Σία Αναγνωστοπούλου: Δεν βλέπω μία στήριξη σε ευρωπαϊκό πλαίσιο για ότι γίνεται σε όλη την περιοχή μας

Η βουλευτής Αχαΐας ΣΥΡΙΖΑ, Αναπληρώτρια Τομεάρχης Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και πρώην Υπουργός, Σία Αναγνωστοπούλου, έκανε μία λεπτομερή και ενδιαφέρουσα εισήγηση στην Διαρκή Επιτροπή Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εξωτερικών, «Κύρωση της Συμφωνίας μεταξύ της Ελληνικής Δημοκρατίας και της Ιταλικής Δημοκρατίας για την οριοθέτηση των αντίστοιχων Θαλασσίων Ζωνών τους».

Όπως τόνισε η κυρία Αναγνωστοπούλου, με αυτή τη συμφωνία η ΝΔ για πρώτη φορά αποδέχεται, κι αυτό πρέπει να το πει στον Ελληνικό λαό ξεκάθαρα, συμβιβασμούς. Αποδέχεται ότι οι οριοθετήσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η σταθερότητα αλλά και η ενίσχυση του διπλωματικού και πολιτικού κεφαλαίου της χώρας, παρά με συμβιβασμούς οι οποίοι όμως εντάσσονται σε μία συνολική στρατηγική. Και εδώ φαίνεται πως δεν υπάρχει μία συνολική στρατηγική, υπογράμμισε στην τοποθέτηση της η Σία Αναγνωστοπούλου που είναι και καθηγήτρια στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. 

Αναλυτικά η τοποθέτηση της έχει ως εξής:

«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα μιλήσω για την ελληνοιταλική συμφωνία που έρχεται προς κύρωση στη Βουλή, σε μία πραγματικότητα, τηρουμένων των αναλογιών, με πολλές αντιστοιχίες με την πραγματικότητα που είχε διαμορφωθεί το 1977 όταν έγινε και  η συμφωνία Καραμανλή-Αντρεότι για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας ανάμεσα στην Ιταλία και την Ελλάδα. Και τότε, είχε προηγηθεί μία πολύ άσχημη κατάσταση με την Τουρκία –όπως θυμόμαστε οι παλαιότεροι- το 1976, είχαμε φτάσει μέχρι το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ακολούθησε το πρωτόκολλο της Βέρνης για το μορατόριουμ εξορύξεων στο Αιγαίο. Αποφάσισε η κυβέρνηση Καραμανλή τότε να προχωρήσει στην πρώτη συμφωνία για να δώσει το σήμα μιας άλλης στρατηγικής για τα θέματα οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών.

Αυτή η κίνηση τότε του 1977 έμεινε επί 43 χρόνια μετέωρη. Και θα είναι καλό να πούμε γιατί έμεινε μετέωρη και γιατί από εδώ και πέρα χρειάζεται μία άλλη στρατηγική. Τότε λοιπόν άρχισε να διαμορφώνεται μία στρατηγική. Έμεινε μετέωρη γιατί επί πολλά χρόνια ακολουθήθηκε το δόγμα της ακινησίας και της απραξίας. Το κόμμα της ΝΔ, υιοθέτησε δόγματα απολύτως μαξιμαλιστικά, τα οποία έθεσε στην εξωτερική πολιτική ως απόλυτες αλήθειες και αυτό είχε ως αποτέλεσμα από τη μία μεριά η διπλωματία να μην μπορεί να κινηθεί σε ενεργητική πολιτική και από την άλλη μεριά να έχουμε μία αδράνεια κατά τη διάρκεια της οποίας συσσωρεύονταν προβλήματα συνέχεια με πολλαπλές κρίσεις με την Τουρκία, οι οποίες ποτέ δεν κατόρθωναν να φτάσουν σε ένα αποτέλεσμα.

Σήμερα η κατάσταση με την Τουρκία είναι πάρα πολύ άσχημη –τη ζούμε όλοι-, η Τουρκία έχει αναβαθμίσει την επιθετική της πολιτική σε όλη την Ανατολική Μεσόγειο και αναβαθμίζει και ένα ρόλο με τον οποίο επιδιώκει να γίνει πρωταγωνίστρια χώρα στην Ανατολική Μεσόγειο, περιφερειακή δύναμη αγνοώντας τα δικαιώματα των άλλων.

Σε αυτή τη στιγμή έρχονται αυτές οι δύο συμφωνίες με την Ιταλία και την Αίγυπτο. Εγώ θα περιοριστώ στην ελληνοιταλική. Συναινέσαμε στην συμφωνία αυτή, την οποία όπως γνωρίζετε διαπραγματευόμασταν και εμείς, συναινέσαμε ευθύς εξαρχής ως ένα θετικό βήμα για τη χάραξη μίας στρατηγικής της χώρας. Γιατί αυτό έχει τεράστια σημασία. Οι συμφωνίες αποκτούν αξία όταν δίνουν δυναμική στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Εγώ θα έλεγα ότι με αυτή τη συμφωνία η ΝΔ για πρώτη φορά αποδέχεται –και αυτό πρέπει να το πει στον Ελληνικό λαό ξεκάθαρα- συμβιβασμούς. Ότι οι οριοθετήσεις δεν μπορούν να γίνουν ούτως ώστε να εξασφαλιστεί η ειρήνη, η σταθερότητα αλλά και η ενίσχυση του διπλωματικού και πολιτικού κεφαλαίου της χώρας, παρά με συμβιβασμούς οι οποίοι όμως εντάσσονται σε μία συνολική στρατηγική. Και η ένστασή μας είναι στο έλλειμμα της συνολικής στρατηγικής.  Γιατί δεν υπάρχει.

Με αυτή τη συμφωνία,  βεβαίως βάσει του Διεθνούς Δικαίου, κάνουμε μία μετατόπιση σε δύο αξιώματα, της πλήρους επήρειας –αξίωμα Μολυβιάτη, πολιτικής Μολυβιάτη- εκατό τοις εκατό όλων των νησιών και της μέσης γραμμής. Δεν είναι ακριβώς όπως μας τα παρουσίασε ο φίλτατος πρώην φοιτητής μου κ. Χατζηβασιλείου για το θέμα της μέσης γραμμής αλλά αυτό είναι οι διαπραγματεύσεις, όταν οι συμβιβασμοί είναι επωφελείς και για τις δύο χώρες. Και γι αυτό συναινέσαμε. Όμως για να είναι επωφελείς και για τις δύο χώρες πρέπει να κατατείνουν κάπου. Η στρατηγική λοιπόν θα έλεγε ότι βεβαίως με διαπραγμάτευση βάσει του Διεθνούς Δικαίου,  επιτέλους δίνουμε κίνηση στην εξωτερική πολιτική , κάτι που εγκαινιάστηκε με τη Συμφωνία των Πρεσπών όπου ζήσαμε εδώ μέσα απαράδεκτες σκηνές για μία δημοκρατία  όπως είναι η Ελληνική Δημοκρατία. Απαράδεκτες σκηνές στο όνομα της άρνησης οποιουδήποτε συμβιβασμού από τη ΝΔ,. Μόνο που η  Συμφωνία των Πρεσπών έδωσε ώθηση στην ελληνική εξωτερική πολιτική.

Η ένστασή μας για τη συμφωνία με την Ιταλία είναι ότι από τη στιγμή που και η Ιταλία έχει 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα, πρέπει και εμείς άμεσα να επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Έτσι αξιοποιούνται οι διαπραγματεύσεις, οι συμβιβασμοί, όλα αυτά που έχουν γίνει. Άμεσα λοιπόν επέκταση των ναυτικών μιλίων. Θυμάμαι πέρσι τον κ. Κουμουτσάκο σε αυτή τη Βουλή να μην μας αφήνει να προχωρήσουμε σε αυτή την επέκταση επικαλούμενος διάφορα, πράγμα που δεν έχει σημασία τώρα. Αυτό που έχει σημασία αυτή τη στιγμή και με δεδομένη την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο καθώς όλα αυτά είναι συγκοινωνούντα δοχεία, είναι λοιπόν η επέκταση των χωρικών υδάτων. Σχετικά με την αλιεία  θα ήθελα από τον υπουργό μερικές διευκρινήσεις γιατί αποδεχόμαστε κάτι εκ των προτέρων, συμφωνούμε να πάμε μαζί με την Ιταλία για το Ενωσιακό Δίκαιο προτού όμως να έχουμε επεκτείνει εμείς τα χωρικά μας ύδατα. Κάτι δεν καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά σε σχέση με τη συμφωνία.

Θα έλεγα λοιπόν και κλείνω με αυτό, επέκταση των χωρικών υδάτων και μία συνολική ευρύτερη στρατηγική που θα αφορά όλα τα θέματα. Ξέρετε πολύ καλά ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και συναίνεση βεβαίως δίνει σε αυτά τα θέματα όπου υπάρχει διάλογος, συνομιλίες, σεβασμός του Διεθνούς Δικαίου, συμβιβασμοί που δίνουν ώθηση στην εξωτερική πολιτική της χώρας. Αλλά και σε αυτό θα επιμείνουμε, στρατηγική, μία ευρύτερη στρατηγική. Δεν βλέπω ακόμα και με την Ιταλία παρά το γεγονός ότι θα υπερψηφίσουμε τη συμφωνία, μία στήριξη σε ευρωπαϊκό πλαίσιο και όχι ρητορική στήριξη, στήριξη σε ευρωπαϊκό πλαίσιο για ότι γίνεται σε όλη την περιοχή μας. Εκεί περιμένουμε περισσότερες διευκρινήσεις για να μπορούν οι συμβιβασμοί να έχουν ένα στρατηγικό νόημα. Ευχαριστώ».