Η Αχαιή Χρύσα Λυκούδη κυκλοφόρησε το 1ο της μυθιστόρημα: "Τη 'μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας"

Από τις εκδόσεις Ωκεανός κυκλοφορεί εδώ και λίγο καιρό το μυθιστόρημα της Αχαιής Χρύσας Λυκούδη με τίτλο «Τη ΄μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας, η Ψυχοκόρη». Κεντρική ηρωίδα του πολυσέλιδου βιβλίου είναι η Αιμιλία, η οποία στα πενήντα τέσσερά της χρόνια, είναι μια φημισμένη χειρουργός ογκολόγος. Την ώρα που χειρουργεί τη μάνα της, εμφανίζεται “ολοζώντανη” μπροστά της η γιαγιά Αναστασία για να την εμψυχώσει. Ήταν η πρακτική “γιάτρισσα” και μαμή του βουνίσιου χωριού της, σοφή, ελεύθερο πνεύμα, στύλος και σύμβουλος των συγχωριανών της, προικισμένη με το χάρισμα να “βλέπει” τις αρρώστιες των ανθρώπων και να τις θεραπεύει.

 Απόψε, η Αιμιλία στο προσκεφάλι της μάνας της, ψαχουλεύοντας τις μνήμες της παιδικής της ηλικίας, θα επαναπροσδιορίσει τις ψυχρές σχέσεις τους, τον μεγάλο θυμό της για τον πόλεμο που ακόμη μαίνεται μεταξύ τους, αλλά και την πληγή που της άνοιξε όταν μετά τον θάνατο του πατέρα της την έδωσε ψυχοκόρη.

Σύντροφος σε αυτό της το ταξίδι –που ξεκίνησε τη ’μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας– τα πρόσωπα της παιδικής της ηλικίας, η γιαγιά Αναστασία –ο φάρος της ζωής της– και η θύμηση του Ορφέα, του μυστηριακού πρώτου της έρωτα και φύλακα-άγγελού της...

Όπως αναφέρει η Χρύσα Λυκούδη, έχει γεννηθεί στα Καραμεσηνέικα, ένα χωριό κοντά στην Πάτρα και Δημοτικό Σχολείο πήγε στη Λυκούρια Καλαβρύτων από όπου κατάγεται η μητέρα της.

«Τη Λυκούρια, τη θεωρώ ιδιαίτερη πατρίδα μου γιατί από εκεί ξεκινούν οι καθαρές μνήμες μου και οι πρώτες όμορφες εμπειρίες μου. Πέρα από τη φυσική ομορφιά της, την κάνει μοναδική η πηγή του λατρευτού μου ποταμού Λάδωνα! Τη χρονιά που πήγα, το 1962, το ποτάμι στέρεψε για αρκετές μέρες. Το γεγονός αυτό –που συγκλόνισε τότε τη ζωή όλων μας–, στάθηκε αιτία να διαμορφωθεί το μονοπάτι που ακολούθησα για την ιστορία μου.

Τη μέρα που στέρεψε ο Λάδωνας. Η Ψυχοκόρη είναι το πρώτο μου μυθιστόρημα.

Από τα εφηβικά μου χρόνια ασχολιόμουν με τη συγγραφή ποιημάτων και διηγημάτων που έχουν μείνει στο συρτάρι μου να μου θυμίζουν τους προβληματισμούς μου,

τα όνειρά μου, την αγάπη μου για τη φύση, τα ζώα και τους ανθρώπους. Αφουγκραζόμουν και παρατηρούσα τα πάντα, κι έπλεκα με τη φαντασία μου δικές μου ιστορίες.

Όταν ήταν μικρά τα παιδιά μου αντί για παραμύθια τους έλεγα τις περίεργες ιστορίες που έζησα ή άκουσα, κυρίως στη Λυκούρια κι όταν μεγάλωσαν μου επαναλάμβαναν ότι όλα αυτά τους είχαν εντυπωσιάσει και με παρότρυναν να τα γράψω σ’ ένα βιβλίο. Έτσι γεννήθηκε αυτό το μυθιστόρημα που ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, αλλά μυθοπλασία επηρεασμένη από τις αφηγήσεις των γιαγιάδων μου με ψήγματα πραγματικών γεγονότων και χαρακτήρων που συνάντησα σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου.

Τα πρώτα γυμνασιακά μου χρόνια ήταν στην Κάτω Αχαΐα. Το 1970 εγκατασταθήκαμε οικογενειακώς στην Πάτρα όπου ολοκλήρωσα τις γυμνασιακές μου σπουδές στο Γ΄ Γυμνάσιο Θηλέων. Στη συνέχεια φοίτησα στην ιδιωτική Σχολή Διοίκησης και Λογιστικής στην Πάτρα. Το 1977 διορίστηκα ως Ε.Τ.Ε.Π στο Εργαστήριο των Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Μαθηματικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών, ενώ πια έχω συνταξιοδοτηθεί».

Η Χρύσα Λυκούδη αφιερώνει το 1ο της αυτό μυθιστόρημα «στα τρία λατρεμένα μου παιδιά, τη Μάγδα μου, τον Βασίλη μου και τον Σταμάτη μου», όπως αναφέρει.

Το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου ξεκινά από την Λυκούρια εν έτει 1962 ενώ υπάρχει και το γενεαλογικό δένδρο των βασικών ηρώων, της Αιμιλίας και του Ορφέα.

Επιμέλεια: Τ. ΜΑΡΤΑΤΟΣ