Κριτική για την παράσταση "Οι Αταίριαστοι" που ανεβαίνει στην Πάτρα

Στο ΕΠΊΚΕΝΤΡΟ+ για όλο τον Νοέμβριο παίζονται ΟΙ ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΙ σε σκηνοθεσία- μουσική επιμέλεια Μίλτου Νίκα (Βοηθός σκηνοθέτη:  Λούσυ Βισίλια),  βασισμένοι στο έργο  «Οdd couple» του Νηλ Σάιμον.

H συγκατοίκηση δυο φίλων, πρόσφατα χωρισμένων, αταίριαστων, όμως, στην καθημερινότητά τους αλλά και στην κοσμοαντίληψή τους, δημιουργεί ένα σωρό μπελάδες στους ίδιους και  μια σειρά αλλεπάλληλων κωμικών καταστάσεων με άφθονο γέλιο για τους θεατές.

Η παράσταση έχει σκηνοθετηθεί, με δύναμη, από τον επαγγελματία ηθοποιό Μίλτο Νίκα και με πραγματικά σκληρή δουλειά στους ερασιτέχνες ηθοποιούς Λεωνίδα Εφραιμίδη, Όλγα Καραμπέρη, Γιώργο Ματζώρο, Μάκη Νικολόπουλο, Τζάννα Σουτέρα, και φυσικά το δίδυμο των πρωταγωνιστών Γιάννη Πετρούτσο, Κώστα Τσορτό. Ξεχωριστοί χαρακτήρες σε μια χαριτωμένη αντροπαρέα- οι κυρίες του θιάσου ερμηνεύουν κι αυτές ωραία- με αποκορύφωση τους δυο πρωταγωνιστές που είναι ταιριαστοί και για τον σωματότυπό τους και για τον χαρακτήρα που υποδύεται καθένας.

Όλοι ανταποκρίνονται με επιτυχία στον πολύ γρήγορο ρυθμό της κίνησης και της ατάκας, ιδιαίτερα στις σκηνές συνόλου, με αποτέλεσμα το πολύ και αυθόρμητο γέλιο. Να επισημάνουμε ότι αυτό το είδος της κωμωδίας κρίνεται στα ‘σημεία’  στον άψογο συντονισμό όλων, και στον επιθετικό τρόπο δράσης αντίδρασης. Είδαμε  μεγάλη επιμέλεια, στον γεμάτο- ισορροπημένα- σκηνικό χώρο και κινησιολογία συνεχή και εναλλασσόμενη επί σκηνής, με απολύτως προκύπτουσα  ανανέωση θέσεων (απαραίτητος σκηνικός κανόνας στο θέατρο).Έτσι αυτό που είναι με ακρίβεια προσχεδιασμένο από τον σκηνοθέτη φθάνει στα μάτια των θεατών ως «αυθόρμητο», απόλυτα φυσικό, δεν κουράζει, δεν είναι σκηνική «φασαρία», απεναντίας, το έργο κερδίζει τις εντυπώσεις και φυσικά απελευθερώνει τους ίδιους τους ηθοποιούς, πρώτα – πρώτα, στην ερμηνεία τους. 

Ο ρυθμός, λοιπόν, κρατιέται σε όλο το έργο, με μια μικρή διαφοροποίηση σε ένα πολύ μικρό μέρος του, όπου περιορίζεται η δράση σε λιγότερα πρόσωπα, μια μικρή αδυναμία του ίδιου του κειμένου, που επαναλαμβάνει κάποιες συμπεριφορές. Κι εκεί καταλήγουμε, διότι ούτε η σκηνοθετική έμπνευση υπολείπεται σ’ αυτό το μέρος ούτε οι ερμηνείες τροποποιούνται. Ο φωτισμός του Νίκου Σωτηρόπουλου που συμβάλλει αισθητά στην αλλαγή των σκηνικών χωροχρόνων και τα υπέροχα και γνωστά αμερικάνικα μουσικά κομμάτια  της δεκαετίας του ‘70 που επιμελήθηκε ο Μίλτος Νίκας, είναι εξίσου δυνατά σημεία της παράστασης  καθ όλη τη διάρκειά της. Φτιάχνουν ατμόσφαιρα τόσο επί σκηνής όσο και στην πλατεία, για τους θεατές  …όλων των ηλικιών.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Μαρίας Βασιλάκη είναι στο ύφος του έργου και τις απαιτήσεις των ρόλων και των σκηνών. Όλοι οι συντελεστές, λοιπόν, με τη σοβαρή και επιμελημένη προετοιμασία τους έχουν «ταιριάξει», σίγουρα, ένα πολύ ωραίο αποτέλεσμα, για τους ΑΤΑΙΡΙΑΣΤΟΥΣ του Νίκα  ώστε να περάσει καλά ο θεατής, τα βράδια του Νοεμβρίου στο  ΕΠΊΚΕΝΤΡΟ+.