Πάτρα: «Κλειστόν» μέχρι έλευσης βοηθείας το καφέ «Γέφυρες» του ΣΟΨΥ

Στην αναστολή της λειτουργίας του καφέ «Γέφυρες» του ΣΟΨΥ οδήγησαν οι οικονομικές δυσκολίες που αντιμετωπίζει. Ο χώρος στην οδό Πατρέως δημιουργήθηκε το 2016 και ήταν  η πρώτη καφετέρια της Πάτρας στην όποια εργάζονταν άτομα με προβλήματα ψυχικής υγείας- μέλη του ΣΟΨΥ Πάτρας. Το καφέ «Γέφυρες» ήλπιζε να αποτελέσει μια γενναία πράξη κατά του στίγματος που σχετίζεται με την ψυχική νόσο, τις προκαταλήψεις και την περιθωριοποίηση που βιώνουν οι άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας.

Ωστόσο, «η λειτουργία του καφέ «Γέφυρες» έχει ανασταλεί από τον περασμένο Σεπτέμβριο όπου και σταματήσαμε να εργαζόμαστε. Το μαγαζί δεν μπορούσε να μείνει ανοικτό και σε λειτουργία από τη στιγμή που τα έσοδά του δεν ξεπερνούσαν τα 20 ευρώ την ημέρα» λέει στο thebest. gr η Πρόεδρος του ΣΟΨΥ Χριστίνα Μπίκου.

Όπως εξηγεί, «αυτά ήταν τα χρήματα που άφηναν οι επισκέπτες. Τα έξοδα δεν μπορούσαν να καλυφθούν με αυτές τις εισπράξεις. Αναγκαστήκαμε λοιπόν και αναστείλαμε τη λειτουργία και κάναμε αίτημα στο περιφερειακό αναπτυξιακό ταμείο για την επιχορήγηση που πρόκειται να βγει μέχρι Πάσχα ώστε να διατηρηθεί το μαγαζί, με μία άλλη μορφή. Σύμφωνα με το σχέδιο που έχουμε παραδώσει και στο αναπτυξιακό ταμείο υπάρχει και η αμοιβή για θέσεις εργασίας έτσι ώστε να υπάρχει και κάποιος επαγγελματίας που γνωρίζει τη δουλειά και θα μπορεί να στηρίξει το μαγαζί με έναν καλύτερο τρόπο».

Όπως αναφέρει, «αναζητούμε από το Δήμο να μας παραχωρήσει ένα ακίνητο. Υπάρχουν ακίνητα στα οποία μπορούμε να δουλέψουμε χωρίς να καταβάλλουμε ενοίκιο. Σε άλλες πόλεις της Ελλάδας υπάρχουν επίσης τέτοια μαγαζιά τα οποία λειτουργούν σε χώρους που έχουν παραχωρήσει οι Δήμοι. Είναι σημαντικό να μην πληρώνεις ενοίκιο. Ευελπιστούμε ότι θα μας ακούσουν κάποιοι άνθρωποι που μέχρι τώρα δεν μας άκουγαν, ότι θα στηριχθεί αυτή η προσπάθεια και ότι οι Γέφυρες θα ανοίξουν πάλι. Αν δεν αποδέχεσαι τον άνθρωπο με ιδιαιτερότητα, δεν διαθέτεις τον απαιτούμενο πολιτισμό. Φαίνεται ότι η πόλη δεν αποδέχθηκε και δεν αγκάλιασε όσο θα έπρεπε αυτή την προσπάθεια. Όταν βλέπεις ότι τα διπλανά μαγαζιά είναι γεμάτα με νεολαία, αυτό καταλαβαίνουμε.

Οι λίγοι άνθρωποι που έρχονταν στις Γέφυρες ήταν μέσης ηλικίας αλλά και νέοι που έπαιρναν έναν καφέ και δούλευαν στον υπολογιστή για αρκετές ώρες. Δυστυχώς έτσι και με τις  σημερινές συνθήκες ο χώρος δεν μπορεί να κρατηθεί. Το ενοίκιο και οι ανατιμήσεις της ΔΕΗ κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο δύσκολη. Ακόμα περιμένουμε να λύσουμε εκκρεμότητες με το ενοίκιο μας. Χρειαζόμαστε κάποια  οικονομική ενίσχυση τουλάχιστον για κάποιο διάστημα έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται το έσοδο με το έξοδο. Δεν μένει κάτι στις τσέπες μας. Ό,τι βγαίνει πρέπει να επενδύεται στο μαγαζί και από εκεί και πέρα να δίνεται μέρισμα στους ανθρώπους με την αναπηρία. Αυτή τη στιγμή δεν ξέρουμε ποια θα είναι η εξέλιξη. Οι σκέψεις είναι πολλές και οι αγωνίες τεράστιες. Πολλές  φορές γονατίζουμε όμως με τη στήριξη της κοινωνίας, μπορούμε να σηκωθούμε και πάλι. Ελπίζω να σταθούμε στα πόδια μας. Έχουμε καταθέσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που καλύπτει πάγιες ανάγκες. Το βασικό πρόβλημα είναι η  στέγαση. Αν όντως τα καταφέρουμε, μέσα στο μαγαζί θα αλλάξει το διευθυντικό- διοικητικό μέρος ενώ από εκεί και πέρα μέσα σε αυτό, οι βασικές θέσεις,  θα συνεχίσουν να καλύπτονται  από τα παιδιά μας. Έμμισθες θέσεις θα είναι αυτή του διευθυντικού στελέχους και ίσως ενός μάγειρα καθώς υπάρχει η σκέψη κατά τις μεσημεριανές ώρες το μαγαζί να λειτουργεί ως εστιατόριο».