Η συγγραφέας του «Νησιού» μας ταξιδεύει με «Καρτ Ποστάλ»
Η αγάπη της για την Ελλάδα κάτι παραπάνω πια από αποδεδειγμένη και το νέο τις βιβλίο είναι γεμάτο από αυτή. «Οι Καρτ Ποστάλ» της Βικτώριας Χίσλοπ είναι ένα ταξίδι και πάνω σε ταξίδι άλλωστε έχουν γραφτεί. Εικόνες, στιγμές, ιδέες και κείμενο συναντήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα ,σαν να τις ένωνε ένα αόρατο νήμα. Πάτρα, Καλάβρυτα, Ναύπακτος, Ναύπλιο, Καλαμάτα, Μετέωρα και άλλα μέρη. Άλλωστε όπως έχει πει πολλές φορές, μόνο στην Ελλάδα έχει έμπνευση.
Ο Aντόνιο , ένας Βρετανός, περιμένει την αγαπημένη του να φτάσει από την Αγγλία, στην Ελλάδα. Όμως άδικα την περιμένει στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας και αυτή η πρόταση γάμου που είχε σχεδιάσει για εκείνη δεν θα γίνει ποτέ. Με βαριά απογοήτευση και «σπασμένη» καρδιά κάνει μόνος του ένα ταξίδι. Και από κάθε μέρος στέλνει στην αγαπημένη του καρτ ποστάλ. Άλλωστε το κινητό του το πέταξε στη θάλασσα.Οι καρτ ποστάλ του ωστόσο φτάνουν σε μια άλλη γυναίκα. Όταν σταματούν να έρχονται, εκείνη, μαγεμένη από την ομορφιά του ελληνικού τοπίου, επισκέπτεται τη χώρα μας και τα μέρη που απεικόνιζαν αυτές .Η Έλι και ο Άντονι κάποια στιγμή θα συναντηθούν…
Η Βικτόρια Χίσλοπ παρουσίασε το βιβλίο της στην Πάτρα την Πέμπτη 17 Νοεμβρίου. Λίγο πριν έδωσε συνέντευξη στο thebest.gr, όπου η συζήτηση κινήθηκε μεταξύ, της νοσταλγίας που κρύβουν οι καρτ ποστάλ, του Brexit και των Γλυπτών του Παρθενώνα.
Οι καρτ ποστάλ έχουν κάτι ρομαντικό και κάτι νοσταλγικό πια. Πλέον υπάρχουν τα emails,τα κινητά, τα social media για την επικοινωνία. Πώς προέκυψε αυτό το εύρημα και ποια ήταν η αρχική αφρομή γι΄αυτό το βιβλίο;
«Είναι περίεργο, στην Ελλάδα έχει παντού καρτ ποστάλ, στους δρόμους, κι εγώ αγοράζω συνέχεια , αλλά είναι στην τσάντα μου. (γέλια).Πρώτα απ όλα έγινε το ταξίδι του Antonio στην Ελλάδα, αυτή ήταν η αρχή και στο μυαλό μου ήταν τι θα κάνει αυτός, γιατί ήταν μόνος και ξέρεις ότι το κινητό του το πέταξε στη θάλασσα. Για μένα ήταν μια πάρα πολύ συμβολική κίνηση. Γιατί όλοι μας έχουμε ένα κινητό και στις μαύρες στιγμές, όταν περιμένουμε ένα μήνυμα από κάποιον που δεν έρχεται, είμαστε σε στρες. Για μένα ήταν λογικό που το πέταξε και συνάμα κάτι πολύ δραματικό.Πίστευα ότι πρέπει να επικοινωνήσει με αυτή τη γυναίκα και πως θα ήθελε να επικοινωνήσει με ένα τρόπο, μονόδρομο και φυσικά μια καρτ ποστάλ είναι ο τρόπος. Αυτή ήταν η αρχή. Ήδη ταξίδευα με έναν φωτογράφο σε όλα αυτά τα μέρη, που περιλαμβάνονται στο βιβλίο. Ήθελα να βγάλουμε φωτογραφίες την ίδια στιγμή που έβλεπα κάτι και με ενέπνεε. Ήταν τόσο φυσικό. Σαν να υπήρχε ένα νήμα μεταξύ της ιδέας των φωτογραφιών σε ένα ταξίδι και την ιδέα της κατεστραμμένης του καρδιάς. Είναι νοσταλγικές οι καρτ ποστάλ. Είναι κάτι από το παρελθόν. Όλοι στέλνουμε φωτογραφίες με ένα κινητό ή έναν υπολογιστή, αλλά δεν στέλνουμε καρτ ποστάλ, παρότι υπάρχουν παντού. Αυτό είναι μυστήριο, ποιοι στέλνουν καρτ ποστάλ;»(γέλια)
Ποια ήταν η αρχική αφορμή, ιδέα, γι΄αυτό το βιβλίο;
«Πρώτο ήταν το ταξίδι αλλά ήθελα να ξέρω αν οι ιδέες και οι εικόνες μπορούν να γίνουν την ίδια στιγμή. Αυτή τη φορά δεν ήθελα να κάνω έρευνα και μετά να βρω φωτογραφίες από μια βιβλιοθήκη, γιατί η έμπνευση έρχεται και δεν μπορείς να την κρατήσεις, είναι εκείνη τη στιγμή. Για παράδειγμα όταν είμαστε στα Μετέωρα, που ήταν μαγικά για μένα και υπήρχε συννεφιά, καθώς ήταν χειμώνας, μιλήσαμε με τον μοναχό και μισή ώρα μετά, όταν κατεβαίναμε, βλέπουμε έναν άνδρα σε ένα βουνό. Αυτό για μένα ήταν φανταστικό και η έμπνευση από τη φωτογραφία και τον τόπο ήταν ταυτόχρονη. Άλλο παράδειγμα είναι με τον παιδί στο Ναύπλιο, στην πλατεία που έτρεχε. Το είδα όπως το είδε ο Άκης. Όταν πριν δύο εβδομάδες πήγα εκεί για την παρουσίαση του βιβλίου, έψαχνα μήπως το ξαναδώ.Μετά από κάθε μέρος έγραφα και μέσα στο αυτοκίνητο. Δυο κομμάτια του βιβλίου διαδραματίζονται στην Πάτρα.Γράφω όπως έγιναν, πολύ γρήγορα. Ήταν ένας πάρα πολύ ζωντανός τρόπος για να γράψω και ήταν η πρώτη φορά. Τα προηγούμενα βιβλία απαιτούσαν έρευνα».
Τι αγαπάτε στην Ελλάδα;
«Στην Ελλάδα μένω δύο μήνες το καλοκαίρι στην Κρήτη, στο σπίτι μου, αλλά έρχομαι και φεύγω συνέχεια. Κάθε μήνα είμαι στην Ελλάδα, πάρα πολύ συχνά δηλαδή. Η απάντηση είναι ίσως ότι λειτουργεί θετικά το γεγονός ότι ξέρω ότι μπορώ να φύγω. Ξέρω ότι έχω την τύχη να το κάνω αυτό, κι ότι δεν χρειάζεται να είμαι εδώ συνέχεια, μόνιμα, καθώς γνωρίζω ότι πια είναι δύσκολο να ζήσεις στην Ελλάδα. Ακόμα όμως κρατάω την αγάπη μου για αυτή τη χώρα,Εκτός από λίγους φίλους μου, οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν γιατί αγαπώ την Ελλάδα , γιατί είναι εδώ συνέχεια και είναι κουραστικό ,με όλους αυτούς τους φόρους που πρέπει να πληρώνουν και με τα πολιτικά ν΄αλλάζουν συχνά. Κάτι που παρατηρώ στην καθημερινότητα, όταν είμαι εδώ , είναι ότι οι άνθρωποι είναι στα καφενεία, είναι στους δρόμους, γελάνε, δεν είναι σαν να βρίσκονται σε κηδεία. Είναι όλοι μαζί. Πίνουν καφέ μαζί και θέλουν να είναι έξω από τα σπίτια τους».
Στην Αγγλία είναι το αντίθετο, αν δεν κάνω λάθος…
«Σωστά. Θυμάμαι πολύ καθαρά την Παρασκευή μετά τοBrexit. Ήταν καλοκαίρι και συνήθως οι άνθρωποι είναι έξω, αλλά εκείνη την ημέρα στο Λονδίνο, για το οποίο ήταν δυσάρεστη έκπληξη, οι δρόμοι ήταν ήσυχοι..Όλοι ήταν μέσα. Δεν ήθελαν να μιλήσουν. Η ατμόσφαιρα ήταν χάλια, αλλά δεν το έβγαζαν προς τα έξω. Στην Ελλάδα όμως όταν γίνεται κάτι όλοι είναι έξω».
Εσείς χαρήκατε ή λυπηθήκατε με το Brexit;
«Ακόμα φοράω μαύρα…(γέλια, γιατί το φόρεμα που φορούσε στη διάρκεια της συνέντευξης και της παρουσίασης ήταν μαύρο). Την ημέρα εκείνη φόρεσα ένα μαύρο φόρεμα. Ήμουν πάρα πολύ δυστυχισμένη και δύο μέρες μετά ήρθα στην Ελλάδα, γιατί δεν ήθελα να είμαι σε μια χώρα που είχε ψηφίσει να φύγει από την Ευρώπη. Στο κέντρο ήταν το θέμα ότι δεν αγαπάμε τους ξένους. Κι αυτό για μένα ήταν τόσο χάλια. Η Αγλλία χωρίς ξένους θα είναι άδεια. Και έχει και πολλούς Έλληνες. Ακούω Ελληνικά κάθε μέρα. Το Λονδίνο είναι πανέμορφο και είναι όπως μια χώρα. Δεν έχει πολλή σχέση με άλλα μέρη στην Αγγλία. Είναι λιγότερο Αγγλικό και περισσότερο διεθνές. Κάθε μέρα στο λεωφορείο , στο τρένο, στα καφέ, έχω την εντύπωση ότι είμαι η μοναδική Αγγλίδα. Ακούς πολλές διαφορετικές γλώσσες και αυτό είναι πολύ ωραίο για μένα. Μου αρέσει επίσης που μπορώ να φάω φαγητό απ όλο σχεδόν τον κόσμο. Είναι εξαιρετική πόλη και καταλαβαίνω γιατί πολλοί Έλληνες θέλουν να πάνε στο Λονδίνο ή είναι εκεί και σπουδάζουν ή εργάζονται».
Στο Βρετανικό Μουσείο παραμένουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα και μια Καρυάτιδα. Τώρα που έχετε αποκτήσει πιο στενούς δεσμούς με την Ελλάδα τι πιστεύετε όσον αφορά στην επιστροφή τους από το Βρετανικό Μουσείο;
«Υπάρχει κάτι που πιστεύω ότι είναι σημαντικό.Στο Λονδίνο υπάρχει πολύ μεγάλος αριθμός τουριστών, τα βλέπουν άνθρωποι από παντού και είναι κάτι σαν διαφήμιση θεωρώ. Ίσως όταν τα βλέπουν άνθρωποι από την Κίνα, από τη Γαλλία, τη Γερμανία κλπ μετά να θέλουν να δουν και τα υπόλοιπα. Αυτή είναι η μια οπτική. Γνώρισα τον προηγούμενο διευθυντή του Βρετανικού Μουσείο και αυτός ήταν απόλυτος στο ότι δεν θα γυρίσουν. Για τον νυν δεν ξέρω ποιες είναι οι σκέψεις του. Θα είναι μια πάρα πολύ συμβολική κίνηση να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Αλλά καταλαβαίνω γιατί το Βρετανικό Μουσείο δεν έχει κάνει την επιστροφή. Έχει εκθέματα από πάρα πολλές χώρες κι αν επιστρέψουν τα Γλυπτά, ίσως κι άλλες χώρες ζητήσουν να επιστραφούν τα δικά τους. Η φιλοσοφία του Βρετανικού Μουσείου, στο οποίο δεν πληρώνεις, αντίθετα με το Μουσείο της Ακρόπολης που πληρώνουν και οι Έλληνες κι αυτό είναι μια διαφορά, όπως λένε οι άνθρωποι που αποφασίζουν, είναι ότι το Βρετανικό είναι ένα μουσείο για όλο τον κόσμο. Είναι το motto τους.Αν έπρεπε να αποφασίσω εγώ; Είμαι στη μέση, δεν είναι απλό, αλλά περίπλοκο ζήτημα».
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις "Διόπτρα"
Ακολουθήστε το thebest.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο thebest.gr
