Back to Top
#TAGS ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ Νάσος Νασόπουλος Αιγιάλεια Βασιλιάς Κάρολος της Αγγλίας Γιώργος Λάνθιμος Ρούλα Πισπιρίγκου Ομόφυλα Ζευγάρια
Αγγελίες
Μην ψάχνεις, βρες στο
THE BEST

ΑΠΟΨΕΙΣ

/

Ο Πέτρος Κόκκαλης και τα σωστά ερωτήματα

Ο Πέτρος Κόκκαλης και τα σωστά ερωτήματα

Του Θάνου Νασόπουλου

Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμφίβολα μια κίνηση τακτικής. Για να μπορείς να κερδίζεις μάχες στην πολιτική, δεν αρκεί απλά να συσπειρώνεις γύρω από το πολιτικό σου σχέδιο τους φίλους σου, αλλά και να καταφέρνεις να δημιουργείς πλήγματα στους εχθρούς σου. Και ο νοών νοείτω

Ο Πέτρος Κόκκαλης δεν είναι ο Ρόμπερτ Όουεν. Δεν επεδίωξε να γίνει ούτε και δήλωσε ποτέ, αποστάτης της τάξης του. Έτσι κι αλλιώς οι ουτοπίες είναι για αυτούς που θέλουν να τα αλλάξουν όλα.

Συναντιέται με τον ΣΥΡΙΖΑ, όντας μέλος του ευρωψηφοδελτίου του, ως ένας προοδευτικός αστός, που προβληματίζεται από την άνοδο της ακροδεξιάς και τις επιπτώσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας και ζωής στο περιβάλλον. Και καλά κάνει. Το διακύβευμα αυτών των ευρωεκλογών άλλωστε δεν είναι ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός της Ευρώπης, για να μοιάζει ο Πέτρος Κόκκαλης με μια παραφωνία μεταξύ μιας χορωδίας που ετοιμάζεται να τραγουδήσει τον ύμνο της Σοβιετικής Ένωσης στα χειμερινά ανάκτορα. Δυστυχώς αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα έχει άλλες προτεραιότητες.

Αφού μιλάμε για ταξική αποστασία ωστόσο και πολλοί τόσο εκ δεξιών όσο και εξ αριστερών μοιάζουν έτοιμοι να σκίσουν τα ρούχα τους με όσους κάνουν πολιτικές επιλογές κόντρα στην κοινωνική τους θέση, η Νέα Δημοκρατία, το ΠΑΣΟΚ και η Χρυσή Αυγή στις επερχόμενες ευρωεκλογές κατά πάσα πιθανότητα θα λάβουν πάνω από το 45% των ψήφων. Σε αυτό το ποσοστό υπάρχουν ένα κάρο αποστάτες της τάξης τους. Όπως και σε όλες τις εκλογές μέχρι σήμερα. Διαφορετικά η συντριπτική αριθμητική υπεροχή των εργατών και των ανθρώπων που ανήκουν στις εκμεταλλευόμενες τάξεις- ας μην τις ορίσουμε, δεν το κατάφερε άλλωστε ποτέ η ελληνική αριστερά με ενιαίο τρόπο- αν είχε εκλογική αποτύπωση, τώρα θα είχαμε σοσιαλισμό.

Η πολιτική όμως, όπως και η ζωή γενικότερα, είναι πολύ πιο σύνθετη και δύσκολη.

Μπορεί λοιπόν ένας αστός να είναι προοδευτικός και να μην θέλει μια ακροδεξιά Ευρώπη; Φυσικά και μπορεί. Μπορεί να τον ενδιαφέρει ειλικρινά η κλιματική αλλαγή και οι πολιτικές για την προστασία του περιβάλλοντος; Φυσικά και μπορεί. Πάνω σε αυτές τις δυο πολιτικές προτεραιότητες λοιπόν, επέλεξε να πολιτευτεί με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ενδεχομένως να υπάρχουν κι άλλοι λόγοι, αλλά αυτούς μένει να τους δούμε ή να μην τους δούμε εν τέλει στην πορεία.

Από τη μεριά του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναμφίβολα μια κίνηση τακτικής. Για να μπορείς να κερδίζεις μάχες στην πολιτική, δεν αρκεί απλά να συσπειρώνεις γύρω από το πολιτικό σου σχέδιο τους φίλους σου, αλλά και να καταφέρνεις να δημιουργείς πλήγματα στους εχθρούς σου. Και ο νοών νοείτω.

Ο ελληνικός παρασιτικός καπιταλισμός σήμερα, έχει συγκεκριμένα ονοματεπώνυμα, συγκεκριμένα λογότυπα- γελοία πολλές φορές- και ακολουθεί πολύ συγκεκριμένες τακτικές. Η πιο επικίνδυνη εξ αυτών, είναι ο εναγκαλισμός με την ακροδεξιά σε μια εποχή που ο κόσμος μας, όπως και η ίδια μας η χώρα, θρηνούν θύματα από τη φασιστική βία και τρομοκρατία.

Στις προσεχείς ευρωεκλογές το μέτωπο της προόδου, αυτό που θα προωθήσει πολιτικές για την αναχαίτιση της ακροδεξιάς, τη διάσωση του περιβάλλοντος και την κοινωνική δικαιοσύνη χωράει όλους τους ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να δώσουν αυτές τις μάχες. Χωρίς αποκλεισμούς, χωρίς ηγεμονισμούς και σίγουρα μακριά από καταστροφικές βεβαιότητες. Η Αριστερά σε αυτό το μέτωπο οφείλει να είναι πρωταγωνίστρια δύναμη. Για να μπορέσει να αποδείξει στους λαούς ότι είναι ταυτισμένη με τη δημοκρατία και τους αγώνες της αλλά και για να καταφέρει να παγιωθεί στην Ευρώπη ως μια δύναμη που μπορεί να δίνει λύσεις στα σύγχρονα προβλήματα των ανθρώπων.

Ο ευρωκομμουνισμός ως ιστορικό ρεύμα απέτυχε. Μετά και την κατάρρευση του "Υπαρκτού" ακολούθησε για τη ριζοσπαστική και κομμουνιστική Αριστερά- πλην ελαχίστων εξαιρέσεων φυσικά- η μακρά περίοδος της περιθωριοποίησης και της φοβικότητας. Έμεινε να κοιτάει τις εξελίξεις ψελλίζοντας πολιτικά μοιρολόγια, ή πράγματα που δεν κατάφεραν να πουν κάτι στον κόσμο.

Με τον λαό ή την ελίτ λοιπόν; Με τον λαό φυσικά. Για μια Ευρώπη χωρίς ακροδεξιά, για μια Ευρώπη που θα αναλάβει πρωτοβουλίες για την κλιματική αλλαγή, για μια Ευρώπη που θα διαχειριστεί με ανθρωπιά και αλληλεγγύη το προσφυγικό και θα μειώσει τις κοινωνικές ανισότητες.

 

Ο Πέτρος Κόκκαλης είδε τον εαυτό του μέσα σε αυτή τη μάχη, δήλωσε ότι οραματίζεται μια τέτοια Ευρώπη. Κι ας μην ανήκει στον λαό. Κι ας αποχωρήσει ενδεχομένως αύριο μεθαύριο αν το διακύβευμα γίνει η ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής. Θα τον ευχαριστήσουμε για τις μάχες που δώσαμε μαζί και θα τον έχουμε απέναντι μας. Έτσι προχωράει η ζωή, έτσι προχωράει και η πολιτική. Κάθε περίοδος έχει τις δικές της ερωτήσεις και πολλοί που απαντούν με τον ίδιο τρόπο σήμερα, σε ένα άλλο ερώτημα αύριο, ενδεχομένως να απαντήσουν διαφορετικά. Για να δημιουργηθούν όμως τα σωστά ερωτήματα αύριο, πρέπει να δωθούν οι σωστές απαντήσεις σήμερα.

Τον Πέτρο Κόκκαλη δεν θα τον ψηφίσω. Τον έχω άχτι, γιατί ως Παναθηναϊκός δεν είδα πολλά πρωταθλήματα στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Μετά ωστόσο μπήκα στην Αριστερά και γνώρισα ανθρώπους που καταλάβαιναν όλα τα ερωτήματα των καιρών και είχαν πολύ καλές απαντήσεις.

Σαν τον Μάριο Θεοφιλάτο και την Ελευθερία Αγγελή, επίσης υποψήφιους με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ. Οπότε και για ακόμα έναν λόγο, σοβαρό αυτή τη φορά, θα ψηφίσω αυτούς τους ανθρώπους. Ο Πέτρος Κόκκαλης όμως θα πάρει ψήφους από άλλους ανθρώπους, εξίσου χρήσιμες για τον κοινό μας σκοπό σήμερα.

Οπότε καλή του επιτυχία.

Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr

* Τα κείμενα που φιλοξενούνται στη στήλη «Απόψεις» του thebest.gr απηχούν τις απόψεις των συγγραφέων και όχι του portal.

Απόψεις