Έρχονται 4 Ιουλίου 2019 στις αίθουσες οι "Διακοπές στη Βενετία"

Η Γαλλική ταινία “Διακοπές στη Βενετία - Venice Calling”  που διαφημίζεται ως μία καλοκαιρινή κωμωδία που μας ταξιδεύει από την Γαλλάι στην Ιταλία μέσα από αστείες και συγκινητικές περιπέτειες, αναμένεται να βγει στις ελληνικές αίθουσες την Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019 σε διανομή από την Tanweer και πιθανόν να την δούμε και στην Πάτρα.

Σενάριο/Σκηνοθεσία: Ιβάν Καλμπεράκ

Πρωταγωνιστούν ο Μπενουά Πελβούρντ, η Βαλερί Μπονετόν που την είδαμε αυτές τις μέρες και στο διασκεδαστικό Γαλλικό φιλμ «Μικρά Αθώα Ψέματα 2» σε σκηνοθεσία Γκιγιόμ Κανέ, και τους Ελί Τονά, Γιουτζίν Μαρκούς.

Μοντάζ: Βερονίκ Παρνέ

Μουσική: Λοράν Ακνίν

Διάρκεια: 1 ώρα και 35 λεπτά.

Οι εξαιρετικοί κωμικοί ηθοποιοί Μπενουά Πελβούρντ (H ολοκαίνουργια… Καινή Διαθήκη) και Βαλερί Μπονετόν (Η Οικουγένεια) υποδύονται τους ξεκαρδιστικούς γονείς μιας αξιαγάπητης και ιδιόρρυθμης οικογένειας που ζει σε ένα παλιό τροχόσπιτο. Με επίκεντρο τον μικρότερο, έφηβο γιο, η καλοκαιρινή αυτή κωμωδία μας ταξιδεύει από τη Γαλλία στην γειτονική Ιταλία μέσα από καταστάσεις που θα φέρουν την αξέχαστη οικογένεια ακόμα πιο κοντά. Το σενάριο βασίζεται στο μυθιστόρημα του σκηνοθέτη Ιβάν Καλμπεράκ (Irene), το οποίο έχει μεταφερθεί στο θέατρο με μεγάλη επιτυχία.

Σύνοψη

Ο 14χρονος Εμίλ παλεύει να μεγαλώσει φυσιολογικά, αλλά βρίσκεται εγκλωβισμένος σε ένα παλιό τροχόσπιτο, όπου ζει με τον αλλοπρόσαλλο, μεγαλύτερο αδελφό του και τους ανορθόδοξους γονείς του, ένα εκκεντρικό ζευγάρι που βρίσκει πάντα τρόπο να τον φέρνει σε δύσκολη θέση. Όταν η Πολίν, ο μεγάλος του έρωτας από το σχολείο, τον προσκαλεί στο κονσέρτο της στη Βενετία, ο πατέρας ανακοινώνει ότι πρόκειται για την τέλεια ευκαιρία να κάνουν ένα οικογενειακό ταξίδι. Με προορισμό τη Βενετία, αυτή η δυσλειτουργική ομάδα ξεκινάει ένα ταξίδι με το τροχόσπιτο, που θα εξελιχθεί σε μία απίστευτη, ξεκαρδιστική και καταλυτική περιπέτεια.

Σε συνέντευξη του, ο Ιβάν Καλμπεράκ ανέφερε πως έγραψε το μυθιστόρημα, που εκδόθηκε το 2015 και επέλεξε τη μορφή ενός προσωπικού ημερολογίου για να διηγηθεί αυτή την ιστορία ενηλικίωσης.

«Είναι η ιστορία του Εμίλ, που είναι 14, και ψάχνει να βρει τον δρόμο του συνωστισμένος ανάμεσα σε έναν τρυφερό, αλλόκοτο πατέρα, που τον αναγκάζει να ζει σε ένα τροχόσπιτο, και μία μητέρα που του βάφει τα μαλλιά ξανθά, γιατί του πάνε περισσότερο έτσι. Από την αρχή, ήμουν σίγουρος ότι είχα ένα υλικό που θα μπορούσε να γίνει ταινία. Αλλά κοιτώντας πίσω, δεν περίμενα ότι το κείμενο θα γινόταν η βάση ενός θεατρικού.

Η μεταφορά στη σκηνή ήταν συναρπαστική και ωφέλιμη. Από τη μία μεριά, έδειξε την επίδραση της ιστορίας στο κοινό και τους κριτικούς. Από την άλλη, μου έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσω το χιούμορ της ιστορίας, τους διαλόγους και τα σημεία που γελάει το κοινό.

Μετά από αυτά τα μαθήματα και τις εμπειρίες, προχώρησα στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου, δίνοντας σάρκα και οστά στους χαρακτήρες. Πάντα ονειρευόμουν να κάνω μία ταινία δρόμου».

Για τις προκλήσεις της κινηματογραφικής μεταφοράς, τόνισε πως «καταρχήν, έπρεπε να αποστασιοποιηθώ από την αρχική λογοτεχνική φόρμα, από τον εσωτερικό διάλογο του ήρωα και να επικεντρωθώ στο να δείξω, παρά να πω πράγματα.

Μετά άλλαξα τις ισορροπίες των χαρακτήρων στην αφήγηση και έφυγα από την ιστορία με επίκεντρο έναν έφηβο για να πάω στην ιστορία μιας οικογένειας, παρόλο που ο Εμίλ είναι ο πρωταγωνιστής. Έτσι, ανέπτυξα περισσότερο τους χαρακτήρες των γονιών μέσα από σκηνές που ο Εμίλ δεν είναι παρών, για να τους φωτίσω περισσότερο και να εξελίξω τη δραματική ειρωνεία και τις αντιπαλότητες.

Ο χαρακτήρας του εντελώς απρόβλεπτου πατέρα ταλαντεύεται ανάμεσα στο να υποστηρίζει και να βάζει εμπόδια στον έφηβο γιο. Τα άλλα μέλη της οικογένειας, η μητέρα, που είναι τρυφερή και νευρωσική, και ο μεγάλος αδελφός, που έχει πάντα απώτερο σκοπό, απέκτησαν μεγαλύτερη παρουσία, κάνοντας τη ζωή του ήρωα πιο πολύπλοκη.

Τέλος, ανέμειξα διαφορετικά είδη, την κωμωδία με την ιστορία ενηλικίωσης. Οι πρωταγωνιστές έρχονται αντιμέτωποι με μια σειρά από ταλαιπωρίες που τους αναγκάζουν να ωριμάσουν και να μεταμορφωθούν».

Για την επιλογή των Μπενουά Πελβούρντ και Βαλερί Μπονετόν στους ρόλους των γονιών και τι εκμαίευσε από αυτούς, ο σκηνοθέτης Ιβάν Καλμπεράκ ανέφερε τα εξής:

«Σπίθα, ζωή, φαντασία, συναίσθημα, γέλιο, αλήθεια και πολλά ακόμα! Ήταν στο μυαλό μου από την αρχή. Η Βαλερί και ο Μπενουά έχουν τρέλα σε συνδυασμό με ποίηση και αδυναμίες… ο ιδανικός συνδυασμός για να ενσαρκώσουν αυτό το αταξινόμητο ζευγάρι. Είναι παραπάνω από σωστοί για τους ρόλους. Είναι αληθινοί. Δεν προσπαθούν να κλέψουν την παράσταση, δεν αποστασιοποιούνται από τους χαρακτήρες για να μας κάνουν να πιστέψουμε ότι είναι πιο έξυπνοι από τους ρόλους τους. Βυθίζονται μέσα τους.

Όσο τους σκηνοθετούσα, επενέβην μόνο σε θέματα ισορροπίας και ρυθμού. Είναι καταπληκτικοί κωμικοί. Ο Μπενουά κάνει πλάκα στα γυρίσματα. Είναι τόσο αστείος. Σε πολλές λήψεις η κάμερα έτρεμε, γιατί ο κάμεραμαν γελούσε. Ο Μπενουά έχει φοβερή ενέργεια και έπρεπε να ακολουθήσω τον ρυθμό του».

Eπιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ