Ο Τσε "πρωτοστάτησε" στο σινε-Παντάνασσα σε μία πράγματι ξεχωριστή προβολή

Αναμενόταν με ενδιαφέρον η τελευταία προβολή στο σινε-Παντάνασσα που οργάνωσε το φετινό καλοκαίρι ο Νίκος Καββαδίας του “Γυμνού Οφθαλμού”. Το βράδυ της Πέμπτης 24 Σεπτεμβρίου 2020 με ευνοϊκές καιρικές συνθήκες και αρκετούς σινεφίλ να έχουν γεμίσει τις καρέκλες στο σημείο της προβολής μεταξύ Αλ. Υψηλάντου και Καραϊσκάκη, ο Νίκος Καββαδίας υποδέχθηκε τους θεατές με μία μικρή εισαγωγή χωρίς να παραλείψει στο τέλος να εκφράσει το ειλικρινές παράπονο του για την απουσία ενός θερινού σινεμά στον αστικό ιστό της πόλης της Πάτρας αλλά και για τη στάση "του Δήμου Πατρέων που έκανε τις δικές του προβολές Κινητού Κινηματογράφου κόστους 24.800 ευρώ" όπως χαρακτηριστικά και με νόημα επισήμανε ο κ. Καββαδίας.

Η δίωρη ταινία - ντοκιμαντέρ «Τσε. Ένας νέος άνθρωπος - Che, un hombre nuevo», παραγωγής του 2010 σε σκηνοθεσία του 61χρονου Αργεντίνου δημιουργού Τριστάν Μπάουερ πραγματικά μας έδωσε ένα πλήρες σχεδόν πορτρέτο του εμβληματικού επαναστάτη Ερνέστο Τσε Γκεβάρα που δολοφονήθηκε στις 9 Οκτωβρίου του 1967 στην Βολιβία σε ηλικία μόλις 39 ετών. Με πολύ άγνωστο υλικό που είχε ανακαλυφθεί στην Ακαδημία Στρατιωτικής Ιστορίας στην πρωτεύουσα Λα Παζ της Βολιβίας και μπόρεσε όσο του επετράπη να αξιοποιήσει ο Μπάουερ, η ταινία μας παρέσυρε σε μία άλλη εποχή. Ήταν σαν ένα ταξίδι στη ζωή του φλογερού αυτού επαναστάτη, ενός ανθρώπου που έμεινε πιστός στη συνείδηση και στις πεποιθήσεις του, ο οποίος κράτησε για παντοτινό φυλακτό του έως τον θάνατο του, το μαντήλι από γάζα της μητέρας του κι ένα μπρελόκ από πέτρα.

Υπήρχαν σημεία που τα γεγονότα ήσαν κάπως πυκνά και ενδεχομένως να δυσκόλευαν κάποιον που δεν γνωρίζει καλά τα γεγονότα στη Λατινική Αμερική και κυρίως στην Κούβα (ένα μεγάλο μέρος του φιλμ είχε να κάνει με τη γνωριμία του Τσε με τον Φιντέλ Κάστρο και την καθοριστική συμβολή του στην επανάσταση που έδιωξε τον δικτάτορα Μπατίστα την Πρωτοχρονιά του 1959 αλλά και την μετέπειτα κυβερνητική του παρουσία ως Υπουργός αρμόδιος για την αγροτική μεταρρύθμιση αλλά και εξωτερικής πολιτικής με πολλά ταξίδια στο εξωτερικό). Από την ταινία πέρασαν γεγονότα όπως η αποτυχημένη επέμβαση των Αμερικανών επί Προεδρίας Κένεντι στον Κόλπο των Χοίρων τον Απρίλιο του '61 αλλά και με την παρ’ ολίγο τοποθέτηση πυρηνικών πυραύλων της τότε Σοβιετικής Ένωσης στην Κούβα, μία στιγμή που ο κόσμος έφτασε στο χείλος μίας πυρηνικής σύγκρουσης.

Κάποια πράγματα πάντως παρέμειναν και μετά το τέλος του δίωρου, χορταστικού φιλμ σχεδόν αναπάντητα για τον Τσε Γκεβάρα, έναν όμορφο άνδρα, ρομαντικό, ιδεαλιστή που σπούδασε γιατρός, που είχε άσθμα, που αγαπούσε την ποίηση του Πάμπλο Νερούδα, που σημείωνε ακόμα και την ώρα που ήταν στη ζούγκλα με τους υπόλοιπος αντάρτες τα βιβλία και τους συγγραφείς που διάβαζε (ανάμεσα τους & ο Σαίξπηρ). Ένα απ’ αυτά έχει να κάνει με την αποχώρηση του από την Κούβα μετά το ’65 και την εμφανή απογοήτευση του για το πώς εξελίχθηκε η Σοβιετική Ένωση. Σε κάποιο σημείο του φιλμ ακούσαμε να χαρακτηρίζει τον Λένιν ως τον μεγάλο «ένοχο» της ιστορίας.

Μας έμειναν και τα τρυφερά στιγμιότυπα αυτού του μοναδικού ανθρώπου που ήθελε ίσο μοίρασμα της γης και των αγαθών σε όλο τον κόσμο, που ήταν ενάντιος του καπιταλισμού, που πήγε και μίλησε στα Ηνωμένα Έθνη και εισέπραξε ένθερμο χειροκρότημα από τα κράτη της Ασίας, της Αφρικής και της Λατινικής Αμερικής (για τον ίδιο η Αμερική ήταν ένα και όχι χωρισμένη σε βόρεια και Νότια). Ιδίως τα στιγμιότυπα με την μητέρα του που της είχε αδυναμία αλλά και με τη δεύτερη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Σίγουρα μία προβολή που θα μείνει στο μυαλό των Πατρινών σινεφίλ μαζί και με το αιώνιο σύνθημα του Τσε Γκεβάρα: «πάντα μπροστά ως τη Νίκη, Πατρίδα ή θάνατος».

Επιμέλεια: ΤΑΚΗΣ Γ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ