιβάλλει - σε πρόσωπα ή αντικείμενα - χαρακτηριστικά, συναισθήματα και επιθυμίες που παραγνωρίζει ή αρνείται στον ίδιο του τον εαυτό.

Τι είναι λοιπόν το σινεμά αν όχι μια τέτοια προβολή του εαυτού, μια ομαδική κατά κάποιον τρόπο συνεδρία κατά τη διάρκεια της οποίας αντικρίζουμε στην οθόνη αυτό που πιστεύουμε, νιώθουμε ή φαντασιωνόμαστε ατομικά; Η προβολή αυτή μπορεί να περιορίζεται μόνο στη δική μας αντίληψη, χωρίς να ταυτίζεται με εκείνη των γύρω μας, και να καλύπτει ένα φάσμα τόσο ευρύ και ποικίλο όσο και η ανθρώπινη κατάσταση. Είναι μοναδική και εντελώς προσωπική, μια ανάδυση μύχιων ιδιοτήτων και συναισθημάτων απευθείας από το υποσυνείδητό μας.

Τι βλέπουμε, λοιπόν, σε αυτή την εικόνα; Κάτι αισιόδοξο ή κάτι δυσοίωνο; Ένα λουλούδι, έναν οφθαλμό; Μια συμβολική και φαντασιακή έκρηξη χρωμάτων συνυφασμένη με τη θαυμαστή λειτουργία της όρασης; Ένα σχήμα ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο αλλά με συγκεκριμένη φιλοσοφία και σύλληψη;

Τι βλέπουμε όταν κοιτάμε αυτή την εικόνα; Τι βλέπουμε όταν παρακολουθούμε μια ταινία; Μήπως τελικά βλέπουμε εμάς τους ίδιους; Οι απαντήσεις δικές σας... ».