Ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης επιστρέφει στην Πάτρα ως "ράφτης κυριών" με πολυτάραχη ζωή και μιλάει στο thebest

Στο Δημοτικό θέατρο Απόλλων

Στην Πάτρα και στο Δημοτικό θέατρο "Απόλλων" καταφθάνει ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης. Αυτή τη φορά το θεατρικό κοινό της Πάτρας θα το απολαύσει ως "ράφτη κυριών" την Παρασκευή 18, το Σάββατο 19 και την Κυριακή 20.

Υποδύεται το ρόλο του Μουλινό

Πρωταγωνιστεί στη σπαρταριστή κωμωδία καταστάσεων του Ζωρζ Φεντώ, σε σκηνοθεσία και μετάφραση Δημήτρη Μυλωνά.

Στο έργο Ράφτης κυριών η φάρσα βρίσκει την πιο απολαυστική εκδοχή της. Γραμμένο στα τέλη του 19ου αιώνα αποτελεί την πρώτη μεγάλη επιτυχία του συγγραφέα και συνεχίζει από τότε τη λαμπρή του διαδρομή φτάνοντας μέχρι και σήμερα να καυτηριάζει με τόλμη και απίστευτο χιούμορ, συμπεριφορές και καταστάσεις που επιστρέφουν ξανά και ξανά.

Ταχύς ρυθμός, ανατροπές, κοφτερές ατάκες, συνθέτουν ένα σύμπαν πικάντικο και κωμικό προσφέροντας μας άφθονο γέλιο.

Λίγο πριν την επιστροφή του στην Πάτρα ο Αλέξανδρος Μπουρδούμης μίλησε στο thebest.gr.

Επιστρέφεις στην Πάτρα ως «Ράφτης κυριών». Πώς αισθάνεσαι γι΄αυτό;

Χαρούμενος, γιατί να το κρύψουμε άλλωστε! Κατάγομαι από την Κάτω Αχαγιά οπότε οι ρίζες μου είναι γερά δεμένες με τη γύρω περιοχή και βέβαια τη πόλη της Πάτρας από την οποία έχω τις καλύτερες αναμνήσεις. Ο παππούς μου ξεκίνησε το ταξίδι του από δω κι έφτασε η χάρη του ως το...Ρίο ντι Τζανέιρο και μετά έφερε την οικογένεια του πίσω στην Αθήνα για να ακολουθήσει και το δικό μου ταξίδι στη ζωή και στη τέχνη.

Είχα τη μεγάλη τύχη να παίξω και να συνεχίζω να παίζω στο υπέροχο θέατρο του Ρωμαϊκού Ωδείου αλλά και το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ της πόλης τη σαιζόν 2010-2011 στο έργο ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ Ο ΠΟΘΟΣ σε σκηνοθεσία Βας.Νικολαίδη επί διευθύνσεως του αείμνηστου Γιάννη Βόγλη ερμηνεύοντας τον εμβληματικό ρόλο του Στάνλευ Κοβαλσκι.

Με την Πάτρα με συνδέουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι της

Δεν είναι μόνο οι επαγγελματικές μου δραστηριότητες που με συνδέουν με τη πόλη της Πάτρας αλλά και οι ίδιοι οι άνθρωποι της. Έχω τη τύχη να έχω καλούς φίλους για πολλά χρόνια και οι δεσμοί μου μαζί τους είναι παντοτινοί(Ασπασία μ' ακούς;).

Πώς εξηγείς την επιτυχία αυτού του έργου που πρωταγωνιστείς στο πέρασμα των χρόνων;

Η συγκεκριμένη παράσταση μου απέδειξε περίτρανα ότι δε χρειάζονται μόνο μεγάλα ονόματα πρωταγωνιστών, μεγάλα σκηνικά και μεγάλα θέατρα για να έχεις μεγάλη επιτυχία!

Ο ΡΑΦΤΗΣ μας φτιάχτηκε με μεγάλο κέφι και μεράκι απ' όλους τους συντελεστές του-καθολου "φτωχά" όπως θα διαπιστώσετε κι εσείς στο θέατρο ΑΠΟΛΛΩΝ-με πρωτεργάτη τον σκηνοθέτη μας Δημήτρη Μυλωνά κρατώντας την εποχή, την όψη και το ύφος που γράφτηκε το σπουδαίο έργο του Georges Feydeau.

Έχω την αίσθηση ότι η επιτυχία που είχε η παράσταση μας οφείλεται στην ευφάνταστη σκηνοθεσία της, στο δέσιμο του θιάσου που κατάφερε να μιλήσει την ίδια "γλώσσα" επί σκηνής αλλά και στο ότι δεν είναι ένα εξελληνισμένο ανέβασμα του έργου επιτυγχάνοντας να αποδώσει το χιούμορ και το πνεύμα του σπουδαίου αυτού γάλλου κωμωδιογράφου.

Το κοινό ανταποκρίθηκε και στην Αθήνα κι ελπίζω οι Πατρινοί να ανταποκριθούν επίσης και να απολαύσουν τη παράσταση μας, τους αναμένουμε με μεγάλη χαρά και προσμονή!

Ποιες ανάγκες σου καλύπτει αυτή η θεατρική σου δουλειά;

Η ανάγκη παραμένει η ίδια πάντα σε ότι κάνω. Να προχωράω πάνω στη τέχνη μου, να μαθαίνω, να εξελίσσομαι και όσον αφορά τη συγκεκριμένη παράσταση σίγουρα μου ανοίγει νέους δρόμους όσον αφορά τους κώδικες της κωμωδίες και ιδιαίτερα τον υπέροχο κόσμο της "φάρσας" και του θεοπάλαβου ψυχισμού του συγγραφέα!

«Συμπόνεσα» και να αποδέχθηκα την τρέλα του ήρωα μου

Ήταν πραγματικά μεγάλη ανάγκη να κάνω ένα "μεταπτυχιακό" πάνω στο συγκεκριμένο θεατρικό είδος γιατί θεωρώ πως είναι ένας μεγάλος οδηγός για να αντιμετωπίσεις ίσως και δυσκολότερα θεωρητικά θεατρικά είδη γιατί πολύ απλά πρέπει να υπηρετήσεις με απόλυτη αλήθεια την πιο φαντεζί και σαμπανιζέ θεατρική γραφή που υπάρχει σε όλο το παγκόσμιο ρεπερτόριο.Η παράσταση αυτή μου ανοίγει νέους δρόμους

Ποια θα έλεγες ότι είναι τα ατού της παράστασης;

Το ατού είναι ένα...ομαδικό πνεύμα!!!

Τι είναι αυτό που σε ιντριγκάρει στο ρόλο σου;

Ο Μουλινό είναι παράδεισος και κόλαση για έναν ηθοποιό! Πρόκειται, αντικειμενικά μιλώντας, για έναν από τους δυσκολότερους ρόλους στο παγκόσμιο ρεπερτόριο κι ως εκ τούτου προσπάθησα να τον «πιστέψω» μέσα στο ψέμα του, να τον «συμπονέσω» και να αποδεχθώ την τρέλα του!

Είναι μεγάλη μου χαρά να τον υποδύομαι -αν και βρίσκομαι επί μιάμιση ώρα συνεχώς πάνω στη σκηνή- γιατί παρά τις δυσκολίες του -ένταση στο κόκκινο, σπιντάτος ρυθμός, απίστευτη αμεσότητα- σου προσφέρει τη χαρά να παίζεις με τον ίδιο τρόπο που παίζαμε κάποτε μικροί στη γειτονιά μας με τους φίλους μας.

Πώς θα σκιαγραφούσες τα βασικά χαρακτηριστικά του ήρωα σου;

Ο ήρωας μου έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό...δε μπορεί να πει την αλήθεια, δεν του το επιτρέπει η συνθήκη στην οποία βρίσκεται κι αυτό τον κάνει να πει το δικό του "παραμύθι" στους άλλους αλλά και στον ίδιο του τον εαυτό...με καταλάβατε;;;...όχι;;;...ραντεβού στη παράσταση λοιπόν!!!

Υπάρχει κάτι που μισείς και κάτι που αγαπάς σε αυτόν;

Αγαπώ πάντα τους ρόλους μου, άλλωστε θα τους υποδυθώ. Δε στέκομαι ποτέ απέναντι τους, μόνο τους κρατώ από το χέρι για να περπατήσουμε αντάμα στη σκηνή και ειδικά τον Moulino τον...λατρεύω!

Δε στέκομαι ποτέ απέναντι στους ρόλους μου

Θα μπορούσες να έχεις μία διπλή- κρυφή και «ταραχώδη» ζωή σα τη δική του;

Λογικά όλοι μας έχουμε πει ψέματα στη ζωή μας...όλοι μας έχουμε προσπαθήσει να καλύψουμε τη καμπούρα μας...αλλά ο Moulino εκτοξεύει το "ψέμα" σε άλλα επίπεδα!!!

Δύσκολα θα μπορούσα να ακολουθήσω τα βήματα του, σίγουρα θα έτρωγα τα μούτρα μου, μου αρκεί που τον απολαμβάνω την ώρα της παράστασης!!!

Ακόμα κι αν δεν έχεις ιδιαίτερα «ταραχώδη» ζωή, τα μέσα ασχολούνται χρόνια με αυτή… Πώς έχεις μάθει να το διαχειρίζεσαι;

Ψυχραιμία, μπόρα είναι θα περάσει!

*Τι υπάρχει στα σχέδια σου για το επόμενο διάστημα;

Το καλοκαίρι θα το περάσω με διπλή θεατρική περιοδεία (ΡΑΦΤΗΣ ΚΥΡΙΩΝ και MAMMA MIA) κάπου θα με πετύχετε

Λίγα λόγια με την υπόθεση του έργου

Ο Ζεράρ Μουλινό, επιφανής γιατρός, είναι παντρεμένος με την Υβόν, ενώ παράλληλα διατηρεί ερωτική σχέση με τη Σουζάν, σύζυγο του Ωμπέν. Ο Ωμπέν απατά τη Σουζάν με τη Ρόζα, σύζυγο του Μπασσινέ, φίλου του Μουλινό.

Ο Μουλινό προκειμένου να μπορεί ανενόχλητος να ζήσει τον παράνομο έρωτά του, νοικιάζει από τον Μπασσινέ ένα διαμέρισμα το οποίο μέχρι πρότινος λειτουργούσε ως ραφτάδικο κι εκεί κανονίζει να συναντήσει τη Σουζάν. Όμως μόνο την ησυχία του δεν θα βρει!

Από το «αμαρτωλό» διαμέρισμα περνάνε νόμιμοι σύζυγοι και παράνομοι εραστές, μια πελάτισσα του πρώην ραφτάδικου η οποία επιμένει να της πάρει ο «ράφτης» Μουλινό μέτρα για το καινούριο της φόρεμα, η μητέρα της Υβόν, κυρία Αιγκρεβίλ, υποψιασμένη για τις πονηρές προθέσεις του γαμπρού της και φυσικά ο μπάτλερ του Μουλινό, Ετιέν, το πρόσωπο που θα ανακατώσει ακόμα περισσότερο τα νερά προκαλώντας ξεκαρδιστικές καταστάσεις.

Το κλασσικό σκηνικό περιβάλλον της φάρσας με τις πόρτες έχει την τιμητική του. Η χρήση της πόρτας δεν αποκτάει μόνο διακοσμητικό χαρακτήρα αλλά και δραματουργικό: το άνοιγμα ή το κλείσιμο της σηματοδοτεί όχι απλώς την είσοδο ή την έξοδο από το χώρο αλλά συνάμα την είσοδο ή την έξοδο στο γέλιο, την έκπληξη, την ανατροπή, την έκθεση, την αγωνία, την προσδοκία των ηρώων.

Το σκηνικό αυτό «πολυεργαλείο» χρησιμοποιείται με ευφάνταστους τρόπους για να μετατραπεί τελικά σε έναν άλλου είδους καθρέφτη που αντανακλά ξεκαρδιστικά τη ψυχική διάθεση των ηρώων.

Κι αν στο Ράφτη κυριών τα πρόσωπα και τα κοστούμια αλλάζουν, ποιος θα μπορούσε να αρνηθεί ότι και η δική μας εποχή δεν χαρακτηρίστηκε από εκείνον τον επιφανειακό καθωσπρεπισμό που τόσο εύστοχα και αστεία καυτηριάζει ο Ζωρζ Φεντώ με το έργο του;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Σκηνοθεσία-μετάφραση: Δημήτρης Μυλωνάς

Σκηνικά: Αμαλία Αντώνη

Κοστούμια: MILTOS

Φωτισμοί: Γιώργος Αγιαννίτης

Μουσική: Π. Κ.

Επιμέλεια κίνησης: Ειρήνη Κυρμιζάκη

Βοηθός σκηνοθέτη: Βίκη Παναγιωτοπούλου

ΠΑΙΖΟΥΝ:

Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Μουλινό

Μαρούσκα Παναγιωτοπούλου: κυρία Αιγκρεβίλ

Ελένη Βαΐτσου: Ρόζα