Νίκησαν, οι μπαλιές του Ζαγοράκη και το βιτριόλι της Κούνεβα!

Η παράδοση τηρήθηκε και αυτή τη φορά με αξιοσημείωτη συνέπεια από το εκλογικό σώμα. Στην Ευρωβουλή στέλνουμε τελικά, όχι κατ’ ανάγκην τους πιο ικανούς, τους πιο κατάλληλους να μας εκπροσωπήσουν σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά τους πιο αναγνωρίσιμους. Με άλλα λόγια, τις «φίρμες», και μάλιστα τις πιο άσχετες.

Και δυστυχώς, το δρόμο της «φίρμας» έδειξε πρώτη η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που έβαλε την Ελλάδα στην ευρωπαϊκή οικογένεια, και υποτίθεται ότι ως εκ τούτου θα ήταν πιο αυστηρή στη στελέχωση του ευρωψηφοδελτίου της.

Τηλεόραση, ποδόσφαιρο, και ολίγη σχετική φινέτσα, ήταν τα κριτήρια που πρόκρινε το κυβερνών κόμμα για να κάνει «λαμπερή» τη σχετική λίστα, και εκ του αποτελέσματος, μάλλον, δικαιώθηκε.!

Μπορεί, λοιπόν, ο Θοδωρής Ζαγοράκης να ήταν ένα από τα καλύτερα χαφ που ανέδειξε το ελληνικό ποδόσφαιρο, αλλά με την πολιτική, και δη την ευρωπαϊκή, είναι τόσο σχετικός όσο και ο γράφων με την αεροναυπηγική.

Εάν ρωτήσεις δε τον πρώην αρχηγό της Εθνικής να σου πει τι ξέρει για τον Ρομπέρ Σουμάν ή τον Ζαν Μονέ, είναι πιθανό να τους μπερδέψει με τίποτα μάρκες ελβετικής  σοκολάτας.

Κατά τα άλλα, τα πρόσωπα που έγραψαν την ιστορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης σίγουρα είναι γνωστά στη Μαρία Σπυράκη, η οποία εξαργύρωσε με τον καλύτερο τρόπο τις πολύωρες ζωντανές ανταποκρίσεις της στο Mega, επιβεβαιώνοντας το γνωστό αξίωμα ότι η δημοσιογραφία μπορεί να σε οδηγήσει παντού, αρκεί να την εγκαταλείψεις εγκαίρως. Και κάτι ανάλογο μπορεί να ειπωθεί, βεβαίως, και για τον επίσης εκλεγέντα Γιώργο Κύρτσο.

Στην αντίπερα όχθη, και συγκεκριμένα στον ΣΥΡΙΖΑ, δικαίως μπορούν να πανηγυρίζουν για την πρωτιά στις ευρωεκλογές, αλλά και για το γεγονός ότι έβγαλαν τον πρώτο των πρώτων. Σχεδόν μισό εκατομμύριο Έλληνες στέλνουν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο την εμβληματική μορφή της Αριστεράς και της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, τον Μανώλη Γλέζο.

Κι εδώ μέτρησε η αναγνωρισιμότητα, όχι η ικανότητα του προσώπου να προσφέρει. Διότι, πέρα και πάνω από τους συμβολισμούς, ο υπέργηρος  Μανώλης Γλέζος, ο οποίος δεν μπαίνει καν στο αεροπλάνο, ελάχιστα έως καθόλου θα συνεισφέρει από τη θέση που εξελέγη, πέραν του ότι είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν θα εξαντλήσει τη θητεία του.

Η εκλογή πάλι, της Κωνσταντίνας Κούνεβα είναι χαρακτηριστική, καθώς αποδεικνύει περίτρανα την ασυναγώνιστη ικανότητα της Αριστεράς να ηρωποιεί πρόσωπα και καταστάσεις. Στην περίπτωσή της, αρκούσε μια επίθεση εναντίον της με βιτριόλι, για να γίνει ως θύμα μια μεγάλη ηρωίδα και για να κριθεί σήμερα κατάλληλη από πάνω από 150.000 Έλληνες για να μας εκπροσωπήσει ως χώρα στα έδρανα της Ευρωβουλής!

Στο ΠΑΣΟΚ ή «Ελιά», πάλι, είχαμε μια περίπου από τα ίδια με την Εύα Καϊλή να παίρνει κεφάλι, χάρη στο γεγονός ότι έχει στο ενεργητικό της εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Επίσης, δεν είναι τυχαίο ότι ο μοναδικός ευρωβουλευτής που έβγαλαν οι «Ανεξάρτητοι Έλληνες» είναι ο Νότης Μαριάς, το πιο προβεβλημένο τηλεοπτικά στέλεχος του κόμματος.

Εν κατακλείδι, ο τελικός απολογισμός για την ποιότητα των προσώπων που στέλνουμε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι μάλλον απογοητευτικός και γι’ αυτό φταίμε εμείς, που ψηφίσαμε… τηλεόραση, και με κριτήριο τις πάσες του Ζαγοράκη και το βιτριόλι που έφαγε η Κούνεβα!

Το πιο πιθανό είναι ότι εξίσου απογοητευτικές θα είναι και οι επιδόσεις τους, αν και γι’ αυτές δεν πρόκειται να μάθουμε , από τη στιγμή που οι δραστηριότητες του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου περνάνε απαρατήρητες στην Ελλάδα και αυτό το θυμόμαστε, κυρίως, στις εκάστοτε ευρωεκλογές.

ΣΣ: Περισσότερα σχόλια, αναλύσεις και άρθρα από τον Διονύση Ζακυνθινό στο zakpress.wordpress.com