Μία απάντηση σε όσους προσπαθούν να αποδομήσουν το Pride από ...προοδευτική ματιά

Διαβάζοντας πιο προσεχτικά τη δήλωση του Σιμαρδάνη

Κυκλοφορεί από εχθές πάλι η δήλωση Σιμαρδάνη από όσους προσπαθούν από "προοδευτική" σκοπιά να αποδομήσουν τη σημασία του pride.

«Την ημέρα του Gay Pride μου ζήτησαν από ραδιοφωνικό σταθμό να μιλήσω, αλλά τους είπα ότι δεν συμφωνώ. Δεν είμαι περήφανος που είμαι ομοφυλόφιλος. Κανείς δεν μπορεί να είναι περήφανος για το τι κάνει στο κρεβάτι του. Είναι σαν να λες“Είμαι περήφανος που έχω αυτιά'”. Δεν μπορείς να είσαι περήφανος επειδή είσαι θηλαστικό ή επειδή έχεις δύο αυτιά. Περήφανος μπορείς να είσαι για χίλια δύο άλλα πράγματα. Θα μου άρεσε να νιώθω περήφανος για τον εαυτό μου για κάποια ανθρώπινα χαρακτηριστικά μου. Δε νιώθω περήφανος που είμαι gay, ούτε εσύ πρέπει να νιώθεις περήφανος που είσαι straight.Να είσαι περήφανος επειδή είσαι τίμιος, καλός άνθρωπος, ή καλός πατέρας», ήταν η δήλωσή του.

Επί της αρχής αν ήμασταν 20 άνθρωποι κλεισμένοι σε μια γυάλα, αποκομμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα και διαβάζαμε τη δήλωση θα ήταν όντως μια σωστή δήλωση. Κανείς δεν χρειάζεται να είναι υπερήφανος για τον σεξουαλικό του προσανατολισμό και την εξωτερική του εμφάνιση. Αυτό προσπαθεί να πει ο Σιμαρδάνης. Όπως δεν είναι κάποιος περήφανος ως στρέιτ έτσι δεν μπορεί να είναι κάποιος περήφανος ως τρανς, ή ομοφυλόφιλος.

Επειδή όμως δεν ζούμε σε γυάλα ούτε σε κάτι ιδεατό, οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανς όλα τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, ζουν σε μια κοινωνία που στην ουσία τους απαγορεύεται αυτό το αυτονόητο που υπονοεί ο Σιμαρδάνης. Δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με έναν στρειτ, μεταξύ αυτών δε, δεν έχουν ούτε το δικαίωμα να βγουν και να κυκλοφορήσουν στον δρόμο πολλές φορές.

Η "ανοησία" που είπε λοιπόν ο Σιμαρδάνης πρακτικά σημαίνει ότι δεν πρέπει να διεκδικούμε το αυτονόητο τη στιγμή που δεν το έχουμε κατακτήσει αυτό το αυτονόητο, ταυτίζοντας την κοινωνική πραγματικότητα που βιώνουν οι στρέιτ με τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα ως προς τον σεξουαλικό τους προσανατολισμό. Επειδή λοιπόν ο Σιμαρδάνης δεν μπορεί να μην το γνωρίζει αυτό, μάλλον θα εννοεί ότι τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας θα προκύψουν μεταφυσικά και οι κινηματικές διεκδικήσεις είναι αχρείαστες.

Υπάρχουν ωστόσο και αυτοί που δεν επικαλούνται τη δήλωση Σιμαρδάνη αλλά προσπαθούν πάλι από δήθεν προοδευτική σκοπιά να κάνουν κριτική στο Pride για τις "εκκεντρικές" όπως λένε εμφανίσεις κάποιων συμμετεχόντων που υποτίθεται ότι ...καπελώνουν όλο τους τους gay. Καταλήγουν πάντα φυσικά στο γνωστό κλισέ σχήμα "δεν έχω όμως κανένα πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους".

Καταρχάς το pride δεν έχει dress code και δεν θα μπορούσε να έχει ως μια γιορτή, ως ένα κίνημα που βρίσκεται απέναντι σε κάθε διάκριση και σε κάθε δομημένη "κανονικότητα". Πολλοί έρχονται ντυμένοι με τα ρούχα τους, κάποιοι έρχονται βαμμένοι με τα χρώματα της Γιορτής κάποιοι φοράνε "εκκεντρικά" ρούχα ή τα απολύτως "απαραίτητα". Η αισθητική άλλωστε είναι μια καθαρά υποκειμενική έννοια, ο καθένας έχει τη δικιά του.

Λοιπόν φίλε που "δεν έχεις πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους ή τους τρανς" καταρχάς δεν μας ενδιαφέρει αν έχεις, όπως δεν μας ενδιαφέρει τι γνώμη έχεις για το πως θα ντύνεται κάποιος. Δεν σε αφορά, δεν σε ρώτησε και δεν θα σε ρωτήσει κανείς. Εν ολίγοις, κουμάντο στην γκαρνταρόμπα σου.

Υ.Γ Η άποψη του Σιμαρδάνη μου θυμίζει λίγο την κλασική και χιλιοειπωμένη ανοησία ότι η Αριστερά υποστηρίζει τις διεκδικήσεις των Μουσουλμάνων ως προς την ελευθερία και τη δυνατότητα να ασκούν την πίστη τους ενώ δεν πράττει το ίδιο για τους Χριστιανούς, λες και η Ελλάδα δεν έχει 35.000 Χριστιανικές εκκλησίες πληρωμένες σε έναν βαθμό από το κράτος ενώ για να φτιαχτεί ένα τζαμί πρέπει να περάσουν 10 χρόνια και καθημερινή περιφρούρηση του χώρου για να μην κάψουν κόσμο ζωντανό οι φασίστες.