"Επιδημία" η κακαποίηση γυναικών και στην Πάτρα

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών, στις 25 Νοεμβρίου ο αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής Άμπετ Χασμάν και ο πρόεδρος του ΔΟΥΠ Αντώνης Χαροκόπος ανακοινώνουν τα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία που έχουν προκύψει από τη λειτουργία της Υπηρεσίας Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Κακοποίησης που συμπλήρωσε οκτώ μήνες από την επίσημη έναρξη της λειτουργίας της. «Πρόκειται για μία Δομή που υποστηρίζει γυναίκες οι οποίες υφίστανται σωματική ή και ψυχολογική βία και κακοποίηση μέσα στο οικογενειακό και συγγενικό περιβάλλον. Ειδικευμένοι ψυχολόγοι, νομικοί, κοινωνικοί λειτουργοί και κοινωνιολόγοι παρέχουν πολύπλευρες υπηρεσίες ψυχολογικής και νομικής συμβουλευτικής αλλά και κοινωνικής υποστήριξης στις γυναίκες που το ζητούν. Παράλληλα λειτουργεί τηλεφωνική γραμμή υποστήριξης στο 2610-390.961», επισημαίνουν οι κ.κ. Χασμάν και Χαροκόπος.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Από τον Μάρτιο του 2009 που έγινε η επίσημη παρουσίαση, η τηλεφωνική γραμμή έχει δεχθεί κλήσεις από 19 γυναίκες, με άμεσο αίτημα την υποστήριξή τους ως θύματα κακοποίησης. Σημαντικό είναι ότι άλλες 40 γυναίκες απευθύνθηκαν στο Συμβουλευτικό Κέντρο Ατόμου και Οικογένειας του ΔΟΥΠ προβάλλοντας άλλο αίτημα, όμως στην πορεία μίλησαν στους ψυχολόγους και για τη βία που δέχονται μέσα στην οικογένειά τους.

Οι γυναίκες που απευθύνθηκαν στις εν λόγω υπηρεσίες της Αντιδημαρχίας Κοινωνικής Πολιτικής και του ΔΟΥΠ είναι από όλες τις ηλικίες. Εντούτοις, είναι οι γυναίκες νεότερης ηλικίας (18-35 χρονών) που εκφράζουν ευθέως το πρόβλημα της κακοποίησης, καθώς ενδιαφέρονται λιγότερο για τον κοινωνικό σχολιασμό και στερεότυπα. Αντίθετα, στις μεγαλύτερες ηλικίες (35-60 ετών) το αίτημα για υποστήριξη είναι συγκαλυμμένο, γιατί αναστέλλονται από τον κοινωνικό περίγυρο.

Σημαντικό στοιχείο είναι ότι το 40% των αιτημάτων στην Υπηρεσία Υποστήριξης Γυναικών Θυμάτων Κακοποίησης προέρχονται από αλλοδαπές, αφού ελλείψει υποστηρικτικού περιβάλλοντος και κοινωνικών αγκυλώσεων μπορούν να μιλήσουν ευκολότερα για το πρόβλημά τους.

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΖΥΓΟ

Κατά κύριο λόγο, οι γυναίκες είναι παντρεμένες με παιδιά (90%) και η κακοποίηση προέρχεται από τον σύζυγο και σπανιότερα από τον σύντροφο. Στους ψυχολόγους του Συμβουλευτικού Κέντρου απευθύνθηκε και σημαντικός αριθμός διαζευγμένων γυναικών που είχαν υποστεί βία από τον πρώην σύζυγο. Όσες παραμένουν στο γάμο έχουν παιδιά και γι’ αυτό το λόγο δυσκολεύονται να προχωρήσουν στο διαζύγιο. Πιο εύκολα χωρίζουν γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας (έχουν και μεγαλύτερα παιδιά) και εκείνες που εργάζονται (έχουν οικονομικούς πόρους).

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ

Από τα θύματα κακοποίησης που απευθύνθηκαν στις υπηρεσίες, το 42% είναι Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης (Δημοτικό), το 38% έχουν απολυτήριο Λυκείου και το 20% είναι πτυχιούχοι κάποιας ανώτερης και ανώτατης σχολής.

Η συντριπτική πλειοψηφία όσων απευθύνθηκαν στην Υπηρεσία Υποστήριξης Θυμάτων Κακοποίησης (80%) δεν εργάζεται, αντίθετα τα αιτήματα προς το Συμβουλευτικό Κέντρο προήλθαν από γυναίκες χωρίς εργασία σε ποσοστό 40%.

ΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΤΩΝ ΘΥΤΩΝ

Στη συντριπτική πλειοψηφία τους (95%) οι άντρες που κακοποιούν τις συζύγους ή τις συντρόφους τους είναι Έλληνες. Το 65% έχει τελειώσει το Δημοτικό και το 35% έχει απολυτήριο Λυκείου. Στην πλειονότητά εργάζονται (76%), με χαμηλά ωστόσο εισοδήματα. Στην αξιολόγηση των στοιχείων αυτών θα πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι αντίστοιχο είναι και το προφίλ των γυναικών που εξωτερικεύουν το πρόβλημα, δεδομένου ότι τα θύματα με ανώτερο μορφωτικό και οικονομικό στάτους κατά κανόνα συγκαλύπτουν την κακοποίηση που δέχονται.

Να σημειωθεί τέλος ότι στο 40% των περιστατικών ο άντρας – θύτης έχει εξάρτηση από το αλκοόλ ενώ το 5% εξάρτηση από τα ναρκωτικά.

ΜΟΡΦΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗΣ

Η σωματική βία είναι η πιο συνηθισμένη μορφή κακοποίησης που υφίστανται τα θύματα που απευθύνθηκαν στις Υπηρεσίες μας. Το ποσοστό φτάνει στο 68%. Ειδικά απ’ όσες απευθύνθηκαν άμεσα στην Υπηρεσία Υποστήριξης Θυμάτων Κακοποίησης, σχεδόν όλες (90%) δέχονται σωματική βία. Σε αρκετές περιπτώσεις γίνεται αναφορά σε σεξουαλική κακοποίηση (20%), όμως αν σκεφτεί κανείς ότι τα θύματα πολύ δύσκολα μιλούν για τη σεξουαλική βία, εκτιμάται ότι η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης έχει μεγαλύτερες διαστάσεις.

ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ

Οι περισσότερες γυναίκες που απευθύνθηκαν στη δομή υποστήριξης θυμάτων ενδοοικογενειακής βίας ζητούσαν νομική πληροφόρηση και συμβουλευτική, ψυχολογική υποστήριξη και καθοδήγηση. Αρκετές είχαν ως αίτημα την εξεύρεση χώρου φιλοξενίας, δεδομένου ότι είχαν εγκαταλείψει ή είχαν πρόθεση να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. Βέβαια, για τις περισσότερες κύριο μέλημα είναι η εξεύρεση εργασίας για την εξασφάλιση των προς το ζην, ιδίως όταν υπάρχουν παιδιά, γνωρίζοντας ωστόσο πως οι οικονομικές δυσκολίες είναι πρόβλημα δευτερεύον μπροστά στην κακοποίηση που έχουν υποστεί μέσα στο ίδιο τους το