Μια βραδιά στη Βαρκελώνη

Εκείνο το γλυκό Σαββατόβραδο στη Βαρκελώνη, ο αγώνας  πρωταθλήματος στο Καμπ Νου είχε τελειώσει με νικήτρια τη Μπαρτσελόνα και το πλήθος έφευγε χαμογελαστό, ικανοποιημένο, έχοντας απολαύσει μια ακόμη μεγάλη ποδοσφαιρική παράσταση μιας εκ των κορυφαίων ομάδων στον πλανήτη.

Εκστασιασμένος από αυτό που μόλις είχα ζήσει, είπα να το κόψω με τα πόδια για το κέντρο της πόλης. Και τότε, εντυπωσιάστηκα από μια εικόνα που μού έμεινε χαραγμένη στο μυαλό.

Συνειδητοποίησα ότι από το γήπεδο έφευγαν ολόκληρες οικογένειες, με τον ίδιο φιλήσυχο τρόπο που θα αποχωρούσαν από κάποιο θέατρο.

Όχι, δεν θα ξεχάσω ποτέ το νεαρό ζευγάρι που κρατούσε από το χέρι τις κορούλες του, που ήταν ντυμένες με τη φανέλα του Μέσι, όπως δεν θα ξεχάσω και τη γιαγιά με το κασκόλ της Εσπανιόλ σε κάποιον άλλο αγώνα, που χτυπιόταν σαν το χταπόδι.

Και ήταν σ’ εκείνο το ματς που ένα ζευγάρι ηλικιωμένων μού έδειξε με ευγενικό τρόπο ποια ήταν η θέση μου, όταν αντιλήφθηκε ότι ήμουν ξένος.

Έχοντας παρακολουθήσει μερικά ματς στην Ισπανία κι έχοντας πάρει μια γεύση της εκεί ποδοσφαιρικής κουλτούρας, μπορώ να καταλάβω γιατί ο θάνατος οπαδού της Λα Κορούνια σε συμπλοκές που έγιναν στη Μαδρίτη ήταν ένα πραγματικό σοκ για μια κοινωνία που λατρεύει το ποδόσφαιρο, αλλά δεν είναι μαθημένη σε τέτοιες (βίαιες) καταστάσεις.

Κι επειδή εμείς, σχετικά πρόσφατα, θρηνήσαμε έναν ακόμη νεκρό στα γήπεδα, να θυμίσω ότι η πρώτη αντίδραση του Ανδριανού μετά το φονικό ήταν να αναβάλει τα ματς, για να οδηγηθούμε πριν από καμιά δεκαριά μέρες σε μια νέα αναβολή, εξαιτίας μιας μαφιόζικης επίθεσης κατά αρχιδιαιτητή!

Τιμωρούμε, δηλαδή, το ποδόσφαιρο επειδή δεν μπορούμε (ή δεν θέλουμε;) να τιμωρήσουμε ό, τι το πληγώνει. Γιατί;

Σε αντίθεση με εμάς, δεν νομίζω ότι οι Ισπανοί θα αναβάλουν τους αγώνες των πρωταθλημάτων τους. Είμαι, ωστόσο, σίγουρος πως θα κάνουν ό, τι μπορούν για να εντοπιστούν οι ένοχοι και να τιμωρηθούν παραδειγματικά , πρωτίστως όμως για να διασφαλίσουν ότι δεν θα ξανασυμβεί κάτι παρόμοιο.

Και θα τα καταφέρουν γιατί αγαπούν πραγματικά το ποδόσφαιρο και οι ομάδες τους, ιδίως τα μεγάλα κλαμπ που είναι επιχειρήσεις με όλη τη σημασία της λέξης, προστατεύουν και προάγουν σε αγαστή συνεργασία μεταξύ τους, το προϊόν τους. Κάθε σύγκριση με τα δικά μας χάλια εδώ, προκαλεί μελαγχολία.

Τέλος, μετά λόγου γνώσεως, σας διαβεβαιώνω ότι εάν παρακολουθήστε έστω κι ένα ματς το Καμπ Νου ή στο Μπερναμπέου, θα ζοριστείτε πολύ  μετά να ξαναπάτε σε ελληνικό γήπεδο!