Η υποκρισία Τσίπρα με την υπόθεση Νικολόπουλου- Σαν τις ξεστρατισμένες που φυλάνε τον παρθενικό υμένα

Αυτή η εμμονή του Τσίπρα στην άρνηση υπουργοποίησης του Νικολόπουλου, μου θυμίζει κάτι κοπελίτσες του άλλοτε ποτέ  που το πήγαιναν μια χαρά το... γράμμα από ρούγα σε βρύση και από βρύση σε λαγκαδιά, αλλά με όλες τις άλλες μεθόδους πλην αυτής που είναι δυνατόν να τους στερήσει τον παρθενικό υμένα, το έξωθεν πιστοποιητικό αγνότητος με το οποίο θα τύλιγαν κανένα καλό γαμπρό για να βγει και αυτός περήφανος το πρώτο βράδυ στο μπαλκόνι να ανεμίσει τo σεντόνι με την ...απόδειξη.

Η κυβέρνηση, η έχουσα εναγκαλιστεί με τους δεξιότατους ΑΝΕΛ της πατριδογνωσίας, της τάξεως και της ηθικής, της θρησκείας και της οικογενείας, της στιβαρότητας των συνόρων και του στρατού, που έχει νυμφευτεί τον επαναστάτη του Κουγκίου Καμμένο, για δεύτερη φορά βγάζει από το ντουλάπι το αριστερό της μαντήλι για να σκουπίσει την υπουργοποίηση του Νικολόπουλου, η ίδια κυβέρνηση που μια χαρά είχε κάνει υπουργό τον τάχα εκβιαζόμενο προεκλογικώς, τάχα διαπομπευμένο μετεκλογικώς, τάχα πολιτικό, τάχα ηθοποιό Παύλο Χαϊκάλη.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος, ο Τσίπρας, αυτός που φέρεται να σκάλωσε πάνω στις δηλώσεις του Νικολόπουλου για τον gay πρωθυπουργό του Λουξεμβούργου και αυτός που έκανε πώς δεν άκουσε το ταίρι του τον Καμμένο να υπόσχεται τάξη στη χώρα δια του στρατού.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που πανηγύριζε αγκαλιά με τον βρυχόμενο δεξιές και σκιαχτικές απειλές "καθαρό" σωβινιστή στα μπαλκόνια της ...κοινής τους νίκης, που τον επέλεξε από όλα τα κόμματα για να του δώσει την...καρδιά του, που τον άφησε να ανακοινώσει στα ΜΜΕ, ότι έχουμε κυβέρνηση, λες και αυτός είναι η Ζωή και ο Τσίπρας ο Λαφαζάνης και μοιράζονται και τις ανακοινώσεις.

Eίναι ο ίδιος πρωθυπουργός που υπουργοποίησε τον έτερο Καμμένο των ρατσιστικών δηλώσεων και σχολίων, τον οποίο πρoφανώς βρήκε πιο light από τον Νικολόπουλο.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που άφησε τη χώρα έρμαιο επί μήνες στα χέρια διαταραγμένων πολιτικών οντοτήτων και διαταραγμένων σχέσεων, που έμεινε άβουλος να παρακολουθεί την τότε Πρόεδρο να διασύρει θεσμούς, και κοινή λογική, και τώρα θέτει ενστάσεις για τον- τουλάχιστον ευφυή- Νικολόπουλο.

Είναι ο ίδιος άνθρωπος που δεν έχει πρόβλημα να συγκυβερνά με τον κατασκευαστή λάσπης, άλλωστε το γράμμα της αριστεράς, το πήγε, το έφερε και το πέταξε, ίσως μάλιστα και να μην το παρέλαβε ποτέ (η πιθανότερη εκδοχή), αλλά κρατάει τον υμένα για το επόμενο μπαλκόνι, καθώς δεν είναι σίγουρο πότε θα του χρειαστεί.

Για ένα σεντόνι γίνεται η δουλειά. Και για 53 έτοιμους να το σκάσουν πριν την πρώτη νύχτα του γάμου.