"Το Προξενιό της Ιουλίας": H αισθητική και τα έθιμα του ’50 παίρνουν σάρκα και οστά

Το Προξενιό της Ιουλίας, η νέα καθημερινή σειρά εποχής έρχεται το φθινόπωρο στον Alpha και αποτελεί ήδη το δυνατό, πολλά υποσχόμενο χαρτί του σταθμού για την επόμενη σεζόν στο κομμάτι της μυθοπλασίας.

Ένα καστ σπουδαίων ηθοποιών, ένα ενδιαφέρον σενάριο αλλά και η ιδιαίτερη αισθητική των 50’s συμπληρώνουν το σκηνικό της φιλόδοξης παραγωγής.

Βρισκόμαστε στη Θεσσαλία στα τέλη του ’50, και κεντρικό στοιχείο της πλοκής της ιστορίας μας είναι ένα προξενιό. Ένα προξενιό που στόχο έχει να κρύψει ένοχα μυστικά αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι να γεννήσει περισσότερα, όπως συνέβαινε τις περισσότερες φορές.

Όλοι γνωρίζουμε ή έχουμε ακούσει για ένα προξενιό που ήταν μονόδρομος για τις γυναίκες, εκείνα τα χρόνια. Οι γονείς αποφάσιζαν για τις ζωές τους χωρίς καν να ερωτηθούν οι ίδιες.

Τα έθιμα και οι νόμοι της κοινωνίας απαιτούσαν η νύφη να δίνει προίκα στον γαμπρό και μάλιστα με την υπογραφή ενός συμφωνητικού, “φατούρα” λεγόταν, όπου κατέγραφαν με κάθε λεπτομέρεια τα πάντα, από είδη ρουχισμού και οικιακά σκεύη μέχρι ακίνητη περιουσία.

Από αυτά τα έθιμα είναι εμπνευσμένο το μοναδικό λογότυπο ώστε να χαρακτηρίζει απόλυτα τη σειρά. Πατώντας στους άξονες της παράδοσης, της προίκας, του γάμου, της αθωότητας, το λογότυπο παριστάνει ένα κεντητό πουλί με μια vintage αισθητική που δημιουργεί μια γλυκιά νοσταλγία.

Το εξαιρετικά ενδιαφέρον είναι ότι πρόκειται για μέρος από πραγματικό εργόχειρο και μάλιστα οικογενειακό κειμήλιο που μετρά μισό αιώνα ζωής.

Για το συγκεκριμένο κέντημα είχε γίνει ειδική παραγγελία, και δεν αποκλείεται να προοριζόταν για προικώο εργόχειρο, στην Ιερά Μονή Σαββαθιανών Ηρακλείου Κρήτης, ένα γυναικείο μοναστήρι που φημίζεται για τα μοναδικά χειροποίητα κεντήματα από κοπανέλι.

Η ιστορία του κρητικού κοπανελιού αρχίζει τον 20ο αιώνα και τα έργα από κοπανέλι, λόγω της ιδιαιτερότητας της κατασκευής τους με τους λεπτούς χειρισμούς και τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, αποτελούν μοναδικά έργα λαϊκής τέχνης και η φήμη τους είναι γνωστή ανά τον κόσμο.

Το εργόχειρο διατηρήθηκε σχεδόν ατόφιο και οι μικρές παρεμβάσεις έγιναν με ιδιαίτερο σεβασμό ώστε το λογότυπο να εξακολουθεί να αποπνέει την ατμόσφαιρα μιας άλλης εποχής.