Πάτρα: Στερνό αντίο στον τελευταίο Πατρινό αγωνιστή του ΕΛΑΝ Ναυπάκτου

Με σεμνή τελετή ετάφη στο κοιμητήριο της Παναγίας Αλεξιώτισσας

Συγγενείς, φίλοι, γείτονες και συναγωνιστές αποχαιρέτησαν, σήμερα με σεμνή τελετή, τον τελευταίο Πατρινό αντάρτη του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΕΛΑΝ) της Ναυπάκτου. Τον Παν. Ντάρμα, που πέθανε σε ηλικία 91 χρόνων και είχε την τιμή να κρατήσει στα χέρια τα τιμημένα όπλα του αντιφασιστικού αγώνα από τις τάξεις του 12^ου Συντάγματος ΕΛΑΣ, μαχόμενος για την απελευθέρωση από τον ναζιστικό ζυγό.

Εκ μέρους της ΕΣΔΙΑ Αχαΐας επικήδειο εκφώνησε ο Γιώργος Μόσχος, ο οποίος μεταξύ άλλων είπε:

"Ο αείμνηστος έλαβε μέρος στην μάχη απελευθέρωσης του Πύργου στις 8 Σεπτέμβρη 1944, υπό τον υπολοχαγό καπετάν Νικήτα (Νίκο Πολυκράτη) του Α΄ Τάγματος. Πολέμησε κατά των Γερμανών, αλλά και των συνεργατών τους Ταγματασφαλιτών, του ταγματάρχη Γ. Κοκκώνη.

Στη συνέχεια έλαβε μέρος σε ομάδα κρούσης κατά των ταγματασφαλιτών του συνταγματάρχη Ν. Κουρκουλάκου, στα περίχωρα των Πατρών και πολέμησε με το 2^ο Τάγμα του ΕΛΑΣ, από τις 2 έως τις 4 Οκτώβρη του 1944 για την απελευθέρωση της Πάτρας, υπό τον λοχαγό Χρ. Γαλανόπουλο. Μετά την απελευθέρωση, με εντολή της Διοίκησης εντάχθηκε στο ΕΛΑΝ Ναυπάκτου υπό τον καπετάν Ζαχαριά, τον γνωστό ναύαρχο του Κορινθιακού, όπως τον «βάφτισαν» οι Εγγλέζοι.

Με την έναρξη των Δεκεμβριανών πήρε εντολή η Μοίρα του και πεζή από την πλευρά της Στερεά ξεκίνησε για την Αθήνα, για να λάβει μέρος κατά των Εγγλέζων επικυρίαρχων. Στην Κόρινθο, με νέα εντολή επιστρέφουν στην βάση τους, πάλι πεζή, όπου και τον βρήκε η συνθήκη της Βάρκιζας. Εκεί το τέλος Φεβρουάριου του 1945, έλαβε φύλλο αποστρατείας από το ΕΛΑΝ στο Γαλαξίδι και παρέδωσε το όπλο του, που ήταν ένα οπλοπολυβόλο.

Το 2005 ο αείμνηστος αγωνιστής, με πρόταση της Εταιρείας Συλλογής Διάσωσης Ιστορικών Αρχείων 1940-1974 ν. Αχαΐας, είχε βραβευτεί με τιμητική πλακέτα από τον Δήμο Πατρέων για τη συμμετοχή του στην Αντίσταση, κατά την επέτειο απελευθέρωσης της Πάτρας.

Αξίζει να τονιστεί για τον ακέραιο χαρακτήρα του εκλιπόντα, ότι δεν δέχτηκε να πάρει σύνταξη αγωνιστή, παρά μόνον την αναγνώρισή του από την πολιτεία."

Η κηδεία του έγινε στον ΙΝ Παναγίας Αλεξιώτισσας και η ταφή στον συνοικιακό κοιμητήριο του Ναού, όπου και ο πατρικός τάφος.