Οι συνέπειες των κινήσεων Ντράγκι για την παροχή ρευστότητας στις τράπεζες

Η θωράκιση των τραπεζών, ακόμα κι αν αυτή εν τέλει επιτεύχθηκε με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων, ήταν νομοτελειακά και τεχνοκρατικά αναγκαία, καθώς, με βασικό εργαλείο την τεχνολογία, οι λίγοι διεθνείς θεσμικοί «παίχτες» αποδεικνύεται πως “σαρώνουν” γρήγορα κάποιες οικονομίες, μετακινούνται ταχύτατα από το ένα στοιχείο διαπραγμάτευσης στο άλλο και τελικά καταφέρνουν να προκαλούν στιγμιαίες, αλλά έντονες μεταβολές στις τιμές των ομολόγων και μετοχών.

Αυτές οι μεταβολές έχουν, δυστυχώς, άμεσο αντίκτυπο στις πραγματικές αξίες, που συνεπάγονται και συνέπειες στην πραγματική οικονομία.

Για τον λόγο αυτό η κρίση που βιώνουμε δεν έχει καμία σχέση με προηγούμενες. Όταν σε κλάσματα δευτερολέπτου γεννιούνται κέρδη και ζημίες από εντελώς οριακές μεταβολές τιμών, η ενέργεια αυτή, νομίζω, καθίσταται αιτία για μεγάλες ρωγμές στην διεθνή οικονομία τής παραγωγής και του εμπορίου.

Οι δε θεματοφύλακες -υποτίθεται -των αγορών, οι εποπτικές, δηλαδή, κρατικές και υπερεθνικές αρχές, μάλλον με τις ρυθμίσεις και τις παρεμβάσεις τους προσφέρουν περισσότερο πεδίο δράσης στους μεγάλους επενδυτές, παρά δίχτυ προστασίας στα εκατομμύρια των μικροεπενδυτών σε όλο τον πλανήτη.

Κι αυτό, διότι, έστω και έμμεσα, η πλειονότητα τής μεσαίας τάξης συμμετέχει- εν αγνοία της πολλές φορές- στους αγώνες ταχύτητας που στήνουν οι ισχυροί κερδοσκόποι από τα πληκτρολόγια τους.

Μέσα σε αυτήν την πραγματικότητα πρέπει να πορευόμαστε ως πολίτες, με γνώμονα την δυνατότητα διαπραγμάτευσης τού «εφικτού». Υπό αυτό το πρίσμα, η κίνηση της ΕΚΤ να αποδεχθεί ως ενέχυρο τα στοιχεία τού ενεργητικού των Ελληνικών τραπεζών, προκειμένου να παράσχει ρευστότητα, ήταν σημαντικό αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης.

Ήταν σημαντικός ο αντίκτυπος αυτής τής κίνησης στην διαμόρφωση των τελικών ρυθμίσεων για τα κόκκινα δάνεια. Όσο για την ευθύνη των τραπεζιτών… είναι χρέος των αρμοδίων κάποια στιγμή να την αναζητήσουν.