Πάτρα: Οι αγώνες, τα κόλλυβα και οι προπηλακισμοί

Πριν δύο χρόνια, στην τελευταία Δημοτική προεκλογική περίοδο, η παράταξη μας υποστηρίζοντας την αντίθεση της στην κατασκευή του εργοστασίου επεξεργασίας στερεών αποβλήτων, με πλήρη επιχειρηματολογία, που δεν είναι του παρόντος σχολίου, αισθανόταν μεγάλη μοναξιά. Φανταζόμαστε, ότι την ίδια μοναξιά, θα αισθανόταν και η παράταξη της «Λαϊκής Συσπείρωσης» που υποστήριζε ίδιες απόψεις.

Χαιρόμαστε που σήμερα στην άποψη μας προσχωρούν ευρύτερες δυνάμεις και βεβαίως μεταξύ αυτών με πρωταγωνιστικό ρόλο, τα Σωματεία και οι εργαζόμενοι του Δήμου. Και μάλιστα εκτιμούμε, ότι οι εργαζόμενοι κινητοποιούνται γιατί διαβλέπουν σωστά τους κινδύνους, και στον αγώνα τους έχουν πλήρες πολιτικό σκεπτικό. Θεωρούμε δε, ότι ακριβώς αυτή η πολιτική αιτιολόγηση, είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη, για να κάνει τον αγώνα τους δίκαιο και ως εκ τούτου, να τον νομιμοποιεί στην συνείδηση της κοινωνίας και των εργαζομένων της πόλης μας.

Η «Ανυπότακτη Πολιτεία», από την συγκρότηση της, τις αρχές και την φιλοσοφία της, πιστεύει στην δύναμη των αγώνων. Πιστεύει στην αποτελεσματικότητα των μαζικών αγώνων. Η πίστη αυτή, είμαστε βέβαιοι ότι διαπνέει και κάθε εργαζόμενο και την συνδικαλιστική τους ηγεσία.

Αυτών δεδομένων, την περασμένη Παρασκευή, οι εργαζόμενοι υπέπεσαν σε δύο σοβαρά λάθη.

Το πρώτο είναι τα «κόλλυβα» και το «μνημόσυνο» της διεκδίκησης του Θαλασσίου Μετώπου. Δεν γνωρίζουμε, αν οι εμπνευστές αυτού του «αγωνιστικού ευρήματος», μετείχαν στον αγώνα αυτής της διεκδίκησης. Είτε έτσι όμως είτε αλλιώς, το «εύρημα» αυτό δεν χρειαζόταν. Τα μνημόσυνα των αγώνων, αντιστρατεύονται την πίστη και την αισιοδοξία που αναφέραμε παραπάνω. Μνημόσυνα πρέπει να κάνουμε στα Κυβερνητικά μέτρα. Σε κάθε αντιλαϊκή πολιτική. Όμως όταν νικήσουμε. Όχι πριν. Και ποτέ για να «θάψουμε» τους αγώνες μας.

Το δεύτερο, του οποίου δεν έχουμε προσωπική γνώση, είναι ο προπηλακισμός στελεχών της Δημοτικής Αρχής. Απερίφραστα τον καταδικάζουμε. Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες, έχουν χρέος να προφυλάξουν την πειθαρχημένη αγωνιστική συμπεριφορά. Στους αγώνες δεν μετέχουμε, ούτε για να χαιρόμαστε ούτε για να θυμώνουμε. Αλλά για να νικήσουμε! Κάθε τι που δεν υποστηρίζει αυτόν τον στόχο, είναι και άχρηστο και περιττό!