14 χρόνια χωρίς την Αλίκη! - Ένα φλας μπακ στην ιστορία της

Σαν να μην πέρασε μια μέρα

Η μεγαλύτερη σταρ που έχει βγάλει ποτέ αυτή η χώρα, είχε ξανθά μαλλιά, τραγουδούσε "νιάου νιάου βρε γατούλα", χόρευε χάλι γκάλι, είχε περάσει πολλά χτυποκάρδια στα θρανία, αλλά και στο Ναυτικό. Σήμερα συμπληρώνονται 14 χρόνια χωρίς την Αλίκη Βουγιουκλάκη και σε αυτά τα 14 χρόνια η αξέχαστη ...μουσίτσα του ελληνικού κινηματογράφου, που έκανε μέχρι και το ελληνικό στέμα να της υποκληθεί, συνεχίζει να αποκτά θαυμαστές ακόμη κι αν δεν βρίσκεται πια στη ζωή.

ΑΥΤΗ ΗΤΑΝ Η ΖΩΗ ΤΗΣ

Η Αλίκη Σταματίνα Βουγιουκλάκη (20 Ιουλίου 1933-23 Ιουλίου 1996), κόρη του Ιωάννη Βουγιουκλάκη και της Αιμιλίας Κουμουνδούρου. Γεννήθηκε στο Μαρούσι Αττικής, στην Αθήνα. Αδελφός της ήταν ο σκηνοθέτης Τάκης Βουγιουκλάκης.

Το υποκριτικό της ταλέντο φάνηκε από τα μαθητικά της χρόνια. Το 1952 έδωσε εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου από την οποία αποφοίτησε με Λίαν Καλώς. Προτού ακόμη αποφοιτήσει από τη Σχολή ξεκίνησε τη σταδιοδρομία της από το θέατρο και από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 άρχισε να εμφανίζεται στον κινηματογράφο σε πρωταγωνιστικούς ρόλους. Σύντομα καθιερώθηκε στο χώρο και λόγω της εξαιρετικής δημοτικότητας που απέκτησε στο ευρύ κοινό ονομάστηκε (από τον Φιλοποίμενα Φίνο αρχικά) Εθνική Σταρ της Ελλάδας. Το 1960, της απονεμήθηκε το 1^ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην κινηματογραφική ταινία Μανταλένα, σε σκηνοθεσία Ντίνου Δημόπουλου. Η ίδια για την πορεία της έχει δηλώσει τα εξής: «Ήμουνα αληθινή και όχι δηθεν. Δεν είμαι δήθεν σταρ. Είμαι πραγματική σταρ. Δεν είμαι δήθεν ταλαντούχα. Είμαι πραγματικά ταλαντούχα. Δεν έχω κάνει δήθεν αποτυχίες. Έχω κάνει μεγάλες αποτυχίες. Δεν έχω κάνει δήθεν επιτυχίες. Έχω κάνει τα μεγαλύτερα ρεκόρ».

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την ταινία "Μανταλένα"

Στιγμιότυπο από την ταινία "Η Αλίκη στο Ναυτικό"

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την ταινία "Το πιο λαμπρό Αστέρι"

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την ταινία "Το δόλωμα"

Το 1962 μάλιστα γύρισε την ταινία "Aliki my love" με συμπρωταγωνιστή τον Jess Conrad σε σκηνοθεσία Rudolph Mate με προορισμό την διεθνή αγορά. Η ταινία δεν είχε την αναμενόμενη ανταπόκριση από το κοινό της Αθήνας καθώς παίχτηκε για ελάχιστες εβδομάδες στην Αθήνα το 1962- 63. Οι Αθηναίοι έβρισκαν περίεργο το γεγονός ότι η Αλίκη μιλούσε αγγλικά ενώ τθεωρήθηκε τολμηρή μια σκηνή, όπου η Αλίκη ξεπροβάλλει με ένα ψάθινο καπέλο στα επίμαχα γυμνά σημεία, πίσω από ένα βράχο. Η ίδια η Αλίκη είχε ζητήσει από τον συμπαραγωγό της "Φίνος Φιλμ" να κατεβάσει την ταινία και ένα από τα σπάνια αντίγραφα της ταινίας βρισκόταν στο σπίτι της οδού Στησιχόρου 3 ενώ σήμερα πιθανολογείται ότι έχει χαθεί.

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την ταινία "Υπολοχαγός Νατάσα"

Ο Μάριος Πλωρίτης υπήρξε σύντροφος της. Στις 18 Ιανουαρίου 1965 παντρεύτηκε με το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, συμφοιτητή της στη Δραματική Σχολή και στις 4 Ιουνίου 1969 γεννήθηκε ο γιος τους, Γιάννης. Στις 5 Ιουλίου 1975, οι δύο ηθοποιοί πήραν διαζύγιο (επισήμως λόγω ασυμφωνίας συμβιώσεως). Μαζί πρωταγωνίστησαν σε πολλά κινηματογραφικά και θεατρικά έργα, από τα πιο εμπορικά και πετυχημένα στην ιστορία του ελληνικού θεάματος.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ και τον Γιάννη Παπαμιχαήλ

Ο γάμος της Αλίκης Βουγιουκλάκη με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ

Φωτογραφικό στιγμιότυπο από την ταινία "Χτυποκάρδια στα θρανία"

Η σημαντική εμπορική κάμψη που σημείωσε από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 ο ελληνικός κινηματογράφος ώθησε τη Βουγιουκλάκη να ασχοληθεί σχεδόν αποκλειστικά με το θέατρο. Το 1975 έφερε στην Ελλάδα τα μιούζικαλ, με το έργο του Νιλ Σάιμον "Καμπίρια". Ανέβασε επίσης με μεγάλη επιτυχία και άλλα έργα του είδους, όπως το "Καμπαρέ", τη "Τζούλια" και την "Εβίτα" με τελευταίο το μιούζικαλ "Η μελωδία της ευτυχίας".

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έκανε ένα δεύτερο γάμο το 1980 με τον κύπριο επιχειρηματία Γιώργο Ηλιάδη ο οποίος έμεινε μυστικός για πολλά χρόνια μετά τη λήξη του. Η τελετή έγινε κυριολεκτικά στο κέντρο της Αθήνας (στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών) και το γεγονός αποκάλυψε το 1993 η ίδια σε τηλεοπτική εκπομπή. (Ενώπιος Ενωπίω - Νίκος Χατζηνικολάου).

Τελευταίος σύντροφος της ζωής της για μια δεκαετία (1986 - 1996) ήταν ο ηθοποιός Κώστας Σπυρόπουλος.

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον άγνωστο για πολλά χρόνια σύζυγό της Γιώργο Ηλιάδη

Η Αλίκη Βουγιουκλάκη με τον τελευταίο σύντροφο της ζωής της Κώστα Σπυρόπουλο

Πέθανε στις 23 Ιουλίου 1996 στο Ιατρικό Κέντρο Αθηνών μετά από σύντομη μάχη με τον καρκίνο. Η σορός της τέθηκε σε διήμερο λαϊκό προσκύνημα στο παρεκκλήσι της Μητρόπολης Αθηνών. Στις 25 Ιουλίου 1996 η νεκρώσιμη ακολουθία εψάλη στον Καθεδρικό Ναό Αθηνών και η ταφή της πραγματοποιήθηκε από το Α' Νεκροταφείο Αθηνών δημοσία δαπάνη, παρουσία πολλών συναδέλφων της αλλά και απλού κόσμου παρά την αποπνικτική ζέστη που επικρατούσε.

Δέκα χρόνια μετά το θάνατό της, πήγε να τη συναντήσει η μητέρα της Έμμυ (Αιμιλία Βουγιουκλάκη - Κουμουνδούρου) στις 29 Ιουνίου 2006, σε ηλικία 96 ετών.

Το ευρύ κοινό στήριξε πάντοτε τη Βουγιουκλάκη σε όλα της τα καλλιτεχνικά εγχειρήματα. Ωστόσο μια μερίδα της κριτικής διατύπωσε αρκετές επιφυλάξεις, όχι τόσο για το ταλέντο της και τον επαγγελματισμό της όσο για τους μανιερισμούς και τα στερεότυπα που εισήγαγε στον χώρο του θεάματος. Παρά τις όποιες αδυναμίες της, η Βουγιουκλάκη όχι απλώς ως ηθοποιός αλλά ως είδωλο κατέληξε να αντιπροσωπεύει καλύτερα από κάθε άλλο καλλιτέχνη μια ολόκληρη εποχή της μεταπολεμικής Ελλάδας που έχει πολιτογραφηθεί στην κοινή συνείδηση ως η εποχή της νεότητας και της αθωότητας.