Ο Κώστας Λαμπρόπουλος στο thebest.gr για το πρώτο του βιβλίο: Η Ιστορία αποτελούσε πάντοτε τη μεγάλη μου αγάπη

Εδώ και λίγο καιρό κυκλοφορεί το 1ο βιβλίο του Πατρινού δημοσιογράφου Κωνσταντίνου Λαμπρόπουλου από τις εκδόσεις Αρμός με τίτλο «Το πράσινο φτερό – Η συνωμοσία των Μελέκ» που είναι ένα μυθιστόρημα εποχής, μια μυθοπλασία με ένα ιδιαίτερο και έξυπνο εύρημα που θα λέγαμε πως «χτυπά» κατευθείαν στη συλλογική μνήμη και το εθνικό αίσθημα.

Η ιστορία που αφηγείται ο Κωνσταντίνος Δ. Λαμπρόπουλος στο βιβλίο του, διαδραματίζεται 100 περίπου χρόνια πριν, σε μια φανταστική εποχή όπου ο ελληνισμός έχει εκπληρώσει τα όνειρά του, όμως τα εμπόδια παραμένουν πολλά και τα μυστήρια… ακόμη περισσότερα! Το εύρημα λοιπόν και βασική ιδέα του στόρι είναι ακριβώς αυτό που είχε οραματιστεί ο Ελευθέριος Βενιζέλος και είχε αποτελέσει τη λεγόμενη Μεγάλη Ιδέα του έθνους. Η Ελλάδα λοιπόν σύμφωνα με το στόρι του βιβλίου, έχει πετύχει την εθνική της ολοκλήρωση. Εθνικός Διχασμός δεν υπήρξε ποτέ (μεταξύ Βενιζέλου και Βασιλιά Κωνσταντίνου) και η γαλανόλευκη κυματίζει και πάλι στη Βασιλεύουσα Κωνσταντινούπολη μ’ έναν μεγάλο χρυσό σταυρό να έχει τοποθετηθεί στον τρούλο της Αγίας Σοφίας.

Ωστόσο παρά τους θριάμβους, στον Μεγάλο Πόλεμο και τη Μικρασιατική εκστρατεία, ο εχθρός συνεχίζει να κινείται στο σκοτάδι.

Το βιβλίο που ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος έγραψε την άνοιξη του 2021, βγήκε σε μία χρονιά που συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από την τραγική στιγμή της Μικρασιατικής καταστροφής το '22, και όπως ο ίδιος ο συγγραφέας εξήγησε μιλώντας στο thebest.gr, βασική επιδίωξη του είναι ο αναγνώστης να ταξιδέψει σε έναν μαγικό κόσμο, να ζήσει μια περιπέτεια που συνδυάζει μυστήριο, γρίφους και δράση, αλλά και να προβληματιστεί, ταυτόχρονα, για το τι μπορεί να κάνει ο ελληνισμός όταν είναι ενωμένος.

“Εμείς οι Έλληνες έχουμε στιγμές δόξας, όπως η εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 - που παραδόξως δεν διδάσκεται και δεν μελετάται όπως θα της άξιζε από τους νεοέλληνες... - κι έχουμε την ίδια ώρα και στιγμές πτώσης στα τάρταρα, στον Άδη, όπως η σκοτεινή περίοδος του Εμφυλίου, 1944-1949, που υπερτονίζεται παρά τη ντροπή που θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι μας γι΄ αυτήν”, ανέφερε στο thebest.gr.

O Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος με σπουδές στην Οικονομία και Διοίκηση Επιχειρήσεων, τελικά ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία. Οι περισσότεροι τον έχουν γνωρίσει και εκτιμήσει ως αθλητικογράφο, ωστόσο τελευταία ο αγαπητός Κώστας Λαμπρόπουλος έχει δοκιμαστεί με επιτυχία και σε άλλα ρεπορτάζ όπως το εκκλησιαστικό και κοινωνικοπολιτικό. Αγαπά την ιστορία, η βιβλιοθήκη του είναι γεμάτη από βιβλία ιστορίας, στρατιωτικών και πολιτικών θεμάτων ενώ δηλώνει λάτρης κλασικών συγγραφέων όπως ο Ιούλιος Βερν, ο Βίκτωρ Ουγκό, ο Κάρολος Ντίκενς & ο Λέων Τολστόι.

Όσο για το επόμενο συγγραφικό του εγχείρημα μας αποκάλυψε πως σκέφτεται μία συνέχεια για το Πράσινο Φτερό που είναι ο μασκοφόρος ήρωας και βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας του 1ου βιβλίου, ωστόσο προέχει να ολοκληρώσει ένα μυθιστόρημα που θα είναι μια περιπέτεια δράσης στα χρόνια του Ιωάννη Τσιμισκή, ο οποίος υπήρξε μια από τις πιο χαρισματικές προσωπικότητες της Βυζαντινής ιστορίας. Αναμένεται να είναι ένα μυθιστόρημα γεμάτο από πόλεμο, έρωτα κι ανατροπές.

Ακολουθεί η συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Λαμπρόπουλο:

 -Ποιο ήταν το έναυσμα και ερέθισμα για να γράψετε αυτό το βιβλίο που είναι και το πρώτο σας;

«Εδώ και 23 ολόκληρα χρόνια αυτό που ξέρω να κάνω, λόγω και της δημοσιογραφικής μου ιδιότητας, είναι το να γράφω. Ιστορίες, ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, σχόλια, άρθρα, κλπ. Απλά αυτήν τη φορά θέλησα να κάνω κάτι για εμένα και για όλους τους φίλους μου. Ελπίζω στην πορεία όλη αυτή η όμορφη παρέα να μεγαλώνει όλο και περισσότερο. Το σίγουρο είναι ότι αυτό που θα διαβάσει ο αναγνώστης στις σελίδες του βιβλίου, βρισκόταν για χρόνια στο μυαλό μου, όπως και η συνέχειά του. Το επεξεργαζόμουν και το τελειοποιούσα σε ανύποπτο χρόνο στη σκέψη μου κι απλά έπρεπε να βρεθούν η καταλληλότερη συγκυρία και φυσικά και ο ελεύθερος χρόνος για να αποτυπωθεί το όλο… στόρι και στο χαρτί».

- Αφορά ιστορικά πρόσωπα και καταστάσεις έχοντας επίκεντρο τη «βασιλεύουσα» Κωνσταντινούπολη, ωστόσο όπως τονίζετε, η πλοκή είναι φανταστική και ουσιαστικά πρόκειται για ένα μυθιστόρημα εποχής, μια μυθοπλασία.

«Πρόκειται για μια περιπέτεια σε έναν διαφορετικό χωροχρόνο από αυτόν που γνωρίζουμε από τα σχολικά βιβλία ή από τις ιστορίες των παππούδων μας. Μια περιπέτεια η οποία συνδυάζει Ιστορία και Μυθοπλασία. Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου βρισκόμαστε στο 1925. Εθνικός Διχασμός δεν έχει υπάρξει ποτέ. Η Μικρασιατική εκστρατεία πέτυχε, ο Κεμάλ Ατατούρκ αυτοκτόνησε μετά την ήττα της Τουρκίας στον Σαγγάριο, οι Άγγλοι μας βοήθησαν στην προσπάθειά μας στα βάθη της Ανατολίας και η γαλανόλευκη κυματίζει, πλέον, στην Κωνσταντινούπολη. Ακριβώς πάνω σε αυτό το σημείο, στο οποίο ο ελληνισμός επρόκειτο να απολαύσει τους καρπούς των αγώνων και των θυσιών του, μια τρομερή συνωμοσία εξυφαίνεται στις σκιές, η οποία απειλεί να τινάξει στον αέρα δυο ολόκληρες Αυτοκρατορίες, αλλά και την παγκόσμια ειρήνη που αποκαταστάθηκε μετά τον Μεγάλο Πόλεμο του 1914-1918».

- Έχετε νομίζω μία ιδιαίτερη αγάπη και ενδιαφέρον σε ότι έχει να κάνει με την ιστορία μας, την θρησκευτική μας παράδοση και την Μεγάλη Ιδέα του γένους μας που δυστυχώς χάθηκε στη Μικρασιατική καταστροφή του 1922.

«Η Ιστορία, αυτή η τόσο αδικημένη, ταλαιπωρημένη και παρά φύσιν διδασκόμενη εδώ και 10ετίες στα σχολικά έδρανα της χώρας μας, αποτελούσε πάντοτε τη μεγάλη μου αγάπη. Γιατί όπως έλεγε και ο Ευρυπίδης: “Ολβιος όστις ιστορίας έσχε μάθησιν”. Επειδή έχω ταξιδέψει πολλές φορές στη σημερινή Τουρκία και ο Θεός με έχει αξιώσει να δω με τα μάτια μου ανείπωτα πράγματα, θα πω απλά και μόνον τη φράση: “Τα πάντα ρει”. Οπότε, κι επειδή η θρησκεία μας είναι αποκαλυπτική, όσο κι αν αυτό παραξενέψει ορισμένους ή φανεί τρελό στα προοδευτικά μυαλά της εποχής μας: “Η Ρωμανία αν πέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο…”. Με λίγα λόγια, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία έχουν μια αναγεννητική δύναμη για να μετατρέψουν το ασχημόπαπο σε κύκνο. Και το κυριότερο: Χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Η Παιδεία είναι από μόνη της ένα μικρό θαύμα! Και κάπως έτσι ο σημερινός Μουσταφά της Κόνια ξαναθυμάται σιγά-σιγά ότι ο προπροπροπροπροπάππος του ήταν ο Γιάννης από το Ικόνιο…».

- Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του βιβλίου; Ήταν δύσκολο το εγχείρημα και ποια είναι η έως τώρα υποδοχή από το αναγνωστικό κοινό;

«Το βιβλίο γράφτηκε την άνοιξη του 2021 και χρειάστηκε ένα δίμηνο περίπου μέχρι να ολοκληρωθεί ο βασικός κορμός, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η σχετική επεξεργασία, διορθώσεις, βελτιώσεις, αφαιρέσεις, προσθήκες, κλπ. Τόσο το γράψιμο του βιβλίου, όσο και το… μοντάζ που ακολούθησε γίνονταν συνήθως στο τέλος μιας εξαντλητικής ημέρας κι όποιος έχει υπάρξει δημοσιογράφος έστω και για λίγο, θα καταλάβει ακριβώς τι εννοώ. Είμαι χαρούμενος που μέχρι στιγμής επιτυγχάνεται ο σκοπός του έργου, το να βλέπω, δηλαδή, χαρούμενα πρόσωπα στις τάξεις των φίλων μου που το διαβάζουν. Και, ναι, αυτή η όμορφη παρέα όντως μεγαλώνει καθημερινά!».

- Όπως αφηγείστε στο βιβλίο, βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1920 και η Ελλάδα έχει πετύχει την εθνική της ολοκλήρωση, άραγε θα ήταν διαφορετική χώρα μας αν είχε συντελεστεί αυτό το σημαντικό γεγονός.

«Η βασική μου επιδίωξη είναι ο αναγνώστης να ταξιδέψει σε έναν μαγικό κόσμο, να ζήσει μια περιπέτεια που συνδυάζει μυστήριο, γρίφους και δράση, αλλά και να προβληματιστεί, ταυτόχρονα, για το τι μπορεί να κάνει ο ελληνισμός όταν είναι ενωμένος. Εμείς οι Έλληνες έχουμε στιγμές δόξας, όπως η εποποιία των Βαλκανικών Πολέμων του 1912-1913 - που παραδόξως δεν διδάσκεται και δεν μελετάται όπως θα της άξιζε από τους νεοέλληνες... - κι έχουμε την ίδια ώρα και στιγμές πτώσης στα τάρταρα, στον Άδη, όπως η σκοτεινή περίοδος του Εμφυλίου, 1944-1949, που υπερτονίζεται παρά τη ντροπή που θα έπρεπε να νιώθουμε όλοι μας γι΄ αυτήν. Για να μην πω ότι πλάθονται μύθοι ολόκληροι επάνω στον αλληλοσκοτωμό μας, αλλά και ότι ολόκληρες πολιτικές καριέρες βασίζονται επάνω σε αυτό το μίσος αδερφού προς αδερφό. Ναι, εάν οι Έλληνες παρέμεναν ενωμένοι την περίοδο 1916-1922, όταν οι ξένες λόγχες αποφάσιζαν «ετσιθελικά» την είσοδο της χώρας μας σε έναν πόλεμο σφαγείο με εκατομμύρια νεκρούς, χωρίς να μας εγγυηθούν εξασφαλισμένα εδαφικά ή άλλα ανταλλάγματα, δεν θα ήταν μόνον η Ελλάδα διαφορετική. Όλος ο κόσμος θα ήταν!».

- Ποιο είναι αυτό το Πράσινο Φτερό και ποιοι αυτοί οι Μελέκ που γράφετε ότι συνωμοτούν;

«Το Πράσινο Φτερό είναι ο βασικός πρωταγωνιστής της ιστορίας μας. Πρόκειται για τον μασκοφόρο ήρωα, ο οποίος εντελώς τυχαία, μπλέκει σε μια περιπέτεια και σε ένα μυστήριο που πρέπει να ξεδιαλύνει στην απελευθερωμένη Βασιλεύουσα πριν να είναι πολύ αργά. Ακούγεται λίγο Ινδιάνικο το προσωνύμιο, αλλά δεν είναι και θα καταλάβετε αμέσως το γιατί του έδωσα αυτό το όνομα, όταν διαβάσετε το βιβλίο. Από την άλλη πλευρά, στην αντίπερα όχθη, βρίσκονται οι Μελέκ, οι οποίοι είναι οι κακοί της υπόθεσης. Και – πιστέψτε με – είναι πολύ κακοί!».

-Αγαπημένοι συγγραφείς και βιβλία υπάρχουν;

«Είμαι παραδοσιακός. Ιούλιος Βερν, Βίκτωρ Ουγκό, Κάρολος Ντίκενς, Λέων Τολστόι, αλλά και όλοι οι μεγάλοι παραμυθάδες των παιδικών μας χρόνων. Φυσικά η βιβλιοθήκη μου είναι γεμάτη με βιβλία Ιστορίας κάθε είδους, στρατιωτικής, πολιτικής, κλπ».

- Τέλος υπάρχει κάποια καινούρια ιστορία στα σκαριά για το επόμενο βιβλίο;

«Πολύ σύντομα, αν όλα πάνε καλά, θα ξαναδιαβάσετε κι άλλες περιπέτειες με το Πράσινο Φτερό. Προέχει, όμως, κάτι άλλο που ολοκληρώνω αυτό το διάστημα, ένα ακόμη μυθιστόρημα, μια περιπέτεια δράσης στα χρόνια του Ιωάννη Τσιμισκή, με πόλεμο, έρωτα κι ανατροπές».

- Στην εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου στην αίθουσα της ΕΣΗΕΠΗΝ στις 13/12/2022 με τη συμβολή της «Γωνιάς του Βιβλίου» ποιοι θα είναι οι ομιλητές;

«Θα ήταν παράδοξο να μην ξεκινούσα την παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου από τα γραφεία της Ένωσης Συντακτών, του θεσμικού μας οργάνου κι ασπίδας μας σε δύσκολους καιρούς. Ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΠΗΝ Κυριάκος Κορτέσης θα συντονίσει την παρουσίαση και ομιλητές θα είναι οι καλοί μου φίλοι και συνάδελφοι στην εφημερίδα “Πελοπόννησος” Κωνσταντίνος Μάγνης, Δημήτρης Τριανταφυλλόπουλος και Κρίστυ Κουνινιώτη, αλλά και ο Προκόπης Κόγκος που ήταν ο πρώτος άνθρωπος που αγόρασε το βιβλίο. Παράλληλα, θα υπάρξει τοποθέτηση και από τον Μελέτη Μελετόπουλο, Διδάκτορα του Πανεπιστημίου της Γενεύης και Λυκειάρχη της Ιονίου Σχολής. Τέλος, θα ήθελα να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ στους ανθρώπους του εκδοτικού οίκου “Αρμός” γιατί από την πρώτη κιόλας στιγμή αγκάλιασαν την προσπάθειά μου, την πίστεψαν και με εμπιστεύτηκαν πριν καν δουν ολοκληρωμένη τη δουλειά μου. Αυτή η αγάπη μου έδωσε ακόμη μεγαλύτερη έμπνευση για να συνεχίσω την προσπάθειά μου σε μια δύσκολη συγκυρία για όλους μας λόγω της πανδημίας».

* Ο Κωνσταντίνος Δ. Λαμπρόπουλος είναι δημοσιογράφος, καθηγητής δημοσιογραφίας και συγγραφέας. Έχει γεννηθεί στις 25 Σεπτεμβρίου 1979 στην Πάτρα και σπούδασε Οικονομία και Διοίκηση Επιχειρήσεων. Τον Ιανουάριο του 2000 ξεκίνησε την δημοσιογραφική του πορεία από την εφημερίδα «Η Γνώμη», κάνοντας το χόμπι του επάγγελμα όπως αναφέρει χαρακτηριστικά και ο ίδιος.

Από το καλοκαίρι του 2005 μέχρι σήμερα ανήκει στο δημοσιογραφικό δυναμικό της ιστορικής εφημερίδας «Πελοπόννησος» (έτος ίδρυσης 1886), όντας παράλληλα μέλος της ιστοσελίδας της εφημερίδας, pelop.gr. Είναι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου-Ηπείρου-Νήσου (ΕΣΗΕΠΗΝ) και του Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης Συντακτών (ΤΕΑΣ), μέλος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων (I.F.J.), μέλος του Πανελληνίου Συνδέσμου Αθλητικών Συντακτών (ΠΣΑΤ) και μέλος του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων Ελλάδας.

Ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος διδάσκει δημοσιογραφία και αθλητική δημοσιογραφία σε ΙΕΚ της Πάτρας. Είναι παντρεμένος με την φιλόλογο Μαρία Τζόλα.