Ο γιος του αξέχαστου Λέοναρντ Κοέν, Άνταμ για τον πατέρα του και τη ζωή στην Ελλάδα: «Η Ύδρα είναι το σπίτι μου»

Ο γιος του σπουδαίου Καναδού τραγουδοποιού Λέοναρντ Κοέν, (η είδηση του θανάτου του "μελαγχολικού" τροβαδούρου Λέοναρντ Κοέν που έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών προξένησε ιδιαίτερη συγκίνηση), και εξαιρετικός μουσικός ο ίδιος, είχε μιλήσει στο in.gr το 2015 και είχε μοιραστεί με τον κόσμο αναμνήσεις του από τα καλοκαίρια στην Ύδρα, το νέο του άλμπουμ και τα σχέδια του για μια συναυλία στην Αθήνα.

Η συνέντευξη είχε δοθεί στον Κωνσταντίνο Τσάβαλο.

Ο 42χρονος Άνταμ Κόεν ή Κοέν, φέρει ένα μουσικό επώνυμο βαρύ σαν ιστορία. Ο Άνταμ Κοεν μοιράζει πλέον το χρόνο του και τη ζωή του ανάμεσα στις δυο αγαπημένες του πόλεις: σε αυτή που γεννήθηκε, δηλαδή το Μόντρεαλ και σε αυτή όπου έχει, τις πιο ωραίες αναμνήσεις, την Ύδρα. Στο ίδιο εκείνο σπίτι που περνούσε τα καλοκαίρια του μαζί με τον πατέρα του και την μητέρα του, Σούζαν Ελροντ.

O Λέοναρντ Κοέν αγόρασε το σπίτι στην Ύδρα τον Σεπτέμβριο του 1960, όταν ήταν 26 ετών και είχε τότε ως στόχο του να γυρίσει όλο το κόσμο. Στις περιγραφές του ανέφερε πόσο απολάμβανε τη γαλήνια μοναξιά του πάνω στο νησί, εκεί όπου έγραψε τα μυθιστορήματα The Game Favourite (1963) και Beautiful Losers (1966), αλλά και αρκετά από τα τραγούδια κάποιων από τα συνολικά 13 άλμπουμ του, όπως το So Long, Marianne, που αφιέρωσε στην πρώτη του μεγάλη σχέση, τη Νορβηγίδα Μαριάν Γένσεν.

Το ζευγάρι γνωρίστηκε σε μια παραλία της Ύδρας το 1961 και παρέμεινε μαζί για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1960, μέχρι ο Κοέν να γνωρίσει την Ελροντ, μητέρα του Άνταμ και της κόρης του, Λόρκα.

Το θέμα μας όμως εδώ δεν είναι ο 80χρονος Καναδός τροβαδούρος, αλλά ο εξίσου ταλαντούχος γιος του που πρόσφατα κυκλοφόρησε το πέμπτο στούντιο άλμπουμ του με τίτλο «We Go Home», ένα μέρος του οποίου ηχογραφήθηκε και στο αυτοσχέδιο στούντιο του Ανταμ Κόεν στην Ύδρα.

Ποιο ακριβώς είναι αυτό το Σπίτι στο οποίο Επιστρέφουμε; («We Go Home», σημαίνει «Επιστρέφουμε Σπίτι»)

Υπάρχει μια διάσημη έκφραση που λέει «σπίτι είναι εκεί που βρίσκεται η καρδιά σου» κι αυτό το μέρος είναι κυρίως η Ύδρα και το Μόντρεαλ. Είναι τα μέρη όπου είχα όλες τις σημαντικές «πρωτιές» στη ζωή μου, το πρώτο μου φιλί, ο πρώτος μου χορός, το πρώτο μου ποτό, το πρώτο μου τσιγάρο κ.ο.κ.

Ήταν αγχωτικό να προσπαθήσετε να επαναλάβετε την επιτυχία του προηγούμενου σας άλμπουμ, του Like A Man (2012);

Ναι, γιατί ήταν ο πρώτος μου χρυσός δίσκος. Πριν την ηχογράφηση του νέου άλμπουμ, ένιωθα να πιέζομαι πολύ από το άγχος, κάτι το οποίο με έκανε να νιώθω άβολα. Για το λόγο αυτό και το «We Go Home» ηχογραφήθηκε δυο φορές: τη μια στην αρχή που ήμουν πνιγμένος στο άγχος και γι’ αυτό το αποτέλεσμα δεν ήταν καλό και μια δεύτερη, όπου… ξε-αγχώθηκα και το αποτέλεσμα με άφησε ικανοποιημένο.

Δεν βλέπω στο πρόγραμμα της περιοδείας σας την Αθήνα ως σταθμό, αλλά μήπως έχετε κάποια πλάνα για μια έστω απρογραμμάτιστη εμφάνιση σας στην ελληνική πρωτεύουσα;

Προσπαθώ αυτό τον καιρό να κανονίσω μια συναυλία με την Φιλαρμονική Ορχήστρα Αθηνών στο εγγύς μέλλον. Είναι κάτι που έχω ξανακάνει στο παρελθόν, με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του Μόντρεαλ.

Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνηση που έχετε από το σπίτι και τα καλοκαίρια σας στην Ύδρα;

Θυμάμαι το φως, την ζέστη, τα τριζόνια, τους γαϊδάρους έξω από το σπίτι, τους Υδραίους με τα ανοικτά πουκάμισα, τις νεαρές γυναίκες με το καραμελένιο δέρμα, την θεραπευτική επίδραση της θάλασσας πάνω μου, τις ταβέρνες να αντηχούν με γέλια και ιστορίες, τους χορούς αργά τη νύχτα, τους μεσημεριανούς ύπνους κάτω από κουνουπιέρες με τους ανεμιστήρες να δουλεύουν στο «κόκκινο».

Επίσης, να τρώω καρπούζι με τυρί φέτα, τις μέλισσες να προσπαθούν να εισβάλλουν στο ποτήρι όπου έπινα κοκακόλα, τον ήχο από το τάβλι, δίπλα του καφέδες και τσιγάρα και τις γυναίκες να βγαίνουν στα σοκάκια και να αναζητούν τον γιο ή τον άντρα τους, φωνάζοντας δυνατά το όνομα τους. Τέλος, τις ντισκοτέκ του νησιού τη δεκαετία του 1980, τα γιοτ των ξένων επισκεπτών αραγμένα στο μόλο, τους καβγάδες και τις παρεξηγήσεις των ντόπιων στο λιμάνι και την ομορφιά από τα καΐκια παραταγμένα στην προκυμαία (σ.σ: λέει όντως τις λέξεις «τάβλι» και «καΐκια»).

Θυμάστε κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό με τους ντόπιους;

Θυμάμαι πως όλοι ανησυχούσαν αν έπιαναν τη φιλενάδα τους να μιλάει ή να πίνει παρέα με τον «γιο του Κόεν», χαχα.

Σήμερα, όταν επισκέπτεστε το νησί, έχετε συγκεκριμένα στέκια όπου συνηθίζετε να συχνάζετε;

Εννοείται. Συνηθίζω να πηγαίνω για μεσημεριανό στο Sunset και για δείπνο στη παραλία Πλάκες και για ποτό στο Pirate bar. Και συνηθίζω να κάνω μπάνιο σε κάποια από τις απόμερες παραλίες του νησιού ή σε κάποιον από τους μικρούς του όρμους.

Ολόκληρη η συνέντευξη στο in.gr.

*Ο Λέοναρντ Κοέν των εμβληματικών τραγουδιών όπως το "Dance me to the end of love", του "Hallelujah" και του "First we take Manhattan", είχε γεννηθεί στις 21 Σεπτεμβρίου του 1934 στο Μόντρεαλ του Καναδά και απεβίωσε στο Λος Άντζελες. Είχε χαρακτηριστεί ως ένας "λογοτέχνης" της μουσικής.