Ένα ονειρικό ταξίδι ζωής από τον Κώστα Παναγιωτακόπουλο στην Cube Gallery

Η Cube Gallery φιλοξενεί, από τις 9 Μαΐου έως και τις 7 Ιουνίου 2025, την καινούρια δουλειά του εικαστικού, Κώστα Παναγιωτακόπουλου, με τίτλο «Η ζωή είναι ένα όνειρο».

Όνειρο ζωής που αγγίζει κάθε θεατή άσχετα από ηλικιακά και πνευματικά κριτήρια. Μια όαση αισιοδοξίας αναδύεται από κάθε έργο, που τολμά να δώσει ένα μήνυμα διαφορετικό από τη μοιρολατρική αντιμετώπιση στην γκρίζα καθημερινότητα.

Μέσα από εικονικές αναπαραστάσεις με αφαιρετικά στοιχεία ταξιδεύει κανείς στο χώρο και στο χρόνο. Επηρεασμένος, ίσως, ο καλλιτέχνης από ταξίδια, μνήμες, βιώματα και φανταστικές περιπλανήσεις χτίζει ένα κολάζ χρωμάτων και σχημάτων, που σε οδηγούν σε άλλους πολιτισμούς, σε άλλες καταστάσεις, σε μια εμβάθυνση της εγχώριας ομορφιάς, φέρνοντας συνειρμικά στο νου σου στίχους του Οδυσσέα Ελύτη.

Στη θέαση των έργων του Κώστα Παναγιωτακόπουλου νιώθεις τί σημαίνει τέχνη και πώς μπορεί να σου αλλάξει την οπτική της ζωής. Προβληματίζεσαι για το τί συμβαίνει και τί προβάλλεται σε αυτόν τον κόσμο και χαράζει ξαφνικά μια ελπίδα φωτός, που μπορείς να πιστέψεις σε κάποιους δημιουργούς πως μπορεί να αλλάξει η κοινωνία μας. Μια κοινωνία που έχει ανάγκη από όνειρα, από χρώματα από συναισθήματα. Δεν είναι εύκολο ένα έργο τέχνης να συγκινήσει το κοινό του. Μια συγκίνηση που είναι αναγκαία και ταυτίζεται με ανεκπλήρωτα όνειρα, αλλά και αλλαγές, που επιθυμούμε να συμβούν.

Τα χρώματα και οι παραμυθένιες παραστάσεις συνάδουν με την παιδική ηλικία, όπου το παιδί λειτουργεί με το συναίσθημα και τη φαντασία. Για τους ενήλικες φαντάζουν αυτά τα στοιχεία ανεκπλήρωτα όνειρα ή ως μια χαμένη παιδικότητα. Ανεξάρτητα από τη βιολογική μας ηλικία, το θυμικό μας πάντα έχει ανάγκη από όνειρα και χρώματα. Έτσι, καθρεφτίζεται ο ψυχισμός μας στα έργα του Κώστα Παναγιωτακόπουλου και νιώθουμε ότι είμαστε πρωταγωνιστές και καλούμαστε όλοι μαζί να αλλάξουμε κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Στην κρίση μας είναι τί θέλουμε από τη ζωή . Γιατί η ζωή είναι όνειρο, αλλά από μας εξαρτάται πώς θα τη διαχειριστούμε. Με γνώμονα τη μιζέρια ή την αισιοδοξία. Οφείλουμε να ανακτήσουμε την παιδικότητα και αθωότητα εκείνης της τρυφερής ηλικίας, ώστε να πορευτούμε σε άλλους δρόμους.

Φέφη Τζουανοπούλου