Το Σάββατο 13 Νοεμβρίου, στις 18:30, στο Συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωσή- ημερίδα με σκοπό την ευαισθητοποίηση της πατραϊκής κοινωνίας στα προβλήματα των αρρώστων αλλά και του περιβάλλοντος τους.
Τεράστιες προσπάθειες να καλύψει τις ανάγκες όσο δυνατόν περισσότερων ασθενών κάνει η Κλινική Αποκατάστασης Ασθενών με Κάκωση Νωτιαίου Μυελού. Είναι μία αυτοτελής Πανεπιστημιακή Κλινική και ιδρύθηκε στο Τμήμα Ιατρικής της Σχολής Επιστημών Υγείας του Πανεπιστημίου Πατρών για να εξυπηρετεί εκπαιδευτικές, ερευνητικές και νοσηλευτικές ανάγκες στο πεδίο της Αποκατάστασης Ασθενών με Κακώσεις του Νωτιαίου Μυελού.
Μιλώντας στο thebest.gr o Μίνως Τυλλιανάκης, Καθηγητής Ορθοπαιδικής και Τραυματολογίας, Διευθυντής Κλινικής Αποκατάστασης Πανεπιστημίου Πατρών αναφέρθηκε στον τρόπο λειτουργίας στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κλινική αλλά και στην προσπάθεια ευαισθητοποίησης που θα γίνει μέσω ημερίδας.
«Το Σάββατο 13 Νοεμβρίου, στις 18:30, στο Συνεδριακό κέντρο του Πανεπιστημίου, θα πραγματοποιηθεί εκδήλωσή- ημερίδα με σκοπό την ευαισθητοποίηση της πατραϊκής κοινωνίας απέναντι στα προβλήματα των αρρώστων αλλά και του περιβάλλοντός τους. Όλοι έχουν στραφεί στον covid, που είναι ένα τεράστιο πρόβλημα. Ξεχνάμε όμως ότι υπάρχει ένας τεράστιος πληθυσμός ανθρώπων με προβλήματα που δεν περνάνε, απλώς βελτιώνονται και είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπίζονται συνεχώς» ανέφερε ο κ. Τυλλιανάκης.
Όπως εξηγεί, «η κλινική δημιουργήθηκε το 2011 μετά από μία δωρεά που έκανε ο κ. Δημήτρης Σφήκας. Χτίστηκε στο χώρο του Πανεπιστημίου, κοντά στο νοσοκομείο και εξοπλίστηκε. Από τότε λειτουργεί με ΦΕΚ όμως δεν έχει γίνει η πλήρης στελέχωση της κλινικής ούτε δόθηκε όλος ο εξοπλισμός. Αποτέλεσμα είναι να γίνεται ένας συνεχής αγώνας, και από τον δωρητή ο οποίος εκτός από τα χρήματα που έδωσε, ήταν συνέχεια παρών.
Με την πάροδο των χρόνων έχουν καλυφθεί αρκετά κενά, κυρίως στον εξοπλισμό και συνεχώς καλύπτονται. Το πιο ζωτικής σημασίας θέμα, είναι εκείνο που έχει να κάνει με το προσωπικό. Βεβαίως επαρκεί για να καλύψει τις ανάγκες που υπάρχουν σε νοσηλευόμενους και εξωτερικούς ασθενείς. Αυτό όμως γίνεται με μεγάλο προσωπικό κόπο και θυσία. Καθένας που εργάζεται στην κλινική υπερβαίνει εαυτόν. Αν είχαμε περισσότερο προσωπικό θα μπορούσαμε να εργαζόμαστε περισσότερες ώρες και να γίνονται όλα με μεγαλύτερη άνεση.
Η κλινική δημιουργήθηκε για να παρέχει υπηρεσίες αποκατάστασης σε ασθενείς που έχουν κάκωση του νωτιαίου μυελού. Στο πλαίσιο όμως των δυνατοτήτων που έχουμε και όταν υπάρχουν διαθέσιμοι πόροι από πλευράς κλινών και άλλης υποστήριξης, νοσηλεύουμε και ασθενείς που έχουν άλλα προβλήματα, σε κάποιες περιπτώσεις μετά από κάποιο εγκεφαλικό επεισόδιο. Γενικά παρακολουθούμε ασθενείς με κινητικά προβλήματα είτε μέσω νοσηλειών είτε στα εξωτερικά ιατρεία. Υπάρχουν διάφορες μονάδες, όπως αυτής της οστεοπόρωσης για παράδειγμα. Υπάρχει τμήμα λογοθεραπείας και εργοθεραπείας. Έχουμε νοσηλεύσει παιδιά από 17 ετών μέχρι ανθρώπους 85 χρονών. Η άδεια που έχουμε είναι να νοσηλεύουμε 8 ασθενείς όμως μπορεί να φτάσουμε τους 12-15, ανάλογα με τις συνθήκες».
Όπως αναφέρει, «τελευταία νοσηλεύουμε και ασθενείς που πέρασαν κορωνοϊό. Πρόκειται για πέντε ανθρώπους που έμειναν διασωληνωμένοι για καιρό. Έχουμε μονίμως μία μεγάλη λίστα αναμονής και πάντα δουλεύουμε με διπλάσιο αριθμό κλινών από αυτόν που μας έχει επιτρέψει το νοσοκομείο. Και αυτό με τη θυσία από το προσωπικό.
Στην κλινική εργάζονται πολλές ειδικότητες και γενικά λείπουν 10-15 άτομα, που θα έπρεπε να έχουμε για να λειτουργεί πιο άνετα η κλινική. Έχουμε κάνει πολλές ενέργειες και στο παρελθόν αλλά δεν έχει υπάρξει κάποια ανταπόκριση. Είναι πολύ λίγοι οι εργαζόμενοι. Αν ήταν διαφορετικά τα πράγματα θα είχαμε και ένα απογευματινό ωράριο λειτουργείας.
Από την άλλη υπάρχουν και κτιριακά προβλήματα. Μετά από 10 χρόνια για παράδειγμα υπάρχουν προβλήματα μόνωσης του κτιρίου. Βέβαια το πανεπιστήμιο και προσωπικά ο πρύτανης, ο κ. Μπούρας έστειλε συνεργεία που έκαναν εργασίες και επιδιορθώσεις όμως υπάρχουν και δομικά προβλήματα που είναι σημαντικά. Ανάλογα με την περίοδο, στην λίστα αναμονής υπάρχουν από πέντε έως δέκα ασθενείς. Μπορεί να μην ακούγεται μεγάλος ο αριθμός, όμως είναι. Και αυτό γιατί η διακίνηση των ασθενών της κλινικής γίνεται αργά. Κάποιος μπορεί να μείνει στην κλινική για εβδομάδες ή για μήνες. Άρα ακόμα και δύο να βρίσκονται στη λίστα αναμονής, μπορεί να μπουν στην κλινική μετά από αρκετό καιρό.
Είναι γεγονός πως αρκετοί ασθενείς προσπαθούν να βρουν ακόμα και κάποια πολιτικό μέσο προκειμένου να καταφέρουν να εισαχθούν. Επιπλέον κάποιος που μπαίνει στην κλινική, μετά δε θέλει να φύγει. Κάνουμε διπλωματικές κινήσεις και ασκούμε όλη τη διπλωματική μας δεινότητα για να πείσουμε κάποιον που νοσηλεύεται να φύγει κάποια στιγμή.
Η περίπτωση να φύγει κάποιος από την κλινική απολύτως υγιής, είναι σπάνια γιατί οι κακώσεις και τα προβλήματα είναι βαριά. Στοχεύουμε στη βελτίωση. Μακάρι να μπορούμε να γίνει πλήρης αποκατάστασης αλλά λόγω των παθήσεων και των κακώσεων, αυτό δεν είναι εφικτό. Οπότε όσο μένει ασθενής βρίσκει μία φροντίδα, που δεν μπορεί να βρει αλλού».
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
