Του Νεκτάριου Γεωργόπουλου
Ξημέρωμα Πέμπτη 3ης Μαρτίου 2022, λίγο πριν χαράξει, στα χείλη της ήρθαν οι στίχοι από το τραγούδι «Just You, Just Me». Έφερε στη μνήμη της την Πάτρα, τις σπουδές της, το Καρναβάλι όπου χόρεψε, τραγούδησε και συμμετείχε στη γιορτή του κεφιού και της χαράς για πρώτη φορά το 2004, σε ηλικία 19 χρόνων. Θυμήθηκε τη νυχτερινή ποδαράτη το Σάββατο το βράδυ, αλλά και την Παρέλαση χιλιάδων Καρναβαλιστών την Κυριακή το μεσημέρι, όπου ως «παιδί-κουμπί» η Ντίνα συμμετείχε, αφήνοντας τον εαυτό της ελεύθερο να διασκεδάσει και να χαρεί!
Άνοιξε τον υπολογιστή της… στην κεντρική οθόνη υπήρχε μια φωτογραφία που φύλαγε από εκείνα τα χρόνια… Σε μια ξύλινη επιφάνεια είχε γράψει με κιμωλία τη λέξη θησαυρός για την πρώτη της αγάπη και ο φωτογραφικός φακός του Βασίλη την «κράτησε» στην αιωνιότητα.
Στο δωμάτιο της και κάτω από το κρεβάτι ήταν ένα μεγάλο κουτί που έγραφε τη λέξη Πάτρα, εκεί μέσα ήταν και η Καρναβαλική στολή από εκείνη τη χρονιά. Όταν το άνοιξε το πρώτο πράγμα που είδε ήταν φωτογραφίες από εκείνο το τριήμερο του Καρναβαλιού, καθώς και το καπέλο που φορούσε καθ’ όλη τη διάρκεια της παρέλασης.
Ο επόμενος στίχος που άρχισε να σιγοψιθυρίζει ήταν «Just us, just we» και ήδη μπροστά της ήταν σερπαντίνες, κομφετί, μια ξύλινη αποκριάτικη μαράκα και μια σφυρίχτρα. Μαζί με όλα αυτά υπήρχε και η φωτογραφία του «όμορφου» μεταμφιεσμένου σε αρλεκίνο, να της χαμογελάει και να της λέει∙ «Όταν σε κοιτώ θαυμάζω τη θέα γιατί κοιτώ εσένα… είσαι η χαρά της ζωής».
Είχε κλείσει ο κύκλος όμως και για τους δύο τώρα πια… τους χώριζαν πολύ περισσότερα πράγματα από τη γεωγραφική απόσταση που υπήρχε ανάμεσά τους. Στο κινητό της εμφανίστηκε ένα μήνυμα από τον Βασίλη, για μια ιστορία με θέμα μια Καρναβαλική φωτογραφία που είχε γράψει και θα δημοσιευόταν στο πόρταλ thebest…
Λίγο πριν ανοίξει το σύνδεσμο, από τα ηχεία του υπολογιστή της ακουγόταν ο προτελευταίος στίχος του τραγουδιού «…Use your imagination…»… Το όνομα του ήρθε στα χείλη της…δίστασε για μια στιγμή… και αφέθηκε στην μαγεία του Καρναβαλιού…
ΜΙΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΚΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
φανταστική ιστορία του Βασίλη Παπαϊωάννου
Για άλλη μια φορά στη ζωή μου χρειάστηκε να κάνω μια νέα μετακόμιση σε μια νέα πόλη με νέους ανθρώπους γύρω μου. Ξανά όμως, κουτιά, συσκευασία, ξεσκαρτάρισμα. Πόσα πράγματα έχω πετάξει σε τόσες μετακομίσεις αλλά και πόσα έχω αποκτήσει από το νέο περιβάλλον μου! Μια νέα ζωή έχει πάντα το διττό χαρακτήρα του άγχους για το τι θα συναντήσω, τι θα αντιμετωπίσω, αλλά και την όρεξη και την αγωνία να ζήσω αυτά τα καινούρια ερεθίσματα. Αγωνία όμως έχει και το τι αφήνω πίσω μου. Ποιους ανθρώπους, ποιες στιγμές, ποια βιώματα.
Η έναρξη της απόφασης για τις μετακομίσεις αυτές εμφανιζόταν πάντα όπως ένα πυροτέχνημα, ένα μικρό φως που ανεβαίνει στο σκοτεινό ουρανό και ξαφνικά ανοίγει, απλώνεται, αποκτά χρώμα και μορφή και αρχίζει μετά να πέφτει μέσα στο σκοτάδι σαν το κομφετί. Και μετά από λίγο χάνεται. Έρχεται και ο κρότος. Άλλη μια αίσθηση μεταφέρει το μήνυμα ότι ναι, βγήκε η απόφαση. Μετακομίζω, φορτώνω τα πάντα στο άρμα μου, αλλάζω μέρος, μεταμορφώνομαι σε κάτι άλλο, ευκαιριακό ίσως.
Και κάπου εδώ ανοίγει το σεντούκι με τους κρυμμένους θησαυρούς όλων αυτών των χρόνων. Αμέτρητες κούτες με πράγματα αποθηκευμένα στο υπόγειο της καθημερινότητάς μου. Βιβλία βγαίνουν να ξεφυλλιστούν, να μου μιλήσουν για την ιστορία τους. Ρούχα μιας άλλης ζωής, μιας άλλης μεταμφίεσης, μια στολή του παρελθόντος. Και ένα ντόμινο χωμένο βαθιά, χαμένο στη λήθη του εκσυγχρονισμού και της ψηφιακής διάδρασης των ανθρώπων· το παιχνίδι έχει αλλάξει.
Και αρχίζουν να απλώνονται γύρω όλοι αυτοί οι φίλοι που περνούσαμε καλά αμέτρητες ώρες στο κρύο και στη ζέστη, στη δουλειά, στη χαρά και στη λύπη. Ένα καπέλο περίεργο, διαφορετικό, ένα πινέλο με άπειρα χρώματα να κάνουν παρέλαση στο χερούλι του, ένα μπουκάλι Κουέρβο άδειο.
Και ενώ προσπαθώ να κάνω ένα κοντρόλ τι θα κρατήσω και τι θα πετάξω, εμφανίζεται μια φωτογραφία ανάμεσα στις αναμνήσεις μου, μια καρναβαλική φωτογραφία. Μια φωτογραφία που σε κάθε μετακόμιση αλλάζει, αλλά και παραμένει ίδια. Χαμόγελα, χρώματα, άνθρωποι, στιγμές είναι πάντα εκεί, να σηματοδοτούν το παρελθόν και να αποτελούν τον οδηγό για το μέλλον. Οι άνθρωποι αυτοί είναι που ζούμε μέσα σε αυτή τη φωτογραφία και που μαζί αλλάζουμε σε κάθε νέα μετακόμιση για να πάρουμε μια καινούρια πόζα, να δημιουργήσουμε μια νέα καρναβαλική φωτογραφία, καινούργιες στιγμές και αναμνήσεις.
Ένα ακόμα πυροτέχνημα εμφανίστηκε και ήρθε η ώρα να σημάνει τη λήξη.
Ένας κύκλος έκλεισε παραχωρώντας τη θέση του σε έναν καινούργιο.
Καλό Καρναβάλι.
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
