Σπάρταθλο: 39χρονος αστυνομικός από το Αγρίνιο και πρώην πυγμάχος έγραψε ιστορία ως νέος Κούρος

Μέσα σε αποθέωση, με έναν φακό στο μέτωπο και μία τεράστια ελληνική σημαία στην πλάτη ο 39χρονος υπαρχιφύλακας από το Αγρίνιο Φώτης Ζησιμόπουλος μπαίνει πανηγυρικά στη Σπάρτη έχοντας καλύψει τα 246χλμ. της ιστορικής διαδρομής σε χρόνο κάτω από τις 22 ώρες. Στις 39 διοργανώσεις του σκληρού αγώνα μόνο ο Γιάννης Κούρος και ο Φώτης Ζησιμόπουλος κατάφεραν να πέσουν κάτω από τις 22 ώρες...

Ο Ζησιμόπουλος στην πρώτη του συμμετοχή σε αγώνα υπεραποστάσεων γράφει ιστορία. Ο προπονητής του Δημήτρης Κασίμης συνεχίζει να τον παροτρύνει και τελικά τερματίζει με χρόνο 21ώρ.57:37. Έτσι ο δεύτερος δρομέας στους 39 αγώνες που πέφτει σε χρόνο κάτω από 22 ώρες. Το ρεκόρ διαδρομής το έχει ο Κούρος με χρόνο 20:25:00. Παράλληλα γίνεται μόλις ο τρίτος Έλληνας που κερδίζει τον πιο απαιτητικό και συμβολικό αγώνα υπεραποστάσεων μετά τον Γιάννη Κούρο των τεσσάρων νικών (1984, 1990, 1983, 1986) και τον Κώστας Ρέππο των δύο νικών (1987, 1988).

0
Σπάρταθλο: 39χρονος αστυνομικός από το Αγρίνιο και πρώην πυγμάχος έγραψε ιστορία ως νέος Κούρος
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ02.10.2021 13:27 Τελευταία Ενημέρωση02.10.2021 13:28

Κώστας Ασημακόπουλος
Μιλάει στο ethnos.gr ο Φώτης Ζησιμόπουλος που νίκησε το Σπάρταθλο των 246 χιλιομέτρων με χρόνο 21ώρ.57:37 - Έγινε ο δεύτερος Έλληνας μετά τον Κούρο που κατέβηκε τις 22 ώρες και έφερε την πρώτη ελληνική νίκη μετά το 1998 - Υποδοχή ήρωα χθες βράδυ στο Αγρίνιο.
Τρία λεπτά πριν το ρολόι δείξει 5 τα ξημερώματα όλη η Σπάρτη έχει βγει στο δρόμο για να υποδεχτεί το νικητή του 39ου Σπάρταθλου. Η είδηση πως πρώτος είναι ένας Έλληνας έχει ενθουσιάσει το πλήθος. Είχε να δει πρώτο έναν Έλληνα από το 1998 όταν ο Κώστας Ρέππος πήρε την τελευταία πρωτιά για την Ελλάδα. Το νέο πως ένας Αγρινιώτης τρέχει σαν τον Γιάννη Κούρο στα χνάρια του Φειδιππίδη μεταδίδεται σαν αστραπή. Κι όμως, είναι αλήθεια...

Μέσα σε αποθέωση, με έναν φακό στο μέτωπο και μία τεράστια ελληνική σημαία στην πλάτη ο 39χρονος υπαρχιφύλακας από το Αγρίνιο Φώτης Ζησιμόπουλος μπαίνει πανηγυρικά στη Σπάρτη έχοντας καλύψει τα 246χλμ. της ιστορικής διαδρομής σε χρόνο κάτω από τις 22 ώρες. Στις 39 διοργανώσεις του σκληρού αγώνα μόνο ο Γιάννης Κούρος και ο Φώτης Ζησιμόπουλος κατάφεραν να πέσουν κάτω από τις 22 ώρες...

 
ADVERTISING

Ο τρίτος Ελληνας που κερδίζει τον αγώνα
Ακολούθησε το Έθνος στο Google News! Live όλες οι εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, με την υπογραφή του www.ethnos.gr
Ο Ζησιμόπουλος στην πρώτη του συμμετοχή σε αγώνα υπεραποστάσεων γράφει ιστορία. Ο προπονητής του Δημήτρης Κασίμης συνεχίζει να τον παροτρύνει και τελικά τερματίζει με χρόνο 21ώρ.57:37. Έτσι ο δεύτερος δρομέας στους 39 αγώνες που πέφτει σε χρόνο κάτω από 22 ώρες. Το ρεκόρ διαδρομής το έχει ο Κούρος με χρόνο 20:25:00. Παράλληλα γίνεται μόλις ο τρίτος Έλληνας που κερδίζει τον πιο απαιτητικό και συμβολικό αγώνα υπεραποστάσεων μετά τον Γιάννη Κούρο των τεσσάρων νικών (1984, 1990, 1983, 1986) και τον Κώστας Ρέππο των δύο νικών (1987, 1988).

Ο δεύτερος ήταν 80 λεπτά πίσω
Το εντυπωσιακό είναι πως ο δεύτερος δρομέας, ο Τσέχος Ράντεκ Μπρούνερ τερμάτισε μετά από μία ώρα και 20 λεπτά (23ώρ.17:30), ενώ τρίτος ήταν ο συμπατριώτης του Μίλαν Σούμι με χρόνο 23ώρ.52:57. Δεύτερος Έλληνας τερμάτισε ο Γιώργος Γκάτσιος με χρόνο 28:34:18 και 19ος στη γενική κατάταξη. Πρώτη Ελληνίδα η Σταυρούλα Μπάκα με χρόνο 33:57:50 και 11η στη γενική κατάταξη.Πρώτη τερμάτισε η Λετονή Ντιάνα Τζαβίτζα με χρόνο 25:24:25.

Κάτω από το άγαλμα του Λεωνίδα εξελίσσονται συγκινητικές στιγμές. Μαζί με τη σύζυγο του Άννα Μαρία και τους δύο γιους τους, τον Κωνσταντίνο και τον Αποστόλη γίνονται μία μεγάλη αγκαλιά. Το πρώτο τηλέφωνο που χτυπάει είναι από τη μαμά που έχει μείνει άγρυπνη στο Αγρίνιο. Ως γνήσια Ελληνίδα μάνα δεν νοιάζεται για τις επιδόσεις αλλά για το εάν το καμάρι της είναι καλά. "Mαμά σου αφιερωνώ αυτή τη νίκη. Και σε σένα και στο μπαμπά", της λέει συγκινημένος ο Φώτης και η μαμά με αφοπλιστική ειλικρίνεια και αγωνία του απαντάει: "Καμάρι μου γιατί τρέχεις όλη μέρα και όλη νύχτα; Δεν υπάρχει λόγος. Κοίτα μη μου πάθεις τίποτα".

Τα αθώα λόγια της μαμάς συγκινούν ακόμα πιο πολύ τον Φώτη. Ξεσπάσει σε λυγμούς από τη συγκίνηση και την πίεση. Στο μυαλό του τρέχουν στιγμές της ζωής του. Πονάει σε όλο του το σώμα. Κάνει εμετό και ανεβάζει πυρετό. "Η επιβάρυνση που δέχεται το σώμα μετά από τέτοιο αγώνα είναι σα να έχεις κάνει επαναλαμβανόμενες χημειοθεραπείες. Μετά από κάποια χιλιόμετρα παντρεύεσαι τον πόνο. Από το 200ο χιλιόμετρο ένιωθα έντονα τους πόνους. Για πολλές ώρες μετά τον αγώνα είχα αστάθεια, έκανα πυρετό και εμετούς. Το σώμα επούλωνε τις πληγές και έκανε restart. Σήμερα 4 μέρες μετά είμαι καλύτερα αλλά θα χρειαστούν μέρες για να επανέλθει το σώμα σε κανονικά επίπεδα. Από το 200ο χιλιόμετρο και μετά δεν αισθανόμουν τίποτα. Μετά τα βουνά και στην κατηφόρα για την Σπάρτη τα πατήματα ήταν βαριά. Δεν έλεγχα το βάρος μου με αποτέλεσμα τα πόδια μου να χτυπούν με δύναμη στο έδαφος και οι κραδασμοί να χτυπούν μέσα στο κεφάλι μου", λέει ο Φώτης Ζησιμόπουλος.

Χτυπούσαν τις καμπάνες στην... άλλη Ελλάδα

Το πέρασμα από τη Νεμέα, τα Λυρκεία, την Τεγέα και τα άλλα χωριά της διαδρομής από Αθήνα - Κόρινθο και Σπάρτη θα του μείνει για πάντα χαραγμένο στη μνήνη του: "Είχε βγει ο κόσμος στα χωριά και περίμενε τον πρώτο αθλητή. Στην αρχή νόμιζαν πως ήμουν ξένος διότι από το 1998 είχε να πάρει πρωτιά κάποιος Έλληνας. Τους φώναξα πως είμαι Έλληνας και από τότε άρχισε να γίνεται χαμός. Από στόμα σε στόμα το νέο μεταφέρθηκε γρήγορα και όπου περνούσα γνώριζα την αποθέωση. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις εκδηλώσεις του κόσμου. Χτυπούσαν τις καμπάνες στα χωριά. Μου έλεγαν συγκινητικά πράγματα. Μου θύμισε την παλιά Ελλάδα που βλέπουμε πλέον στις παλιές ελληνικές ταινίες".

Φάε τη σουπίτσα σου...

Από τις πιο συγκινητικές στιγμές ήταν όταν μία γιαγιά του πρόσφερε μία σούπα: "Κάτσε να ξαποστάσεις και να φας λίγο παιδί μου. Φάε τη σουπίτσα σου να πάρεις δύναμη μου είπε με αγάπη μία γιαγιά. Είδα τη μητέρα μου στα μάτια της. Μου έδωσε δύναμη και κουράγιο. Οπως μου έδωσαν δύναμη και κουράγιο όσοι είχαν βγει στο δρόμο".

Όσο ο Φώτης Ζησιμόπουλος έτρεχε με τα πόδια τόσο έτρεχε και με το μυαλό του τις όμορφες και δύσκολες στιγμές της ζωής του. Μέχρι που η κούραση σταματάει τα πάντα και το σώμα τρέχει με μοναδική εντολή να ξεπεράσει τα όρια του και και να συγχρονιστεί με την ψυχή και το πνεύμα. "Δε μπορώ να σας περιγράψω τι ένιωσα εκείνη την ώρα. Η απόλυτη υπέρβαση σε όλα. Ξεπερνάς τα όρια σου, είναι σα να περνάς σε μία άλλη διάσταση και όλο αυτό είναι κάτι μοναδικό".

Στη διαδρομή έπινε νερό, ισοτονικά και καταλύτες, έτρωγε μπάρες δημητριακών και δύο σύντομα γεύματα. "Δεν γίνεται να βγάλεις έναν τέτοιο αγώνα 22 ωρών χωρίς να φας. Ενδιάμεσα σταμάτησα δύο φορές. Η κάθε στάση ήταν δυόμιση λεπτά. Εφαγα μακαρόνια και σούπα. Πήρα δυνάμεις και συνέχισα. Η πληροφορία πως ο δεύτερος αθλητής ήταν πίσω μου μία ώρα δε με πίεζε στον αγώνα αλλά πιεζόμουν από το κυνήγι του χρόνου με στόχο να πέσω κάτω από 22 ώρες που ειλικρινά σας λέω είναι ένας τεράστιος στόχος".

Κάθε Σπαρταθλητής δεν περιμένει αμοιβές και υλικές απολαβές, αλλά μόνο αναγνώριση. Το έπαθλο του ήταν μία τιμητική άδεια πέντε ημερών από την υπηρεσία του, ενώ χθες βράδυ το Άγρινιο έριξε τα... τείχη του για να τον υποδεχτεί:

πηγη