Αθηναΐας Νέγκα: Τι θα αλλάξει στη ζωή μου αν ένα γελοίο πάνελ με συζητήσει για λίγα δευτερόλεπτα;

Η Αθηναΐς γεννήθηκε στις 30 Αυγούστου την προτελευταία μέρα ενός ανυπόφορου καύσωνα, ντάλα μεσημέρι όπως η ίδια  έχει περιγράψει!!! Έχει περάσει άπειρες ώρες μπροστά από έναν υπολογιστή γράφοντας για περιοδικά, εφημερίδες αλλά και μπροστά από ένα μικρόφωνο δίνοντας συμβουλές με το δικό της μοναδικό τρόπο και χαρίζοντας μας αξέχαστες ραδιοφωνικές ώρες… Δυναμική,  ευαίσθητη,  με πάθος για ότι καταπιάνεται μα πάνω απ’ όλα με γνώμη που δεν φοβάται να πει, παραχώρησε στο entertv.gr και στην Έλενα Πολυκάρπου, μια άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη.

Ποια είναι η Αθηναΐς που δεν ξέρουμε;
Είναι ήσυχη.  Δεν είμαι ποτέ η ψυχή της παρέας.  Δεν είμαι  κοινωνική αλλά επικοινωνιακή και αυτό είναι παράδοξο.

Θεωρείς ότι είσαι παρεξηγημένη; Έχεις δηλώσει σε συνέντευξη σου ότι  «Δεν είμαι κακιά όπως πολύ νομίζετε». Γιατί το είπες αυτό;
Ε, μάλλον, θα το είπα γιατί με λένε αυστηρή και ξινή καμιά φορά …Ίσως είμαι λίγο παρεξηγημένη, αλλά δε βαριέστε…

Τι εικόνες έχεις από την παιδική σου ηλικία;
Να διαβάζω τα μεσημέρια Μίκυ Μάους και να τρώω coco pops μέσα από το κουτί χωρίς γάλα…

Πως νοιώθεις που ο πατέρας σου ήταν ένας από τους ομορφότερους άντρες που έχουν περάσει από τον ελληνικό κινηματογράφο;
Λίγο περίεργα – τον θυμούνται έπειτα από  τόσα χρόνια … Δεν είναι πάντα εύκολο πάντως να νιώθεις πως οι άλλοι ξέρουν κάτι παραπάνω για σένα, σε φέρνει σε δύσκολη θέση  όταν είσαι παιδί… Τώρα είμαι Ο.Κ,  αλλά παραμένω αμήχανη.

Πως μπήκαν στην ζωή σου τα Μ.Μ.Ε ;
Ήταν ο μόνος τρόπος να γράφω και να πληρώνομαι κάπως.  Δεν ήθελα να γίνω δημοσιογράφος πάντως και ακόμα και τώρα δεν νιώθω πως είμαι.

Το γράψιμο για  σένα είναι κάτι σαν αντικαταθλιπτικό;
Όχι. Το αντικαταθλιπτικό έχει συγκεκριμένη δράση. Γράφω, γιατί αυτό κάνω από μικρή και δεν ξέρω τον εαυτό μου αλλιώς, δεν είναι ούτε φάρμακο, ούτε «κατάσταση», ούτε με βοηθά, ούτε με δυσκολεύει… Δεν είναι κάτι «σπουδαίο» που γράφω, σιγά το θέμα… Είναι  κάτι που κάνω,  με χαρακτηρίζει και με ενδιαφέρει.

«Μικρές ηλεκτροπληξίες».Πως πρόεκυψαν  και τι είναι για σένα;
Παλιά υπόθεση ..Είναι μια συλλογή  από άρθρα από διάφορα σε περιοδικά που κυκλοφόρησε το 2008 – προκύπτει στη δουλειά μου κάτι τέτοιο συχνά… Έχει προκύψει «φυσικά» και  για πολλούς συναδέλφους να εκδώσουν μια συλλογή. Συνήθως μας συμβαίνει όταν πλέον έχουμε αποφασίσει πως δεν θα γίνουμε ποτέ κορυφαίοι συγγραφείς!

Πάντα λες την άποψη σου όσο σκληρή και αν είναι, έστω και αν στενοχωρήσει κάποιον;
Όχι. Δεν έχω και τόσο άποψη για όλα… Για τα θέματα που δεν με αφορούν ή δεν μου κινούν το ενδιαφέρον δεν έχω συνήθως συναισθήματα ούτε πολλές σκέψεις  - είμαι μάλλον  αφηρημένη – οπότε δε λέω κάτι πάντα…  Αφηρημένα επίσης όταν πω την άποψη μου μπορεί να μην το κάνω κομψά και έτσι έμαθα να λέω πάντα και κάτι καλό – πριν πω το δυσάρεστο  για να είμαι ευγενική το κάνω αυτό… Κανείς όμως δεν θυμάται τελικά τα καλά που λες… Είμαι  αδέξια.  Δεν θέλω πάντως  να στεναχωρώ.  Δεν είμαι αγενής… Αντιθέτως με στεναχωρούν οι άλλοι πιο συχνά. Απορώ με την σκληρότητα των ανθρώπων κάθε μέρα.

Έχεις δηλώσει ότι «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα». Εσύ γιατί δεν έχεις παντρευτεί το σύντροφο σου;
Έχω δηλώσει τέτοιο πράγμα; Υπάρχουν ευτυχισμένοι γάμοι – το πιστεύω. Τον έρωτα τον σκοτώνουν πολλά… Άντρες που είναι αποφασισμένοι πως στο γάμο τους πρέπει να βαρεθούν  - γυναίκες που πρήζουν τους πάντες.  Συνήθως ο έρωτας πεθαίνει στο γάμο όμως δεν φταίει ο γάμος.  Δεν είμαι καθόλου εναντίον του γάμου.  Χαίρομαι για όποιον βρίσκει σύντροφο να μοιραστεί τη ζωή του – αν και δεν πιστεύω πως μόνο αυτό είναι ολοκλήρωση για όλους.  Υπάρχει ευτυχία και χωρίς έρωτα και χωρίς σύντροφο και δεν οφείλει ένας γάμος να σου κάνει ρόδινη τη ζωή -αν εσύ δεν κάνεις τη ζωή σου ενδιαφέρουσα δεν γίνεται τίποτα, θέλει προσπάθεια μια σχέση, οι σκοτωμένοι έρωτες προκύπτουν όταν εναποθέτεις όλες σου τις ελπίδες για ευτυχία στη σχέση.  Εμείς  δεν συζητήσαμε ιδιαίτερα το γάμο – δεν θυμάμαι να κάνουμε θέμα.  Βέβαια τώρα βλέπω πως ίσως «κάτι» σημαίνει που δεν παντρεύτηκα, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως έχω θέμα με τον θεσμό… Πάω σε γάμους.  Βάζω τα καλά μου και περνάω καλά.

Δεν ήταν ποτέ στα όνειρα σου να ζήσεις το παραμύθι με το άσπρο άλογο το νυφικό και τον πρίγκιπα;
Είχα ρομαντικά όνειρα αλλά αυτό με το νυφικό δεν νομίζω πως το έβλεπα συχνά… Δεν πρέπει ποτέ κάνεις να μου είπε πως τα κορίτσια πρέπει να παντρεύονται και να κάνουν ντε και καλά οικογένεια – δεν μου έδωσαν τέτοια «εντολή» στη οικογένεια μου.  Μου έλεγαν πως το άτομο πρέπει να βρει ενδιαφέροντα  και πως είναι ωραίο και σημαντικό να έχεις μια σχέση – «να έχεις παρέα». Ήμουν και  λίγο στο κόσμο μου. Μεταξύ του να κοιτάξω ένα περιοδικό με νυφικά και να διαβάσω Ντόναλντ, προτιμώ να διαβάσω Ντόναλντ – αυτό είμαι.

Τι ερωτεύτηκες στο σύντροφο σου;
Είναι διαφορετικό άτομο – το αντίθετο μου σε πάρα πολλά – εκείνος  είναι η ψυχή της παρέας, κοινωνικός  και εγώ ηρεμώ με αυτό – αναλαμβάνει εκείνος την προσοχή των άλλων  και κάθομαι στην ησυχία μου… Έχει ακραίο χιούμορ.

Πόσο άλλαξε τη ζωή σου η μοναχοκόρη σου;
Δεν την άλλαξε πολύ.  Γίνομαι πάλι παιδί. Δεν το περίμενα – όλοι σου λένε κάτι περί ξαφνικής θεόσταλτης ωριμότητας που μαζί με αίσθημα ευθύνης έρχεται και  κάτι γίνεται στο χαρακτήρα σου. Εμένα με έπιασε παλιμπαιδισμός, θυμήθηκα τη χαρά της άμμου, τα κουβαδάκια…

Ποια ήταν η πιο δύσκολη στιγμή στη ζωή σου;
Δεν ανακαλώ τις δυσκολίες.  Θέλω να συνέρχομαι. Δεν θέλω τραύματα.

Ποια προγράμματα παρακολουθείς φέτος και ποια θεωρείς πως δεν θα έπρεπε να υπάρχουν;
Πέρασα καταπληκτικά με τα προεκλογικά – έβλεπα ειδήσεις, συνεντεύξεις υποψήφιων και μου άρεσε πάρα πολύ και η πολιτική συνέχεια – δεν μπορώ να το εξηγήσω.  Ίσως ξαφνικά τα ΜΜΕ απέκτησαν ενδιαφέρον έπειτα από πολύ καιρό… Θεωρώ πως όλα τα προγράμματα  μπορούν να υπάρχουν -όποιος θέλει διαλέγει…  Με κουράζει μόνο το υστερικό gossip που δεν έχει χιούμορ – αν είχε, θα το παρακολουθούσα  ευχάριστα…

Αν μετά από κάποια χρόνια δεν σου άρεσε κάτι στο πρόσωπο σου ή στο σώμα σου θα έκανες μια αισθητική επέμβαση;
Και τώρα  δεν μου αρέσουν πολλά επάνω μου άλλα ξεχνιέμαι. Είμαι  ατημέλητη. Δεν κάνω ένα επάγγελμα  που να απαιτεί να είμαι εμφανισιακά τέλεια – δεν είμαι κοκέτα αν δεν το απαιτούν οι περιστάσεις. Φοβάμαι τους γιατρούς και τα χειρουργεία.  Αν βέβαια κάτι με ενοχλούσε πάρα πολύ θα πήγαινα φαντάζομαι, όμως δεν θα το έκανα με ευκολία.

Η οικονομική κρίση έχει επηρεάσει την οικογένεια σου; Αν ναι με ποιόν τρόπο;
Δεν κάνουμε μεγάλες αλλά ούτε πολλές μικρές αγορές…

Τα Μ.Μ.Ε σου έχουν φερθεί καλά; Έχεις παράπονα από παρουσιαστές η δημοσιογράφους;
Ίσως καλά… Υπήρχαν στιγμές που ένιωσα άσχημα γιατί είπαν πως τσακώθηκα με κάποιον ή πως είχα πει κάτι άσχημο για κάποιον άλλον… Από όσα έχω ακούσει να λένε για εμένα σε μεσημεριαναδικά όλα ήταν ψέματα εκτός από μια-δυο φορές.  Μου έκανε εντύπωση και ο τρόπος με τον οποίο οι κουτσομπόληδες «ζουν» το gossip, λειτουργούν πονηρά, δεν είναι μόνο πως «τραβάνε» τα θέματα… Μπορεί να πουν κάτι άσχετο, να μοντάρουν μια τηλεφωνική σου  δήλωση να βγει πως είπες άλλα… Απόρησα που ασχολούνται και μαζί μου.  Δεν είμαι  διάσημη… Έκανα  λίγη τηλεόραση  οι πιθανότητες είναι να μην ξανακάνω – δεν είμαι τηλεοπτικό πρόσωπο. Φαντάζομαι έχουν πολύ μεγάλο πρόβλημα στο να γεμίσουν πολύωρες εκπομπές με το απόλυτο τίποτα – τα πρόσωπα είναι τόσο λίγα, οπότε κάπως έτσι ασχολήθηκαν και μαζί μου υποθέτω… Δεν ήταν τραυματικό αλλά ούτε και ευχάριστο.  Δεν έχω δραματικό παράπονο – ήταν λίγο αγενείς κάποιες στιγμές αλλά και πάλι.. Δεν βαριέστε!

Μέσα από το twitter σου βγαίνουν πολλές φορές ειδήσεις και πολλοί λένε ότι το κάνεις με σκοπό να σχολιάζεσαι.  Τι απαντάς;
Είναι η μεγαλύτερη ανοησία… Πόσο ψωνισμένοι πρέπει να είναι αυτοί που το λένε; Και να με κάνουν θέμα σε ένα τηλεοπτικό «πανελάκι», η άποψη τους δεν έχει καμιά βαρύτητα απολύτως.  Τι θα αλλάξει στη ζωή μου αν ένα γελοίο πάνελ με συζητήσει για λίγα δευτερόλεπτα; Ούτε ο εργοδότης μου θα μου δώσει αύξηση ούτε θα γίνω ξαφνικά «κάτι»… Έχουν καταφέρει όλοι οι πανελίστες να βρίσκονται ώρες στον αέρα σε πανελλαδική εμβέλεια και να μην είναι opinionleaders αλλά υστερικοί που φυσάνε αέρα και  πάνω στο άγχος τους να πουν κάτι, θα πουν ότι να ναι…  Κανείς δεν δίνει σημασία… Και γράφω και τόσο χαζά στο twitter - να περνάει η ώρα, όπως γράφουν οι περισσότεροι.

Είναι γελοιότητα να λες «θέλει να τη σχολιάζουμε»: «Σιγά ρε φίλε! Τι είσαι που θέλω και να με σχολιάσεις;» Καταντήσαμε, ένα tweet που απευθύνεται σε μερικές εκατοντάδες ή μερικές χιλιάδες  να παίζει σε  δελτίο ειδήσεων… Γράφω πολύ πιο αιχμηρά στα έντυπα που εργάζομαι…  Βγάζουν θέματα από το twitter από την τρελή βαρεμάρα τους…

Γιατί σταμάτησες το ραδιόφωνο;
Γιατί κάτι μου φαινόταν που έπρεπε να αλλάξει… και το ραδιόφωνο το ξανάρχισα.  Απλώς δεν το διαδίδω ακόμα… Να προσαρμοστώ πρώτα.

Τι ακριβώς έχει συμβεί με την Eurovision και το τραγούδι της Ελευθερίας Ελευθερίου;
Τίποτα… Έγραψα τη γνώμη μου. Πολύ ήπια… Δεν μου αρέσει. Εύχομαι να διακριθεί αυτό το απαίσιο τραγούδι και δεν αποκλείεται να τα καταφέρει -ποτέ δεν πέφτω μέσα όταν πρόκειται για Eurovision. Η τραγουδίστρια φαίνεται μια χαρά και όμορφη.

Δώσε μας μια ευχή για το entertv.
Όλα τα επόμενα, καλύτερα από όλα τα προηγούμενα…