Στις 13/4 κάνει πρεμιέρα η ταινία "Συγγραφέας κατά λάθος" - Την περιμένουμε και στην Πάτρα

Σύνοψη

Ένας διάσημος συγγραφέας με το όνομα Σράιβερ είναι προσκεκλημένος στο λογοτεχνικό φεστιβάλ που διοργανώνει ένα κολλέγιο. Όμως, η πρόσκληση έχει κατά λάθος παραδοθεί σε έναν κακότυχο μάστορα με το ίδιο επίθετο, ο οποίος δεν έχει πιάσει ποτέ βιβλίο στα χέρια του. Παρ΄όλα αυτά, δέχεται την πρόσκληση και πηγαίνει στο φεστιβάλ, όπου τον καλωσορίζουν εγκάρδιοι θαυμαστές και άλλοι συγγραφείς. Ξεκινάει μάλιστα ένα ειδύλλιο με μία καθηγήτρια, μέχρι που εμφανίζεται ο πραγματικός συγγραφέας, που αποκαλύπτει την όλη απάτη.

Σημείωμα του δημιουργού

Ως σκηνοθέτη και σεναριογράφο με ενδιαφέρει το κενό που υπάρχει σε κάθε άτομο, το κενό ανάμεσα στον τρόπο που μας βλέπουν οι άλλοι και στον τρόπο που βλέπουμε τους εαυτούς μας. Ανάμεσα σε αυτό που είμαστε στο χαρτί και σε αυτό που ήσυχα και βαθιά μέσα μας πιστεύουμε ότι είμαστε.

Όταν ένας πιλότος μπαίνει στο πιλοτήριο ενός επιβατικού τζετ, αναρωτιέται άραγε έστω και στιγμιαία: «Τι κάνω εδώ; Φυσικά, φοράω τη στολή μου, αλλά μήπως είμαι ένας απατεώνας;» Νιώθει κάτι τέτοιο ένας δάσκαλος, την πρώτη μέρα στο σχολείο; Ένας δικηγόρος στην αρχή μιας δίκης;

Όλοι μας έχουμε νιώσει απατεώνες σε κάποια φάση της ζωής μας, προσποιούμενοι τους ρόλους μας ως γιατροί, γερουσιαστές, δικηγόροι, στελέχη επιχειρήσεων ή διάσημοι συγγραφείς. Έχουμε βάλει στην άκρη τις αμφιβολίες και τις ανασφάλειες μας και έχουμε συνεχίσει την πορεία μας. Κάποιος κρεμάει ένα ταμπελάκι στον λαιμό μας ή καρφιτσώνει ένα σήμα στο πέτο που καθορίζει τον τρόπο που μας βλέπει ο κόσμος.

Μέσα σε αυτό το κενό εκτυλίσσεται η ανθρώπινη κωμωδία, η διαφορά ανάμεσα σε αυτό που επιτρέπουμε στον εαυτό μας να σκεφτεί και σε αυτό που ξέρουμε στα εσώψυχα μας.

Η ταινία διαδραματίζεται σε ένα λογοτεχνικό φεστιβάλ που παρακμάζει και παλεύει να επιβιώσει, όπου συγκεντρώνεται μία ομάδα συγγραφέων. Κάθε συμμετέχοντας προσπαθεί να εμφανιστεί όπως ελπίζει ότι τον βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος. Μέσα σε όλο αυτό υπάρχει και ο Σράιβερ, ένας συγγραφέας τόσο επιτυχημένος και τόσο εγκλωβισμένος στην ανασφάλεια του που έχει αποκοπεί από τον εαυτό του, αλλά που αναγκάζεται να προσποιηθεί ότι είναι όντως ο εαυτός του.

Όπως λέει ο Κερτ Βόνεγκατ: «Είμαστε αυτό που προσποιούμαστε ότι είμαστε, οπότε πρέπει να προσέχουμε τι προσποιούμαστε ότι είμαστε». - Μάικλ Μάρεν

Σε συνέντευξη του ο 67χρονος Μάικλ Μάρεν από τη Μασσαχουσέτη που έχει δουλέψει και ως δημοσιογράφος και σεναριογράφος, ανέφερε ότι όλα ξεκίνησαν όταν διάβασε το βιβλίο του Κρις Μπέλντεν.

“Κατ’αρχήν, το ανάγνωσμα ήταν αστείο, παραπάνω από αστείο. Ταυτίστηκα ως συγγραφέας, δημοσιογράφος και σκηνοθέτης με την ιδέα ότι κάποιος καταφέρνει κάτι μεγάλο και μετά διαχωρίζει εντελώς τον εαυτό του από αυτό. Μου άρεσε η ιδέα του να εκπληρώνεις το όνειρο σου, κάτι που πάντα ήθελες να κάνεις, κάτι για το οποίο έχεις εργαστεί σκληρά για πολύ καιρό και μετά να κοιτάς τον εαυτό σου και να αναρωτιέσαι. Μου συνέβη πριν από 15 χρόνια, όταν εξέδωσα ένα βιβλίο. Είχα εργαστεί σκληρά για καιρό και βρέθηκα να με κοιτάζω καθώς μιλούσα με όλους αυτούς τους ανθρώπους. «Ποιος διάολο είναι αυτός;». Το νιώθουμε όλοι αυτό σε διαφορετικό βαθμό. Δεν είμαστε απαραίτητα η δημόσια εικόνα μας”.

Στο ερώτημα αν υπάρχει κάποια σύνδεση με την προηγούμενη ταινία του, το “A Short History of Decay” (Μία Σύντομη Ιστορία Παρακμής) που επίσης παρακολουθεί έναν ανασφαλή συγγραφέα, ο Μάικλ Μάρεν είπε τα εξής:

“Υποθέτω ότι και αυτή η ταινία υπάγεται στην κατηγορία του «γράφω γι’ αυτά που ξέρω» (γέλια).  Η σύζυγος μου Ντάνι Σαπίρο είναι μυθιστοριογράφος και κινούμαστε σε έναν κύκλο με συγγραφείς. Επίσης, η σύζυγος μου κι εγώ διοργανώνουμε ένα ετήσιο συνέδριο για συγγραφείς στην Ιταλία, όπου καλούμε 40 συγγραφείς και κάποιους καθηγητές για να μιλήσουμε για λογοτεχνία και να κάνουμε εργαστήρια. Λαμβάνουμε εκατοντάδες αιτήσεις κάθε χρόνο και εγκρίνουμε μόνο 40. Βλέπουμε τη δίψα, την πείνα των ανθρώπων που θέλουν να είναι συγγραφείς. Στον κόσμο αυτό υπάρχουν αυτοί που τα κατάφεραν, εκείνοι που είναι απεγνωσμένοι να επιτύχουν και κάποιοι που βρίσκονται κάπου στη μέση. Τέτοιος είναι ο χαρακτήρας στην άλλη μου ταινία, ένας συγγραφέας που σχεδόν τα καταφέρνει. Αυτού του είδους το επάγγελμα απαιτεί μία συνεχή φιλοδοξία και στις τέχνες το μέτρο για την επιτυχία είναι υποκειμενικό”.

Τέλος ερωτώμενος ότι από τη στιγμή που διοργανώνετε ένα συνέδριο για συγγραφείς, σας ήταν πιο εύκολο να σκηνοθετήσετε ένα φανταστικό λογοτεχνικό φεστιβάλ στην ταινία, ο Μάικλ Μάρεν είπε:

“Ήταν απολαυστικό. Υπάρχει ένα ετήσιο φεστιβάλ για συγγραφείς που ονομάζεται Associated Writers Programs [AWP] το οποίο συγκεντρώνει χιλιάδες ανθρώπους κάθε χρόνο και όπου η ατμόσφαιρα είναι δημιουργική και διασκεδαστική. Συνεργάστηκα με έναν σπουδαίο σκηνογράφο, τον Ντέρικ Χίνμαν, που χρειάστηκε να στήσει τα σκηνικά σε μικρό χρονικό διάστημα, να σχεδιάσει το λογότυπο για το Acheron Writers Festival (Το Λογοτεχνικό Φεστιβάλ του Αχέροντα) και να κάνει τις πινακίδες. Μερικά από τα στοιχεία που βλέπετε είναι αληθινά. Πήραμε την άδεια να χρησιμοποιήσουμε το Writer’s Digest (λογοτεχνικό περιοδικό) και μερικές εικόνες της Τζόαν Ντίντιον κι άλλα τέτοια πράγματα, και μάλιστα είχα την ευκαιρία να προβάλω την ταινία στο δικό μας φεστιβάλ. Είχαν πέσει κάτω και γελούσαν. Νομίζω ότι η ταινία είναι πολύ άμεση και αστεία, αλλά έχει και πολλά εσωτερικά αστεία για τους θαμώνες τέτοιων Φεστιβάλ”.

Η ταινία προβλήθηκε από την Saban Films και την Paramount Pictures στις Αμερικάνικες αίθουσες και σε video on demand στις 3 Μαρτίου, 2023.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ

ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ

Δανδουλάκη για Δροσάκη – Μπουρδούμη: Δεν κρίνω κανέναν, να κάνουν ό,τι θέλουν

Πάτρα: Συνεχίζεται έως και την Κυριακή των Βαΐων 9/4 στη 2η αίθουσα του Πάνθεον το φιλμ "Το Μπλε Καφτάνι"

Παραδόθηκε το Ψηφιακό Μουσείο της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας στον Δήμο Καλαβρύτων