Κινηματογραφική Λέσχη Πάτρας: Οι "Νυχτερινοί επισκέπτες" στις 23 Ιανουαρίου

Αρχίζει ο Β' Κύκλος των προβολών της Κινηματογραφικής Λέσχη Πάτρας με μια ευαίσθητη ταινία που διακρίθηκε στο τελευταίο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και με μια εξαιρετική ερμηνεία της Σαρλότ Γκενσμπούργκ.

·         Σκηνοθεσία: Μικαέλ Ερς

·         Σενάριο: Μοντ Αμελίν, Μαριέτ Ντεζέρ, Μικαέλ Ερς

·         Ηθοποιοί:Σαρλότ Γκενσμπούρ, Νοέ Αμπιτά, Εμανουέλ Μπεάρ.

·         Φωτογραφία:  Σεμπαστιέν Μπικμάν

·         Μοντάζ: Μαριόν Μονιέ

·         Μουσική: Αντόν Σάνκο

·         Χώρα:  Γαλλία (Έγχρωμη)

·         Διάρκεια: 111΄    

Πρώτη προβολή:     7.00 μμ.
Δεύτερη προβολή:   9.30 μμ.
 

Διακρίσεις: 

Berlin International Film Festival 2022, Υποψήφιο για Χρυσή Άρκτο
Love is Folly International Film Festival, Bulgaria 2022, Υποψήφιο για Χρύσή Αφροδίτη
Valladolid International Film Festival 2022, Βραβείο Σεναρίου. Υποψηφιότητα καλύτερης ταινίας  
Ρομαντικό, βραδινό, ποιητικό για ευαίσθητες ψυχές όπου μια γυναίκα στα πρόθυρα χρεοκοπίας, με δυο παιδιά και με σύζυγο που τους εγκαταλείπει για μια άλλη γυναίκα, βρίσκει μια θέση στην αγαπημένη της βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή—τρυφερό (Δ. Δανίκας)

Δυνατές γυναίκες ηρωίδες και μια μαγνητική Σαρλότ Γκενσμπούρ στη νέα ταινία του σκηνοθέτη του «Amanda», από το Διαγωνιστικό του Βερολίνου.

Το τρυφερό πορτρέτο μιας πραγματικής γυναίκας. Με επίσημη πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου και τέσσερα χρόνια μετά το ευαίσθητο, αξιολάτρευτο «Αμάντα», ο Γάλλος σκηνοθέτης γυρίζει πίσω στο ’80 και χτίζει από αγάπη το πορτρέτο μιας γυναίκας και μιας χώρας αντιμέτωπων με τη μεγάλη αλλαγή
Μια απρόσμενα νοσταλγική και βαθιά συγκινητική ματιά σε μια αγαπημένη, αναλογική εποχή, όπου το ραδιόφωνο και το σινεμά παίζουν το δικό τους πρωταγωνιστικό ρόλο.

Τη βραδιά των εκλογών του 1981, ένας αέρας αλλαγής και ελπίδας πνέει σε όλο το Παρίσι. Όχι όμως για την Ελιζαμπέτ, που ο γάμος της μόλις έχει διαλυθεί και τώρα πρέπει να βρει μια δουλειά για να στηρίξει τον εαυτό της και τα δυο παιδιά της που είναι στην εφηβεία. Βρίσκει θέση σε μια βραδινή ραδιοφωνική εκπομπή, όπου συναντά μια μοναχική κοπέλα, την Ταλούλα, την οποία καλεί στο σπίτι της. Μαζί τους το κορίτσι θα νιώσει τη ζεστασιά μιας οικογένειας για πρώτη φορά, διευρύνοντάς της με έναν μοναδικό τρόπο. αξιδιώτες της Νύχτας είναι ο τίτλος του βραδινού ραδιοφωνικού talk show για μοναχικές καρδιές και μύχιες εξομολογήσεις που αγαπά ιδιαίτερα η Ελιζαμπέτ, μια σαραντάρα που μόλις χώρισε και ζει σε ένα διαμέρισμα με θέα το Σηκουάνα στο 15ο διαμέρισμα του Παρισιού, μαζί με την ενεργητική, ακτιβίστρια κόρη της και τον ασταθή και ευαίσθητο γιό της.

Πιάνοντας δουλειά στην εκπομπή που διευθύνει με αυστηρό επαγγελματισμό αλλά και συμπονετική συγκατάβαση η Βάντα Ντορβάλ (κυριαρχική η Μπεάρ), και περιμαζεύοντας από το ραδιοφωνικό στούντιο, ως άλλο πνεύμα χαμένο στα ερτζιανά, και φιλοξενώντας μια τοξικομανή, η Ελιζαμπέτ βρίσκει διέξοδο από ένα ασφυκτικό περιβάλλον που δεν της ταιριάζει πλέον και πλοηγεί χωρίς περιττολογίες και μητρικές κορόνες τις ανασφάλειες των παιδιών της καθώς και το ρευστό μέλλον μακριά από τον γάμο που την όριζε σχεδόν ολόκληρη την ενήλικη ζωή της ‒ δεν βλέπουμε ποτέ τον πρώην σύζυγο και πατέρα.

 Σ’ αυτό το χαμηλόφωνο δράμα χαρακτήρων και ατμόσφαιρας, ο Μίκαελ Χερς ασπάζεται τις ατέλειες στην ανάπτυξη και στη διασταύρωση των διαπροσωπικών σχέσεων και αφήνεται ελεύθερα σε έναν χαλαρό ρυθμό, στον κόκκο θερμών εικόνων και στο αχνό λυκόφως μιας μεταβατικής περιόδου, με τις υποσχέσεις και τις πιθανότητες να πλανώνται στον ορίζοντα της πόλης του φωτός. Οι Νυχτερινοί Επισκέπτες είναι ταυτόχρονα φόρος τιμής στην ταινία που ο Ματιάς και η νέα φίλη της οικογένειας, Ταλούλα (ένας φαντασιακός καταλύτης που μοιάζει να γεννήθηκε μέσα από το σινεμά), βλέπουν κατά λάθος σε μια αίθουσα, την υπέροχη Νύχτα με Πανσέληνο της πρόωρα χαμένης Πασκάλ Οζιέ, ένα δειλινό του ’84 (καθώς και στο Pont du Nord του Ζακ Ριβέτ που συνέγραψε η Πασκάλ με τη μητέρα της, διάσημη ηθοποιό Μπιλ Οζιέ), μια ωδή στο Παρίσι των ελπιδοφόρων ’80s, αφού οι δυο βασικοί χρονικοί σταθμοί της πλοκής αφορούν τις δύο εκλογικές νίκες του Φρανσουά Μιτεράν στην προεδρία της χώρας, το 1981 και το 1988.

Επιτέλους, η Σαρλότ Γκενσμπούργκ υποδύεται μια γυναίκα με μεταδοτική ανθρωπιά και απλή θηλυκότητα, συναισθηματικό στοχασμό και ένα μεγάλο οk στα λάθη και την ανασφάλεια ζωγραφισμένο στο εκφραστικό της πρόσωπο. Είναι ζεστή και τρυφερή, αβίαστα γενναιόδωρη και άκρως γοητευτική, όπως και η ταινία του σκηνοθέτη του Amanda και του This summer feeling που μας πείθει πως η ουσιαστική αλλαγή δεν έρχεται με θεαματικές ρήξεις αλλά με ένα μακρύ ταξίδι στις στιγμές και στις σιωπές. 

Θοδωρής Κουτσογιαννόπουλος, lifo 15.12.2022

Τα 80s ως εποχή αναγέννησης για μια υπερβολικά χαμηλότονη γαλλική ιστορία χειραφέτησης με τρυφερά αισθήματα, νοσταλγία και αναιμική κινηματογραφική διάθεση.

Μητέρα δυο παιδιών αφοσιωμένη στην ανατροφή τους, η Ελιζαμπέτ εγκαταλείπεται από το σύζυγό της. Ο Μικαέλ Ερς ("Αμάντα") τοποθετεί την αρχή της ιστορίας του τη βραδιά των εκλογών του 1981, όταν η Γαλλία καλωσορίζει τη (σοσιαλιστική) ελπίδα και η ηρωίδα μας χάνει τις δικές της βεβαιότητες. Κι οι δυο τους, λοιπόν, στέκονται μπροστά σε πρωτόφαντες προκλήσεις, τις οποίες η Ελιζαμπέτ θα βρει σε μια νυχτερινή ραδιοφωνική εκπομπή, στην οποία θα προσληφθεί ως τηλεφωνήτρια, και σε μια μοναχική κοπέλα, την οποία περιθάλπει σπίτι της.

Όπως και στην "Αμάντα", στην οθόνη θα εξελιχθεί μια περιπέτεια πολλαπλής ενηλικίωσης, η οποία αγγίζει ακόμα και τη γαλλική κοινωνία, με φόντο τη δεκαετία του ’80 ως εποχή αναγέννησης και "οικογενειακής" ενσωμάτωσης. Τα τρυφερά αισθήματα καθοδηγούν τις παλινδρομήσεις των χαρακτήρων, η νοσταλγία κυριαρχεί και ο Ερς παρατηρεί τις λεπτομέρειες που αλλάζουν στο πέρασμα του χρόνου. Οι τόνοι δεν υψώνονται ποτέ, όμως, σ’ αυτή την υπερβολικά χαμηλόστροφη ιστορία χειραφέτησης, η κινηματογραφική διάθεση της οποίας παραμένει μέχρι τέλους ρομαντικά αναιμική.

Χρήστος Μήτσης  15 Δεκεμβρίου, 2022

Στο μεταίχμιο της αλλαγής τοποθετεί ο Μικαέλ Ερς τους «Νυχτερινούς Επισκέπτες» του: από τη δεκαετία του '70 σ' αυτή του '80, από τη συντροφικότητα στην απώλεια (και πίσω), από την εξάρτηση στην αυτάρκεια, όμως κι από την αγάπη στη μεγαλύτερη αγάπη, σε μια ταινία που κοιτάζει το πέρασμα του χρόνου και την ανθρώπινη δύναμη με μια ζωισμένη θλίψη αλλά και μια μεταδοτική αισιοδοξία.

Η χρονιά είναι το 1981, η Γαλλία πανηγυρίζει την εκλογή του σοσιαλιστή Φρανσουά Μιτεράν (όπως και η Ελλάδα του ΠΑΣΟΚ), την προοπτική μιας δημοκρατικής, ανθρωπιστικής χώρας. Η Ελιζαμπέτ, όμως, δεν έχει λόγο να χαίρεται. Ο άντρας της την έχει μόλις εγκαταλείψει, έχει δυο παιδιά στην εφηβεία και δεν έχει δουλειά. Η μοναδική σταθερά της μοιάζει να είναι η φωνή της Βάντα στο ραδιόφωνο, στη νυχτερινή εκπομπή της. Εκεί θα βρει η Ελιζαμπέτ δουλειά, εκεί θα γνωρίσει και την «επισκέπτη» Ταλούλα, ένα βασανισμένο κορίτσι με πνεύμα ελεύθερο, χωρίς ρίζες και με άγνοια φόβου. Η Ελιζαμπέτ θα πάρει και την Ταλούλα στην οικογένειά της κι οι τέσσερίς τους, τρεις νέοι και μια σαραντάχρονη μόνη γυναίκα, θα προσπαθήσουν, όχι πάντα μ’ επιτυχία, να κάνουν το βήμα προς το μέλλον. 

Η ακαταμάχητη Σαρλότ Γκενσμπούρ υποδύεται μια ηρωίδα που παλεύει να βρει τη θέση της σε έναν ρευστό κόσμο και να ανταποκριθεί στις απαιτητικές ευθύνες που έχουν πέσει στους ώμους της. Ενα χαμηλόφωνο και συγκινητικό δράμα από τον Μικαέλ Ερς, που ανατέμνει νοσταλγικά μια ολόκληρη εποχή, παρατηρώντας με τρυφερότητα όλα εκείνα τα μικρά και αδιόρατα που συγκροτούν αυτό που ονομάζουμε ζωή.    φλιξ

Για όσους έχουν δει το «Αμάντα», η νέα ταινία του Μικαέλ Ερς δεν έρχεται ως έκπληξη. Με αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη και μια τρυφερή υπομονή με τους ήρωές του, ο σεναριογράφος-σκηνοθέτης αγκαλιάζει την απώλεια, ακόμα και το θάνατο, αλλά καταφέρνει, όπως κι η ζωή, να βγάζει από αυτά τα συναισθήματα, αυτές τις μελαγχολικές σχέσεις, ζεστασιά, ειλικρίνεια κι ένα χαμόγελο.

Με επίσημη πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου (έχει προβληθεί και στα Φεστιβάλ Μελβούρνης, Ταϊπέι, Ιερουσαλήμ, Κάρλοβι Βάρι, Λονδίνου και άλλα) ενώ στην Ελλάδα η ταινία έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης παρουσία της πρωταγωνίστριας Σαρλότ Γκενσμπούργκ.

Μικρές αναφορές, οι εκλογές συνυφασμένες με μια κατοπινή απογοήτευση, οι «Νύχτες με Πανσέληνο» του Ερίκ Ρομέρ που οι ήρωες βλέπουν και ξαναβλέπουν στο σινεμά, το ίδιο το σινεμά ως τέχνη αλλά και ως χώρο μαγείας και ίασης, η ηθοποιός Πασκάλ Οζιέ που σάρωσε τις γαλλικές οθόνες για λίγα χρόνια πριν φύγει, τόσο νέα και τόσο στενάχωρα, δίνουν πλαίσιο στη Σαρλότ Γκενσμπούρ, για μια ερμηνεία εσωτερική και φυσική, γεμάτη με μια χαριτωμένη αδεξιότητα που μεταμορφώνεται, σκηνή προς σκηνή, σε δύναμη.

Οι «Νυχτερινοί Επισκέπτες», με την κομψότητα και τη γλυκύτητά τους, είναι μια ταινία «μικρή», όσο μικρές είναι οι περισσότερες ανθρώπινες ιστορίες, όταν δεν συμβαίνει κάτι συνταρακτικό, αλλά η ζωή ζωγραφίζει τις απρόσμενες διαδρομές της. Χωρίς μελόδραμα, αντίθετα με χιούμορ, με μια πίστη στο εκτόπισμα της γυναίκας, χωρίς να «προσηλυτίζει», με μια ελαφρότητα που κρύβει μέσα της μελαγχολία και συγκίνηση, ο Ερς φτιάχνει το πορτρέτο μιας ηρωίδας και μιας χώρας αντιμέτωπων με τη μεγάλη αλλαγή, όχι των κυβερνήσεων, αλλά του χρόνου, γενναιώδορα κι αισιόδοξα, μ' έναν τρόπο διακριτικό και πολύτιμο.

Λήδα Γαλανού, Flix 15.12.2022

Mikhaël Hers
Γεννήθηκε το 1975 στο Παρίσι, Γαλλία. Είναι Παραγωγός, Σεναριογράφος και Σκηνοθέτης. Έχει κερδίσει 7 Βραβεία και 10 Υποψηφιότητες.  Φιλμογραφία:  Νυχτερινοί επισκέπτες (2022), Αμάντα (2018),  Ce sentiment de l'été (2015), Memory Lane (2010), Montparnasse (2009),  Primrose Hill (2007), Charell (2006).