Πολιτική ορθότητα και φασισμός…

Ο φασισμός είναι και πάλι εδώ, επίκαιρος όσο ποτέ άλλοτε, σαν να μην πέθανε ποτέ…

Απέθαντος και δομημένος κυριαρχεί και πάλι στη ζωή μας ενώ σχεδόν όλοι είχαμε πιστέψει πως είχαμε ξεμπερδέψει μαζί του.

Είναι νωρίς ακόμα για να δούμε τον φασισμό και την έξαρση του στο πολιτικό προσκήνιο αν και προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αυτό το κομμάτι είναι εύκολο να αναλυθεί και με λογικά συμπεράσματα.

Αυτό που είναι τρομερά δύσκολο να ερευνηθεί είναι ο φασισμός που προσπαθεί να επικαθίσει στην ζωή μας, λίγα χρόνια τώρα και ακούει στο όνομα πολιτική ορθότητα.

Ενας αόρατος εχθρός που κλείνει το στόμα σε όλους όσους έχουν ή επιθυμούν να έχουν δημόσιο λόγο.

Ενας αόρατος εχθρός που σου υποδεικνύει τι θα πεις και τι δεν θα πεις, τι θα γράψεις και τι δεν θα γράψεις, αλλά πολλές φορές και πως θα το πεις ή θα το γράψεις, για να είσαι αρεστός, πολιτικά ορθός και κοινωνικά υπεύθυνος. 

Ενας παγκόσμιος ψίθυρος που γίνεται κραυγή και τρομοκρατεί τους πάντες, ειδικά αυτούς που φύση και θέση έχουν δημόσιο λόγο.

Το τραγικότερο όλων είναι πως ο εχθρός είναι σχετικά αόρατος και ως εκ τούτου δύσκολα αντιμετωπίσιμος. 

Ποιος είναι τελικά αυτός που μας λέει τι θα πούμε και τι θα γράψουμε;

Ποιο είναι το πρόσωπο  και η μορφή του;

Γιατί μας κουνάει το δάχτυλο;

Πως πείθει τον όχλο να επιτίθεται σε κάποιον που τοποθετήθηκε ΄΄εκτός ορίων’’ τάχα μου;

Ποιος τρομοκρατεί τα πληκτρολόγια και τα στόματα;

Αν δεν είναι αυτός φασισμός τότε τι είναι;

Είναι να μην φωλιάσει στην καρδιά μας ο φασισμός…μας κυριεύει και μας καθοδηγεί και ο φόβος είναι άσχημος σύμβουλος φίλοι μου.

Όταν δεν μπορείς να πεις τα πράγματα με το όνομα τους τότε τι έχει απομείνει;

Που οδηγούμαστε όταν δεν μπορούμε να πούμε την αλήθεια; 

Που οδηγεί το να μην μπορείς να πεις τον κλέφτη…κλέφτη;

Τον ανώμαλο …ανώμαλο;

Τον ψηλό…ψηλό;

Τον κοντό…κοντό;

Γιατί πρέπει κάποιος να σου βάζει φίλτρο κατά την δική του αντίληψη και να καθυποτάζει την δική σου;

Είναι αυτό Δημοκρατία και ελευθερία λόγου;

Ποια είναι αυτή η πεφωτισμένη δεσποτεία που έχει την δύναμη να βάζει κανόνες σε δημοσιογράφους, πολίτικους, συγγραφείς, επιστήμονες, απλούς ανθρώπους;

Έχει όνομα;

Έχει πρόσωπο;

Και όμως νομοθετεί και μάλιστα παγκόσμια!

Υπάρχουν Νόμοι που προάγουν και θεσμοθετούν τον  φασισμό, το περίμενε κανείς;

Ναι …Υπάρχει Νόμος που απαγορεύει να λες κάτι γιατί δεν αρέσει σε κάποιους άλλους.

Το δικό μου το δικαίωμα δεν θα το υπερασπιστεί κανείς δηλαδή;

Το δικό σας…όλων μας;

Ντροπή για τον πλανήτη και σκοτεινές οι μέρες που περνάμε και ναι θα έρθουν και σκοτεινότερες, είναι βέβαιο!

Να βράσω τις αναλύσεις για τον νεοφασισμό στην Ευρώπη, την Ιταλία, την Σουηδία, την Γερμανία, εδώ δεν μπορούμε να μιλήσουμε… το καταλάβαμε αυτό ή όχι;

Πολιτική ορθότητα και κουραφέξαλα…

Φασισμός του χειρίστου είδους και του μεγίστου βαθμού, λέω εγώ.

Στην χώρα που γέννησε την Δημοκρατία η Δημοκρατία λόγου έχει πεθάνει.

Το παρών κείμενο είναι πολιτικά μη ορθό εκ προοιμίου αλλά κάποιοι προσπαθούμε να μιλάμε με τα δικά μας χείλη.

Η τιμωρία είναι να σε στείλουν στο δωμάτιο της γραφικότητας…προσωπικά αδιαφορώ στο που θα με κατατάξουν κάποιοι φασίστες και τους κοιτώ στα μάτια.

Ενίοτε τους φτύνω κιόλας και ας μην τους ξέρω ή κάνω πως δεν τους ξέρω.

Απλά δεν υπάρχουν για μένα.

Ο φασισμός είναι εδώ καιρό τώρα απλά σιγά – σιγά βλέπουμε τις διάφορες εκφάνσεις του.

Η αόρατη αρχή η παγκόσμια κυβέρνηση και όλες αυτές οι σαχλαμάρες που μας έκαναν να γελάμε, μάλλον έγιναν πραγματικότητα.

Εφιάλτης παγκόσμιος…

 Κυριαρχία επί της σκέψης και του μυαλού…

Και σιγά μην κάτσω να ασχοληθώ με την Μελόνι και την Ιταλία…

Σκέφτομαι που θα ήταν ο πολιτισμός μας αν όλοι όσοι φιλοσόφησαν, έγραψαν, μίλησαν, εκφράστηκαν, λογοτέχνησαν, τραγούδησαν και διαμόρφωσαν τον κόσμο μας είχαν υποκύψει σε κελεύσματα … και παίρνω θάρρος φίλοι μου!

 Ο Θόδωρος Μάρκου είναι Δημοσιογράφος  με σπουδές στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο  Τμήμα Ιστορίας - Ελληνικού Πολιτισμού