Αφήνουν στο έλεος της δυστυχίας τους πάνω από 200.000 παιδιά με παθήσεις

"Στον «Καιάδα» της κοινωνικής αναλγησίας πετάει η κυβέρνηση πάνω από 200.000 παιδιά με βαριές νοητικές αναπηρίες, οδηγώντας σε απόγνωση τις οικογένειές τους.
Με το νέο κανονισμό του Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ) κόβεται κάθε βοήθεια σε ειδική αγωγή (χρήματα και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη) άμα τη συμπληρώσει του 18ου έτους της ηλικίας τους.

Δηλαδή, μόλις ενηλικιωθούν τα παιδιά αυτά που πάσχουν από πολύ σοβαρές νευρολογικές και ψυχικές παθήσεις (αυτισμό, νοητική στέρηση, σύνδρομο Down, εγκεφαλική παράλυση κ.λπ.) αφήνονται στο έλεος της τύχης".

Ο πρώην υπουργός της Ν.Δ. Προκόπης Παυλόπουλος σε δήλωσή του χαρακτηρίζει το γεγονός «κοινωνικώς απαράδεκτο και κατάφωρα αντισυνταγματικό».

Απευθυνόμενος στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας ζητεί να αποκατασταθεί άμεσα αυτή η αδικία που δείχνει την πλήρη εγκατάλειψη όλων των προνοιακών δομών του κράτους.

Οπως τονίζει, η συντεταγμένη Πολιτεία οφείλει με βάση το άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος να φροντίσει «ώστε τα άτομα με αναπηρίες να έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας».

Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο για το 2011 είχαμε μείωση της επιχορήγησης των προνοιακών δράσεων κατά περίπου 60%.Και βέβαια αυτοί που υφίστανται στους ώμους τους την περικοπή με την υποβάθμιση των υπηρεσιών που τους παρέχονται είναι τα άτομα με κινητικές και νοητικές αναπηρίες και οι οικείοι τους που (εξ)αναγκάζονται να βάλουν από το υστέρημά τους προκειμένου τα παιδιά τους ή οι συγγενείς τους να ’χουν την κατάλληλη φροντίδα.

Ο κ. Παυλόπουλος καλεί το αρμόδιο υπουργείο να διασφαλίσει την ολοκληρωμένη λειτουργία των κέντρων διημέρευσης - ημερήσιας φροντίδας ατόμων με αναπηρία, καθώς και την επαρκή χρηματοδότησή τους για όλα τα άτομα που εξυπηρετούν και μετά την ηλικία των 18 ετών.

Σύμφωνα με τον ίδιο η δεινή οικονομική κατάσταση δεν μπορεί ν’ αποτελεί άλλοθι για τη μη εκπλήρωση μιας τόσο στοιχειώδους και τόσο ευαίσθητης κοινωνικής υποχρέωσης.

Το βέβαιο είναι ότι στο βωμό του Μνημονίου θυσιάζονται οι δομές των υπηρεσιών πρόνοιας. Από τα περίπου 200.000 παιδιά που χρήζουν ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ζήτημα είναι αν τα 40.000 πηγαίνουν σε κάποιο ειδικό σχολείο.

Τα περισσότερα παραμένουν κλεισμένα στο σπίτι τους λαμβάνοντας κατά μέσον όρο ως βοήθημα μηνιαίως από 350-600 ευρώ - ποσό που δεν φτάνει να καλύψει ούτε τις στοιχειώδες ανάγκες τους.

Και ο κ. Παυλόπουλος συμπεραίνει: «Δυστυχώς είμαστε στα πρόθυρα της κοινωνικής εξαθλίωσης και της έκρηξης του λαού»…