Τα Καλάβρυτα, η Βουλή και ο Κώστας Μάρκου

Τα Καλάβρυτα είναι το πιο μικρό και το πιο ορεινό κομμάτι του νομού Αχαΐας.

Μια δύσβατη επαρχία, αραιοκατοικημένη με δεκάδες μικρά χωριά σπαρμένα στις πλαγιές των βουνών της που αρκετά από αυτά τους χειμωνιάτικους μήνες είναι σχεδόν ακατοίκητα.

Ένα τόπος στεφανωμένος από την ιστορία του Έθνους με μεγάλες στιγμές, άλλες δοξασμένες και άλλες πικρές και ματωμένες.

Απέκτησαν έτσι το προνόμιο μιας εθνικής επωνυμίας αλλά δεν ξέφυγαν από το ρόλο του «φτωχού συγγενή» των πόλεων του Νομού, του Αιγίου και κυρίως της Πάτρας.

Παρ’ όλα αυτά κατάφεραν από τη δημιουργία τους μέχρι σήμερα να εκπροσωπηθούν αρκετές φορές στο Ελληνικό Κοινοβούλιο και να καμαρώνουν για έναν Καλαβρυτινό Πρόεδρο Δημοκρατίας, τον Αλέξανδρο Ζαΐμη.

Μετά την πτώση της δικτατορίας  όμως η εκπροσώπηση αυτή υπήρξε ολιγάριθμη και περιορισμένη.

Με δεδομένα όλα τα παραπάνω ήταν για μένα μια πολύ ξεχωριστή έκπληξη η απόφαση του συμμαθητή μου Κώστα Μάρκου να διεκδικήσει την είσοδό του στη Βουλή σαν βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ.

Είναι ένα καθηγητής της Ιατρικής Σχολής της Πάτρας που εκατοντάδες Καλαβρυτινοί ασθενείς έχουν αντιληφθεί την αγάπη του για τα Καλάβρυτα στο Νοσοκομείο των οποίων ανεβαίνει εθελοντικά κάθε μήνα εδώ και πολλά χρόνια για να τους εξετάσει.

Θα είναι μεγάλη τύχη για τα Καλάβρυτα αν τα καταφέρει και μπεί στη Βουλή.

Είμαι σίγουρος  - επειδή τον ξέρω πολύ καλά – ότι η μορφή της όποιας εξουσίας δεν θα τον κάνει αλαζόνα και υπερφίαλο.

            Ότι αν εκλεγεί βουλευτής θα «νομοθετεί» ο ίδιος και όχι οι συνεργάτες του ιδίου ή των κομματικών γραφείων.

            Ότι δεν θα κουράζεται να διαβάζει τις ατελείωτες σελίδες των νομοπαρασκευασματικών επιτροπών ώστε να μπορέσει να τις κρίνει ο ίδιος θετικά ή αρνητικά.

            Ότι θα είναι ζεστός και φιλικός με τους ψηφοφόρους του – όπως είναι και με τους ασθενείς του – χωρίς να φοράει στο συνήθως αγέλαστο πρόσωπο του την χαρούμενη «μάσκα» του πολιτικάντη.

            Γι’ αυτό και άλλα πολλά θα τον ψηφίσω.

Αλέξης Τσαπικούνης

Αρχιτέκτων Μηχανικός