Τα καλύτερά μας χρόνια! Γιορτάζουμε τα 10 χρόνια BEST με το πιο προσωπικό και νοσταλγικό editorial

Τη δεκαετία του '80 που μεγάλωσα στα περισσότερα σπί­τια της Πάτρας εκτός από τη «Ραδιοτηλεόραση», άντε να υπήρχε ο «Ταχυδρόμος», η «Γυναίκα» που ζούσε το δικό της revival ή το «Φαντάζιο» για τις πιο λαϊκές γυναικείες προτι­μήσεις.

Στο δικό μου σπίτι συμπτωματικά λόγω της μεγαλύ­τερης αδελφής μου της Τζένης που διάβαζε μανιωδώς περιοδικά, είχαμε τα άπαντα του περιοδικού Τύπου. Και όχι μόνο του ελληνικού. Θυμάμαι την πρώτη φορά που διάβασα τη γαλλική Χριστουγεννιάτικη Vogue, ένα …τού­βλο κυριολεκτικά σε πάχος, πόσο άναυδη είχα μείνει από τις φωτογραφίσεις, τη μόδα, την αισθητική. Θυμάμαι σαν να τη βλέπω τώρα μπροστά μου μια συγκεκριμένη φωτογράφιση όπου το μοντέλο με κοντά ολόμαυρα ίσια καρέ μαλλιά, φορούσε ροζ κουφετί μπλούζα με μαύρο παντελόνι και είχε φόντο το βροχερό Παρίσι. Με τα παι­δικά μου μάτια ήταν η πιο συγκλονιστική φωτογραφία που είχα δει.

Σε μία εποχή που η παγκοσμιοποίηση ήταν λέξη άγνωστη, ειδικά στην επαρ­χιακή Πάτρα των eighties, τα περιοδικά αυτά που κρυφοδιάβαζα στο δωμάτιο της αδελφής μου, άνοιξαν για μένα ένα παράθυρο σε έναν άλλο κόσμο και κατά κάποιον τρόπο καθόρισαν ήδη από την ηλικία του δημοτικού τη μετέπειτα επαγγελματική μου πορεία.

Νέλλα Ιωάννου και Κωνσταντίνα Καμπισοπούλου - Patras Fashion Power

Τότε δεν το ήξερα, αλλά σήμερα που λόγω επετείου του Best έχω αναδρομι­κή διάθεση, πιστεύω ότι οποιοδήποτε παιδάκι στα δέκα του ήξερε ποια είναι η Λάουρα Ντε Νίγκρις, η Κου Χάχαλη, ο Βασίλης Ζούλιας (τότε ήταν στυλίστας) ή ο Άρης Τερζόπουλος και διάβαζε κάθε εβδομάδα τον Ίακχο - μετά από χρό­νια ήταν από τις πρώτες συνεντεύξεις που πήρα ως δημοσιογράφος, και όπως συμβαίνει πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις ο Ζάχος Χατζηφωτίου ήταν λίγο απο­γοητευτικός σε σχέση με τον Ίακχο των νεανικών μου χρόνων - δεν μπορεί παρά να ασχοληθεί με τα περιοδικά.

Θυμάμαι τα «Πρόσωπα» του Άρη Δαβαράκη ένα από τα πιο ενδιαφέροντα περιοδικά, παρότι όχι ευρείας κυκλοφορίας, αλλά και το πρώτο μου «Κλικ», όταν πλέον είχα μεγαλώσει αρκετά για να αγοράζω μόνη μου περιοδικά, και το οποίο όσο κι αν πλέον έχει δαιμονοποιηθεί λόγω Κωστόπουλου στο ξεκίνημά του ήταν αναπάντεχα avant garde.

Πάντως σαν πιτσιρίκα δεν διάβαζα μόνο μεγαλίστικα περιοδικά. Ήμουν φαν της «Μανίνας» που διοικείτο από dream team του «τότε» με Πέπη Ραγκούση, Νίκο Μουρατίδη, Κική Σεγδίτσα, Βίκυ Βανίτα, γιατί η «Κατερίνα» μου φαινόταν πολύ …ρηχή και εννοεί­ται ότι έπαιρνα κάθε μήνα το «Seventeen» που έκανε θραύση με θέματα τύπου πώς να κάνεις το διπλανό σου στο σχολείο να σε προσέξει...

Η ταλαντούχα Μυρτώ Κιούρτη και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στο σπίτι και τη διακόσμηση

Χρόνια αργότερα και έχοντας ήδη θητεία στις εφημερίδες της πόλης, το πρώ­το περιοδικό στο οποίο δούλεψα και είχα την ευθύνη του ήταν το «Image» που πρωτοκυκλοφόρησε το 2002 και αποτέλεσε εκδοτικό φαινόμενο για την εποχή στην Πάτρα, με πολλές δυσκολίες για όποιον ήθελε, όπως εγώ, να βγάλει life style περιοδικό ή ποικίλης ύλης, καθώς η έκφραση life style που χρησιμοποι­είται ακομπλεξάριστα σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο, στην Ελλάδα είναι παρεξη­γημένη.

Καταρχήν τότε στην Πάτρα δεν υπήρχαν φωτογράφοι, όχι που να κάνουν φωτογραφίσεις για περιοδικά, αλλά που να διαβάζουν περιοδικά. Επιπλέον τα ίδια τα πρόσωπα από τα οποία θέλαμε να πάρουμε συνεντεύξεις δεν ήταν συνηθι­σμένα, βλέπετε δεν υπήρχε αντίστοιχο προ­ηγούμενο. Μαζί τους εκπαιδευτήκαμε κι εμείς κι οι φωτογράφοι και οι αναγνώστες… Κι όμως όσο κι αν γραφιστικά ή φωτογρα­φικά μας φαίνονται σήμερα παλιομοδίτικα, τα θέματα του «Image» εκείνων των πρώτων χρόνων, είναι απίστευτα διαχρονικά, καλο­δουλεμένα και αποτέλεσαν στην ουσία μια πρόβα τζενεράλε για τον ερχομό του Best.

Το Best, κυκλοφόρησε πρώτη φορά σε μι­κρό σχήμα pocket ως οδηγός πόλης, με την επωνυμία The Best of Patras τον Δεκέμβριο του 2004. Δεν το θυμόμουν, αλλά ξεφυλλί­ζοντάς το πριν λίγο διαπίστωσα έκπληκτη πως στην τελευταία του σελίδα υπήρχε δι­αφήμιση του thebest.gr που είχε ήδη μπει τότε σε λειτουργία ως ηλεκτρονικός οδηγός πόλης, πριν εξελιχθεί από το 2009 στο μεγαλύτερο ενημερωτικό πόρταλ της Ελλη­νικής Περιφέρειας.

Δεκαέξι τεύχη μετά, το Best μεγάλωνε σιγά σιγά σε μέγεθος από τεύ­χος σε τεύχος, διεύρυνε τη θεματολογία του, αποκτούσε δική του ταυτότητα - κάτι σαν ένα Πατρινό Down Town που ήταν τότε κορυ­φή και το οποίο είχε επίσης ξεκινήσει σαν οδηγός πόλης. Το Best εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε πλέον ως ένθετο με την εφημερίδα «Πελοπόννη­σο», και μια αλλαγή στην τότε ιδιοκτησία της εφημερίδας η οποία είχε περάσει από τον Σπύρο και την Νανά Δούκα στον Θανάση Λάλα και τον Γιώργο Πανόπουλο μας οδήγησε να κάνουμε νωρίτερα αυτό που ήδη σκεφτόμαστε, αλλά δυσκολευόμαστε να αποφασίσουμε. Να κυκλοφορήσουμε το Best σε μεγάλο μέγεθος στο περίπτερο, με πρόσωπο στο εξώφυλλο.

Μέχρι τότε δεν υπήρχε περιοδικό της Πάτρας που να είχε τολμήσει να πωλείται στα περίπτερα. Ήταν όλα είτε ένθετα σε εφημερίδες, είτε Free Press.

Επίσης δεν είχαν πρόσωπα στο εξώφυλλό τους.

Ήταν μια δύσκολη απόφαση. Μας ρωτούσαν όλοι «Και ποιον θα βάζετε κάθε μήνα στο εξώφυλλο; Υπάρχουν τόσα Πατρινά πρόσωπα; Κι αν υπάρχουν, θα δέ­χονται να φωτογραφίζονται;». Μην ξεχνάμε ότι δεν υπήρχε στην Πάτρα του τότε η νοοτροπία της Αθήνας ή της Πάτρας του σήμερα. Ούτε facebook και Instagram που πια μας έχουν εξοικειώσει με το να βλέπουμε δηλώσεις και φωτογραφίες μας δημοσιευμένες.

Η παιδική μόδα στο Best που κυκλοφορεί... Η πιο γλυκιά φωτογράφιση

Ακόμα απορώ πώς εγώ που είμαι τρομερά αγχωτική, σχεδόν φοβική σε τέτοιας φύσεως επαγγελματικά θέματα, σε μια διαισθητική απόφαση εγγυήθηκα στο περι­οδικό, χωρίς καμία αναστολή, ότι θα είχαμε κάθε μήνα ενδιαφέρον πρόσωπο για εξώφυλλο. Ήξερα ότι αλλιώς το περιοδικό δεν θα είχε τύχη στο περίπτερο.

Τελικά ποτέ δεν «κολλήσαμε» στο εξώφυλλο. The rest is history.

To Best έκανε θραύση, διαβαζόταν σύμφωνα με έρευνα της Data Rc από περισσότερους από 25.000 αναγνώστες, πουλούσε πολλα­πλάσια τεύχη από το πρώτο σε κυκλοφορία αθηναϊκό περιοδικό στην Πάτρα, έγινε κυριολεκτικά αυτό που έλεγε το πετυχημένο του σλόγκαν «Best, το περιοδικό της Πάτρας» και αποτέλεσε τη βάση για το thebest.gr

Τι θυμάμαι από τα δέκα χρόνια του Best

Το Best Δεκεμβρίου 2018, που κρατάτε στα χέρια σας γιορτάζει τα γενέθλια των 10 του χρόνων με το μεγαλύτερο τεύχος που βγά­λαμε ποτέ και με αυτή την αφορμή ξεφύλλισα όλα τα τεύχη μέχρι σήμερα.

Κάναμε πρόβα νυφικού και φορέσαμε τα καλύτερα μονόπετρα - ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ από το Best που κυκλοφορεί

Είναι πολλά τα θέματα που ξεχωρίζω το καθένα για διαφορετικό λόγο και το κάθε τεύχος μου θυμίζει και κάτι.

• Θυμάμαι μια τελευταία Παρασκευή της Αποκριάς σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου εν μέσω κατακλυσμού και με την Πάτρα στην καρναβαλική της κορύφωση, εγώ να πηγαίνω στο Αίγιο για μια συνέντευξη που επεδίωκα επί μήνες με την χήρα του Λέλου Σιαβελή, Χριστίνα και να γνωρίζω έναν από τους πιο ξεχωριστούς ανθρώπους που έχουμε φιλοξενήσει στο Best και που εκτιμώ μέχρι σήμερα.

• Θυμάμαι την Ρία Αντωνίου να έρχεται στην Πάτρα με τον πατέρα της για την φωτογράφιση του εξωφύλλου του Best, την ίδια μέρα που είχε κυκλοφορήσει το εξώφυλλό της στο Nitro με την ίδια καλυμμένη μόνο με χρυσό χρώμα. Έβλεπα live ένα τόσο μαζεμένο και ντροπαλό (αλήθεια) κοριτσάκι και από την άλλη το σέξυ εξώφυλλο στο Nitro. Εκείνο το τεύχος του Best, by the way, ήταν ένα από τα πιο δημοφιλή μας ever.

• Θυμάμαι να πηγαίνουν αναγνώστες στα περίπτερα και να κάνουν κράτηση από την προηγούμενη μέρα για το τεύχος με εξώφυλλο τον Αλέξη Κούγια. Ήταν η πρώτη του συνέντευξη στην Πάτρα μόλις είχε αναλάβει την Παναχαϊκή.

• Θυμάμαι την ανατρεπτική φωτογράφιση της Ζακελίνας Κυ­ρούση για εξώφυλλό μας «φορώντας» μόνο ένα μικρόφωνο.

• Θυμάμαι θέματά μας όπως αυτό για τη συγκλονιστική ιστο­ρία της οικογένειας Λαδόπουλου, το φωτογραφικό - αναδρομικό για τις Πατρινές Αρσακειάδες που μας είχε πάρει μήνες να συγκε­ντρώσουμε το υλικό, θέματα που αναπαράχθηκαν στη συνέχεια κατά κόρον όπως αυτό για τον «Κόττα» στα γύφτικα, ή αυτό με τις φωτογραφίες που πρωτοδημοσιεύσαμε από το «Οικογενειακό ενθύμημα», το αξέχαστο πλήρωμα του Κρυμμένου Θησαυρού.

• Θυμάμαι τα ιστορικά – αναδρομικά θέματα σε παλιές οικο­γένειες της Πάτρας όπως οι Αντωνόπουλοι και η Achaia Clauss, οι ευεργέτιδες αδελφές Κωνσταντοπούλου, η πατρινή σύζυγος του Κωνσταντίνου Αγγελόπουλου Γέλη που δεν έδινε ποτέ συνε­ντεύξεις και που τώρα βρίσκεται στο επίκεντρο μιας δικαστικής διαμάχης δισεκατομμυρίων, ή η συνέντευξή της Βαρβάρας Στρά­του - Βερνίκου, που την είδαμε να δημοσιεύεται ατόφια, μαζί με τις φωτογραφίες σε κεντρικό δισέλιδο πρώτης σε κυκλοφορίας αθηναϊκής εφημερίδας χωρίς πηγή, φυσικά.

• Θυμάμαι να φωτογραφίζουμε την Νίνα Λοτσάρη στην Achaia Clauss για το πασχαλινό τεύχος, να βρέχει καταρρακτωδώς και να θέλουμε να την παρουσιάσουμε ηλιόλουστη. Την φωτογραφί­ζαμε σε κάτι δίλεπτα διαλείμματα της βροχής και τελικά ο Πατρι­νός φωτογράφος Μενέλαος Μυρίλλας, που κάνει μεγάλη καριέρα στην Αθήνα και έχει φωτογραφήσει και το τρέχον εορταστικό μας εξώφυλλο με την Αντιγόνη Κουλουκάκου, την έκανε εντελώς ανοιξιάτικη.

• Θυμάμαι τα αφιερώματά μας, τις φωτογραφήσεις υπερπαρα­γωγή σε κοσμήματα και μόδες και μια συγκεκριμένη με την οποία ακόμα γελάμε όταν την θυμόμαστε με τον Νίκο Ψαθογιαννάκη, χωρίς τον οποίο περιοδικό Best δεν γίνεται… Στη συγκεκριμένη που παρουσιάζουμε σήμερα πρώτη φορά το backstage της θα πάρετε μία γεύση από τοπώς είναι τα πράγματα πίσω από τις κάμερες στις φωτογραφήσεις.

Διαλέξαμε όλη τη μόδα των γιορτών από το περιοδικό Best που κυκλοφορεί - ΔΕΙΤΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

ΥΓ

1. Όσο κι αν πέρασα από όλα σχεδόν τα είδη δημοσιογραφίας, όσο κι αν το thebest.gr είναι αυτό που μου απορροφά πλέον τον περισσότερο χρόνο μου, όταν φτάνει η ώρα να βγάλουμε το περι­οδικό Best τα παρατάω όλα και για δύο μήνες «κάνω μόνο Best». Η φράση «κάνω Best» που έχω καθιερώσει σημαίνει ότι δεν κάνω τίποτα άλλο. Ξενυχτάω, εξαντλούμαι, ως συγκεντρωτική, συντο­νίζω και κάνω τα πάντα (κυριολεκτικά τα πάντα) και όταν με τον art director του Best Γιάννη Φλώρο, που έχει ζήσει το περιοδικό σχεδόν από το ξεκίνημά του και του έχει δώσει το αισθητικό του στίγμα, κάποια στιγμή πάντα ξημερώματα στέλνουμε το τεύχος για εκτύπωση, η ικανοποίηση είναι τέτοια που η οποιαδήποτε τα­λαιπωρία μπροστά της έχει ήδη ξεχαστεί.

2. Χωρίς την εμπορική διευθύντρια του Best και του thebest.gr Τζίνα Μαρινάκη που είναι κορυφή στη δουλειά της και την πολύ δυνατή ομάδα του εμπορικού τμήματος δεν θα μπορούσαμε να έχουμε βγάλει ένα τόσο μεγάλο τεύχος.

3. Αρχές του 1980, Αύγουστος, μεσημέρι. Είμαστε με την αδελ­φή μου την Μάχη στο σπίτι μας στο βουνό, εντελώς αποκομμένες επί ένα μήνα από τον «πολιτισμό», η τηλεόραση στην καλύτερη περίπτωση έδειχνε …χιόνια, τεμπελιάζουμε και περιμένουμε τη μαμά μου που είχε πάει στην Πάτρα να μας φέρει την εβδομα­διαία μας Μανίνα. Μόλις μας την φέρνει θέλουμε τόσο πολύ και οι δύο να την διαβάσουμε επί τόπου που την κόβουμε στη μέση, διαβάζουμε η κάθε μία τη μισή και μετά ανταλλάσουμε το άλλο μισό.