Τα φορολογικά βάρη ξεπέρασαν προ πολλού τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών

Η επίκληση του δημοσίου συμφέροντος λόγω της κατάστασης των δημοσίων οικονομικών της χώρας δεν μπορεί να δικαιολογήσει την παραβίαση των φορολογικών συνταγματικών αρχών της φοροδοτικής ικανότητας, της φορολογικής ισότητας, της νομιμότητας του φόρου και της απαγόρευσης της αναδρομικότητας των φορολογικών νόμων.

Σε περίοδο οικονομικής κρίσης, η λύση δεν μπορεί να αναζητηθεί σε πρόσθετα φορολογικά μέτρα αποκλειστικά ταμιευτικού χαρακτήρα που αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση των πολιτών.

Η αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης θα οδηγήσει σε αύξηση της φοροδιαφυγής και της μη συμμόρφωσης των φορολογούμενων στις φορολογικές τους υποχρεώσεις με συνέπειες δραματικές για τα δημόσια οικονομικά.

Μολονότι η αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής συνιστά έναν απόλυτα θεμιτό σκοπό, ωστόσο τα υιοθετούμενα μέτρα δεν θα  πρέπει να υπερβαίνουν το αναγκαίο μέτρο για την επίτευξη του σκοπού αυτού παραβιάζοντας με τον τρόπο αυτό τα συνταγματικώς προστατευόμενα δικαιώματα των φορολογουμένων.

Κατά τη θέσπιση φορολογικών νόμων, ο φορολογικός νομοθέτης οφείλει να σέβεται τόσο τις συνταγματικές φορολογικές αρχές, όπως κυρίως την αρχή της φοροδοτικής ικανότητας και την αρχή της αναλογικότητας.

Η εκάστοτε κυβέρνηση οφείλει να καθορίζει το δημόσιο συμφέρον μόνο στο πλαίσιο του Συντάγματος, καθώς δεν επιτρέπεται η απορρόφηση των συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών δικαιωμάτων από το δημόσιο συμφέρον.

Η φορολογία ασφαλώς και πρέπει να δίνει στο κράτος τα απαραίτητα δημόσια έσοδα για τη χρηματοδότηση των δημοσίων δαπανών, ιδίως για την υγεία, την παιδεία και γενικά την άσκηση κοινωνικής πολιτικής.

Δεν θα πρέπει, ωστόσο, να αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη της χώρας, στην προσέλκυση νέων επενδύσεων, στη βιωσιμότητα των επιχειρήσεων και στην ευημερία των πολιτών.

Σε κάθε περίπτωση η φορολογική πολιτική της κυβέρνησης θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη της τη φοροδοτική ικανότητα των πολιτών και να σχεδιάζεται με γνώμονα και επιδίωξη την κοινωνική δικαιοσύνη.

Προεκλογικά η ΝΔ, στους άξονες της φορολογικής της πολιτικής, είχε δεσμευθεί για:

1) έναν ενιαίο φόρο στα ακίνητα,

2) τη μη αύξηση των αντικειμενικών αξιών στα ακίνητα,

3) τη μείωση των φορολογικών συντελεστών για πολίτες και επιχειρήσεις,

4) τη μείωση του ΦΠΑ στο 19% από 23% που είναι σήμερα και στη διατήρηση του μειωμένου ΦΠΑ για τα νησιά,

5) τη χορήγηση φορολογικής αμνηστίας για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων,

6) την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και

7) τον συμψηφισμό οφειλών από και προς το Δημόσιο.

Αυτές τις δεσμεύσεις θα πρέπει να υλοποιήσει σήμερα η κυβέρνηση συνεργασίας της χώρας, στο πλαίσιο της ασκούμενης οικονομικής της πολιτικής.