Το ετήσιο μνημόσυνο για τον αξέχαστο παπα-Νίκο Φαναριώτη

Τελείται την Κυριακή (8/9) το πρωί (9 π.μ.) το ετήσιο μνημόσυνο για την ανάπαυση της ψυχής του Νικολάου Φαναριώτη, του ξεχωριστού παπα-Νίκου στον Οσιο Λουκά.

Εκεί στην οδό Λόντου και Ερενστρώλε, στο γραφικό εκκλησάκι που διακόνησε για πολλά χρόνια, συγγενεείς, οικείοι, φίλοι και ενορίτες θα προσευχηθούν στην μνήμη του

Το 2015, 12 Σεπτέμβρη ήταν, που προκάλεσε συγκίνηση ο χαμός του πατρός Νικολάου Φαναριώτη, καθηγητή μαθηματικού αλλά και ιερέος, που έφυγε σε ηλικία 90 ετών. Δίδαξε πολλά όχι μόνο ως καθηγητής στο Γ’ Λύκειο (Βουδ) αλλά κυρίως ως εφημέριος του Οσίου Λουκά.

Ηταν τέλη της δεκαετίας του ’60 όταν αποφάσισε να γίνει κληρικός, ύστερα από την παρότρυνση πολλών φίλων του ιερέων. Ανθρωπος με πίστη στον Θεό, έγγαμος με τρία παιδιά ήδη, ήταν διστακτικός: «Πως να αναλάβω τέτοιο καθήκον, να έχω την ευθύνη τόσων ψυχών» εκμυστηρευόταν στους δικούς του. Ηταν γραφτό όμως να γίνει ιερέας κι έτσι στις 6 Ιανουαρίου 1970, χειροτονήθηκε σε μια λαμπρή τελετή στην Αθήνα, από τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμο. Και σε κείνη την τελετή είπε από άμβωνος το πρώτο του κήρυγμα, αφήνοντας έκπληκτο το εκκλησίασμα.

Το 1974 μετατέθηκε -ως μαθηματικός- στην Πάτρα και τοποθετήθηκε στον Οσιο Λουκά. Παραιτήθηκε του μισθού του ιερέως, σύνταξη καθηγητή πήρε όταν τέλειωσε τις υπηρεσίες του στην Β/θμια εκπαίδευση, δεν το χώραγε ο νους του, ότι θα πληρώνεται για τις υπηρεσίες του ως ιερέας.

Το μοναδικό κήρυγμα που έκανε άρχισε να προσελκύει κόσμο στην εκκλησία, που είχε χάσει την μοναστηριακή υφή της, ελάχιστοι πατρινοί θυμούνται τα κελιά των μοναχών στην Λόντου. Κύρια συγκεντρώνονταν νέοι, αγόρια και κορίτσια, έφηβοι και μαθητές, που τους εντυπωσίαζε ο λόγος του. Χρόνια ταραγμένα, το β’ μισό της δεκαετίας του ’70, πολλά πράγματα άλλαζαν, οι νέοι της εποχής ζούσαν σε μια ιδιαίτερα πολιτικοποιημένη περίοδο. Η μόδα με τα μακριά μαλλιά και τα γένια, είχε γενικευτεί στη νεολαία, κάπως έτσι Οσιος Λουκάς γέμισε με «γιεγιέδες», «αναρχικούς», «τεντιπόιδες», «αίωνιους φοιτητές», «παιδιά που δεν έχουν γονείς να τα μαζέψουν» κ.ά.

Η εικόνα τους ενόχλησε κάποιους, ελάχιστους, όχι το εκκλησίασμα, όχι την κυρά-Σταθούλα και την κυρά-Δέσποινα, τις δύο γερόντισσες που είχαν την ευχή του Δεσπότη να μπαίνουν στο Ιερό της εκκλησίας για να διακονούν.

Αυτοί οι ελάχιστοι ενοχληθέντες, έκαναν καταγγελία στην ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας πως στον Οσιο Λουκά μαζεύονται περιθωριακοί, αναρχικοί, μαζί αγόρια και κορίτσια, γίνονται όργια κ.ά., ζητώντας την παύση του παπα-Νίκου. Για ένα μικρό διάστημα τις Κυριακές το πρωί ο παπά-Νίκος δεν πήγαινε στον Οσιο Λουκά, το εκκλησιάσμα θορυβήθηκε, αντέδρασε! Μέχρι και ο Σπύρος Καρατζαφέρης από εφημερίδα των Αθηνών είχε έρθει στην Πάτρα για να κάνει ρεπορτάζ, για τον διωγμό ενός σπουδαίου παπά!

Μία Δευτέρα απόγευμα, κάνοντας το καθιερωμένο κήρυγμα, μπήκε στον Οσιο Λουκά ένας νεαρός ιερέας, από την Μητρόπολη Θηβών. Ακουσε το κήρυγμα, είδε, συνομίλησε κι έφυγε ήσυχος πως ο λόγος του Θεού ακούγεται στον Οσιο Λουκά, σπείρεται στις ψυχές των νέων. Ηταν ο νυν Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, Ιερώνυμος.

Τα χρόνια πέρασαν ο παπά-Νίκος μεγάλωσε, κουράστηκε βιολογικά, αντικαταστάθηκε στα καθήκοντά του από έναν άξιο ιερέα, τον πατέρα Λεόντιο. Φυσικά πήγαινε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, από το Μιντιλόγλι όπου έμενε, συλλειτουργούσε πολλές φορές, μέχρι την 15η Αυγούστου 2015. Ηταν, ανήμερα της Παναγίας, η τελευταία φορά που πήγε στην εκκλησία, της οποίας άλλαξε τη μοίρα. Ενα μήνα μετά μια ίωση τον έστειλε στο Νοσοκομείο και εν τέλει, το Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου, κίνησε να βρει τον Κύριό του.

Πέντε χρόνια νωρίτερα, το 2010, στα 85 του χρόνια, ο τοπικός Κλήρος, τον έκανε να χαρεί. Ο σεβασμιότατος μητροπολίτης Πατρών, Χρυσόστομος, έμαθε για τη δράση του παπα-Νίκου όλα αυτά τα χρόνια. Και δεν δίστασε στιγμή να πάρει την απόφαση να του απονείμει, τιμής ένεκεν τον τίτλου του πρωτοπρεσβύτερου της Ιεράς Μητροπόλεων Πατρών.

Σήμερα ο λόγος του, κάθε Κυριακή στο κήρυγμα (ευθύς μετά το Ευαγγέλιο, κατά το Αγιορείτικο τυπικό), υπάρχει ακόμα, στις καρδιές όλων όσοι τον άκουσαν. Ενας εξ αυτών, μοναχός στο Αγιο Ορος, φρόντισε να ψηφοποιήσει πάρα πολλά από τα κηρύγματά του (τα οποία είχαν ηχογραφηθεί τη δεκαετία του ’80 κυρίως) και να τα ανεβάσει στο You Tube, ώστε να είναι -εσαεί- κτήμα όλων και της νέας γενιάς που έρχεται. Από τους 70άρηδες το 1974 έως τους 15χρονους το 2010, πέντε γενιές πιστών στον Οσιο Λουκά, στάθηκαν τυχεροί!

Και θα θυμούνται με αγάπη και νοσταλγία τη φράση με την οποία τέλεινε κάθε του κήρυγμα, επί 40 χρόνια, αναφερόμενος στον Παράδεισο και στην Ουράνια Βασιλεία: «πράγμα που εύχομαι για όλους, αμήν».