«Δεν θέλουμε εκλογές αλλά μπορεί να αναγκαστούμε»

Μπορεί η κυβέρνηση να διαχειριστεί πολιτικά ένα τέταρτο Μνημόνιο, έστω και σε αναμονή; Η απόφαση του Eurogroup είναι δίκοπο μαχαίρι, καθώς οι δανειστές απαίτησαν τη νομοθέτηση προληπτικών μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ, πέραν του πακέτου των 5,4 δισ. ευρώ που προωθεί προς ψήφιση στη Βουλή, προκειμένου να εκταμιευθεί η δόση. Ωστόσο δεν ζήτησε να προσδιοριστούν με ακρίβεια τα μέτρα αυτά, ενδεχομένως το Eurogroup να αρκεστεί στη νομοθέτηση ενός μηχανισμού δέσμευσης ώστε να συνεδριάσει ξανά τη Μεγάλη Πέμπτη και να συζητήσει μαζί με τα υπόλοιπα το θέμα του χρέους και τον ρόλο του ΔΝΤ. Τι θα περιέχει ο μηχανισμός δέσμευσης; Το πακέτο των προληπτικών μέτρων εκλαμβάνεται ήδη από τα πολιτικά κόμματα ως νέο μνημόνιο, ενώ το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε αναβρασμό εξαιτίας της φοροκαταιγίδας που επίκειται και προκαλεί έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.

Η λεπτή κόκκινη γραμμή

Τις προηγούμενες ημέρες είχε χαραχθεί μια λεπτή κόκκινη γραμμή σε κλειστές συσκέψεις στο Μέγαρο Μαξίμου και είχε μεταφερθεί από τον Πρωθυπουργό στην Ευρώπη: το προληπτικό πακέτο μέτρων ύψους 3,6 δισ. ευρώ ως το 2018 δεν είναι πολιτικά διαχειρίσιμο.«Δεν μπορούμε ούτε να φέρουμε ούτε να ψηφίσουμε στη Βουλή τέτοιο πακέτο συγκεκριμένων μέτρων. Μπορούμε μόνο να αναλάβουμε τη γενική δέσμευση υπό την προϋπόθεση ότι θα ξεκινήσει αμέσως η συζήτηση για το χρέος» έλεγε κορυφαίος παράγοντας, εκ των τακτικών συνομιλητών του Αλέξη Τσίπρα. Κυβερνητικές πηγές διαβεβαίωναν ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να βρει συμβιβαστική λύση καθώς δεν είναι επιθυμία της να καταφύγει σε πρόωρες εκλογές - το ενδεχόμενο δημοψηφίσματος δεν συζητείται «γιατί δεν μας δίνει ούτε πολιτικό ούτε επικοινωνιακό όφελος» -, αλλά τίποτε δεν μπορεί να αποκλειστεί. «Εμείς δεν θέλουμε, αλλά μπορεί να μας αναγκάσουν να πάμε σε εκλογές» επισήμαιναν.

Το περασμένο καλοκαίρι οι κεντρικοί υπουργοί της κυβέρνησης εμφανίζονταν κυρίαρχοι των εξελίξεων. Εναν χρόνο μετά δίνουν την αίσθηση ότι κάτι βαθύ έχει κλονιστεί, αντιλαμβάνονται καλύτερα τους δύσκολους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς και αναγνωρίζουν ότι τα καλά λόγια των ηγετών και των αξιωματούχων δεν σημαίνουν τίποτε αν δεν συνοδεύονται από έργα. Αυτό προσπάθησε να διασφαλίσει ο κ. Τσίπρας στις συναντήσεις με τον Φρανσουά Ολάντ και τον Μάρτιν Σουλτς, ο οποίος ενεργεί και ως αγγελιοφόρος προς το Βερολίνο, καθώς το μέγιστο που παραχώρησε η Ανγκελα Μέρκελ στον έλληνα πρωθυπουργό ήταν μια εικοσάλεπτη τηλεφωνική επικοινωνία. Ο κ. Τσίπρας μπορεί να μην απείλησε με παραίτηση, εξήγησε ωστόσο στους συνομιλητές του ότι αν επιμείνουν οι θεσμοί να ψηφιστεί τώρα πακέτο συγκεκριμένων μέτρων 3,6 δισ. ευρώ ως το 2018 η κυβέρνησή του δεν θα μπορεί να σταθεί.

Οι Ευρωπαίοι όμως έχουν κουραστεί με την Ελλάδα, όπως δείχνουν τα μηνύματα που φθάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου από πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, και κυρίως από το Βερολίνο. «Πάρτε όποιες αποφάσεις θέλετε. Δεν θα σας αποτρέψουμε αλλά και δεν θα σας βοηθήσουμε».

Οι συμμαχίες στην Ευρώπη έχουν γίνει σαθρές στον καιρό του Προσφυγικού και του Brexit. Ο κ. Τσίπρας διαφημίζει τη συμμαχία του με τους Ευρωπαίους Σοσιαλιστές διακινδυνεύοντας τη σχέση του με τη Φώφη Γεννηματά. Τι του προσφέρει στην πραγματικότητα αυτή η συμμαχία; Ακόμη και ο πρόεδρος Ολάντ, στον οποίο καταφεύγει ο Πρωθυπουργός στις δύσκολες στιγμές, πόσο έχει διαφοροποιηθεί από τη γραμμή Σόιμπλε στη διαπραγμάτευση; Τα δύο κυρίαρχα ρεύματα στην Ευρώπη, η Χριστιανοδημοκρατία και η Σοσιαλδημοκρατία, απέτυχαν να δώσουν λύσεις στην κρίση, με αποτέλεσμα ο λαϊκισμός να έχει εξαπλωθεί σαν επιδημία σε όλη την Ευρώπη. Σε δυσμενέστερη θέση βρίσκονται οι Σοσιαλδημοκράτες, οι οποίοι αποστρέφονται τη λιτότητα χωρίς να προτείνουν εναλλακτικές πολιτικές, συγκυβερνούν σε πολλές χώρες με τους συντηρητικούς και ταυτόχρονα ενστερνίζονται και την άποψη ότι η διέξοδος είναι προς τα Αριστερά, καθώς οι ψηφοφόροι τους είναι αριστερόστροφοι, παραβλέποντας τον κίνδυνο να βρεθούν αγκαλιά με τον λαϊκισμό.

Ο Φρανσουά Ολάντ συμπληρώνει τον άλλο μήνα τα τέσσερα από τα πέντε χρόνια της θητείας του και αδυνατεί να ελέγξει την κοινωνική αναταραχή και τα κύματα αμφισβήτησης στο εσωτερικό του κόμματός του έπειτα και από την αποτυχία του να εγκριθούν δύο σημαντικά νομοσχέδια, για τις συνταγματικές αλλαγές και την εργατική μεταρρύθμιση. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι θα είναι πολύ δύσκολο να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών και ο χρόνος δεν είναι με το μέρος του για να ανατρέψει τις προβλέψεις. Ο Ματέο Ρέντσι βλέπει τη δημοτικότητά του να καταποντίζεται εξαιτίας σκανδάλων διαφθοράς της κυβέρνησής του. Ο κ. Ρέντσι έχει μπροστά του δύο μεγάλες πολιτικές μάχες: τις δημοτικές εκλογές τον Ιούνιο και το δημοψήφισμα για τη συνταγματική αναθεώρηση τον Οκτώβριο, που αν το χάσει, όπως έχει προαναγγείλει, θα αποχωρήσει από την πρωθυπουργία. Επιπλέον η Ιταλία έχει να αντιμετωπίσει τεράστιο κύμα προσφύγων από τη Βόρεια Αφρική που συνοδεύεται από φόβους για ζητήματα ασφάλειας και τρομοκρατίας, και η Αυστρία απειλεί ήδη να κλείσει με φράκτη τα σύνορα των δύο χωρών.

Μύθος για εσωτερική κατανάλωση

Ούτε το βαλς ούτε η ταραντέλα αλλά ούτε και το φλαμένκο ταιριάζουν στον κ. Τσίπρα, όπως αποδείχθηκε όταν επιχείρησε να χορέψει το ίδιο «πάλο» (μουσικό θέμα) και με τον Πάμπλο Ιγκλέσιας των Podemos και με τον Πέδρο Σάντσες του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Ο κ. Σάντσες επιστράτευσε τον έλληνα πρωθυπουργό στη μάχη για την κατάληψη του παλατιού Μονκλόα, της έδρας της ισπανικής κυβέρνησης. Ο κ. Τσίπρας πράγματι άσκησε ισχυρή πίεση στον κ. Ιγκλέσιας, διαρρηγνύοντας τη σχέση τους όταν αντιλήφθηκε ότι ο επικεφαλής των Podemos τον θεωρεί προδότη επειδή υπέγραψε μνημόνιο. Η Ισπανία οδηγείται ξανά σε εκλογές και οι προοπτικές των Σοσιαλιστών δεν διαγράφονται ευοίωνες. Ο πρωθυπουργός της Πορτογαλίας Αντόνιο Κόστα με την υβριδική κυβέρνησή του δεν μπορεί να επηρεάσει τις εξελίξεις, αλλά εξίσου αδύναμος είναι και ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ του γερμανικού SPD, το οποίο βρίσκεται σε μεγάλη κρίση. Οι σοσιαλιστικές συμμαχίες της κυβέρνησης στην Ευρώπη είναι άλλος ένας μύθος εσωτερικής κατανάλωσης. Ενας μοχλός πίεσης προς τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι να συντρέξουν τον ΣΥΡΙΖΑ τη δύσκολη ώρα παρά ένα υποστηρικτικό κέλυφος για την Ελλάδα. Η Φώφη Γεννηματά και ο Σταύρος Θεοδωράκης θεωρούν ότι ο κ. Τσίπρας έκαψε τις γέφυρες πίσω του τον Σεπτέμβριο, όταν χωρίς δεύτερη σκέψη συγκυβέρνησε ξανά με τον Πάνο Καμμένο. Ο Πρωθυπουργός όμως επιμένει: «Αν θέλετε να μιλάτε για το μέλλον της Κεντροαριστεράς, πρέπει να καταλάβετε ότι Κεντροαριστερά χωρίς Αριστερά δεν υπάρχει. Αυτό είναι Κεντροδεξιά! Ο τόπος χρειάζεται προοδευτική διακυβέρνηση! Χρειάζεται αλήθειες και τόλμη για να βγούμε από την κρίση» είπε την προηγούμενη εβδομάδα στη Βουλή. Στην ίδια συνεδρίαση όμως διέστρεψε τον ρόλο της αντιπολίτευσης καλώντας τη ΝΔ να μη βάζει τα λεφτά της στην αποτυχία της κυβέρνησης επειδή πιέζεται «από κάποιους» που «έχουν χρέη, πιθανώς έχουν διώξεις, θέλουν να κρατάνε μέσα ενημέρωσης χωρίς να πληρώνουν φόρους, κάποιοι άλλοι βλέπουν δικούς τους συνεργάτες σε διάφορες λίστες» και έχουν λόγους «να φύγει η κυβέρνηση και χθες αν γινόταν».

Ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας στις τελευταίες παρεμβάσεις του στη Βουλή προσπαθεί να περάσει στην κοινή γνώμη το αφήγημα πως τα συμφέροντα δεν νοιάζονται για τη χώρα. Νοιάζεται μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ; Στο πρόσφατο δελτίο πολιτικής ανάλυσης και εκτίμησης που δημοσιεύει το «Δίκτυο», το think tank της Αννας Διαμαντοπούλου, επισημαίνεται ότι το κείμενο της τάσης των «53» αποτελεί «ιδεολογικοποίηση του διχασμού». Χαρακτηριστικά αναφέρεται η ακόλουθη παράγραφος του κειμένου: «Ουσιαστικά μιλάμε για δύο αντίπαλα πολιτικά σχέδια, για δύο ανταγωνιστικούς κόσμους, για δύο διαφορετικά αξιακά φορτία. Θα το τονίσουμε για άλλη μία φορά: δεν υπάρχουν εθνικά σχέδια, ούτε η διχασμένη έτσι κι αλλιώς κοινωνία έχει ανάγκη από εθνικές συναινέσεις. Η κοινωνική πόλωση, οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για τέτοιου είδους συνεννοήσεις, για οικουμενικές ή άλλου τύπου κυβερνήσεις. Αντίθετα, είναι η στιγμή των διαχωριστικών γραμμών με βάση τις ανάγκες των πολλών και κυρίως αυτών που έχουν πληγεί περισσότερο και βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας». Το κείμενο των «53» δεν πέρασε απαρατήρητο στις Βρυξέλλες και ήγειρε νέους προβληματισμούς για τη διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ και την ειλικρίνεια των προθέσεών του να συζητήσει με τη Σοσιαλδημοκρατία.

Μετέωρο πολιτικό σύστημα

Δεν χρειάζονταν οι απευθείας τηλεοπτικές μεταδόσεις της Ολομέλειας της Βουλής ή το κείμενο των «53» για να γίνει αντιληπτό το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος της χώρας. Το κομματικό σύστημα παραμένει μετέωρο και μεταλλασσόμενο μέσα στην κρίση. Από τις εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 ως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 «χάθηκαν» από το ενεργό εκλογικό σώμα 1,5 εκατομμύριο ψηφοφόροι, οι οποίοι δηλώνουν μέσω της αποχής την απογοήτευση και την αδιαφορία τους για τη διακυβέρνηση της χώρας. Τον Σεπτέμβριο κατήλθαν για πρώτη φορά στις εκλογές «κόμματα της δραχμής» και αποδοκιμάστηκαν. Οκτώ μήνες μετά ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε η ΝΔ έχουν πολιτική ηγεμονία, ενώ στον χώρο των θυμωμένων φωνών και των επίμονων ψευδαισθήσεων αυξάνονται τα... ελεύθερα ηλεκτρόνια: η Εθνική Ενότητα των Τάκη Μπαλτάκου - Γιώργου Καρατζαφέρη από τα δεξιά και η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής Κωνσταντοπούλου από τα αριστερά την οποία έσπευσε να καλωσορίσει στο «σύγχρονο ΕΑΜ, το μεγάλο αντιμνημονιακό μέτωπο», οΠαναγιώτης Λαφαζάνης της Λαϊκής Ενότητας, αναμένεται να αυξήσουν την αγωγιμότητα του πολιτικού συστήματος προς τα άκρα.

Ανοδος της αβεβαιότητας

Την ημέρα που η κυρία Κωνσταντοπούλου ανακοίνωνε το κόμμα της, ο Χάρης Θεοχάρηςαποχωρούσε από το Ποτάμι μέσα σε ένα όργιο φημολογίας για την ίδρυση νέου κόμματος στον χώρο του Κέντρου. «Οσα συμβαίνουν τις τελευταίες δέκα ημέρες στο κομματικό σύστημα της χώρας δείχνουν άνοδο της πολιτικής εντροπίας και είναι το αποτέλεσμα της ανόδου της αβεβαιότητας, κοινωνικής και πολιτικής» έγραψε στο Facebook ο Στράτος Φαναράς. Ο διευθύνων σύμβουλος της Metron Analysis εκτιμά ότι δεν υπάρχει μια ενοποιητική πρόταση για το μέλλον η οποία να δημιουργήσει νέα πλειοψηφία, αλλά ούτε μπορεί η κοινωνία να επαναπαύεται αυτάρεσκα στη λογική ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα χάλια και μετά να τα ξαναφτιάξουμε χωρίς να συμβεί τίποτε.

Μέσα στην αταξία της πολιτικής ζωής η Επιτροπή Θέσεων και Διαλόγου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του Ποταμιού, παρά τις δυσκολίες της προηγούμενης εβδομάδας, πραγματοποίησε την πρώτη της συνεδρίαση και καθόρισε πέντε θεματικές ομάδες. Επιπλέον, τέθηκαν όλα τα πολιτικά ζητήματα, αν πρέπει να μετασχηματιστεί ο χώρος από συνασπισμό κομμάτων σε ενιαίο φορέα, ακόμη και το θέμα της ουδετερότητας του χώρου απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ή της επιδίωξης συμμαχιών. Τις προηγούμενες ημέρες υπήρξε ένα διακριτικό άνοιγμα του Κυριάκου Μητσοτάκη προς το ΠαΣοΚ και το Ποτάμι. Η κυρία Γεννηματά το προσπέρασε, ο κ. Θεοδωράκης όμως δεν απέκλεισε τη συνεννόηση για μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Η επικεφαλής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης δήλωσε ότι «αν ο κ. Θεοδωράκης έχει κοινό δρόμο με τον κ. Μητσοτάκη, δεν μπορεί να έχει και μαζί μας» και ο επικεφαλής του Ποταμιού τής απάντησε: «Είμαστε κόμμα, δεν έχουμε ανάγκη από μητερούλες ούτε από κάποιον που θα μας καθοδηγήσει».

Ο κ. Θεοδωράκης σύντομα χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την ανεξαρτητοποίηση του κ. Θεοχάρη εκδίδοντας μια σκληρή ανακοίνωση και ζητώντας του να παραδώσει την έδρα. Ο κ. Θεοχάρης απάντησε ότι δεν σκοπεύει να παραδώσει την έδρα ούτε να ενταχθεί στη ΝΔ. Ο ανεξάρτητος πλέον βουλευτής προετοιμάζει μεθοδικά τα επόμενα βήματά του, όχι για να φτιάξει «το κόμμα Θεοχάρη», αλλά για να δημιουργήσει μια νέα συλλογικότητα από ανθρώπους με πολιτική δράση στις τοπικές κοινωνίες, οι οποίοι να έχουν άποψη για το πώς πρέπει να αλλάξει η χώρα προκειμένου να βγει από την κρίση.

"Πολιτικό μασάζ" σε βουλευτές από το Mέγαρο Μαξίμου για την ψήφιση των μέτρων- Διαφοροποίηση ίσον διαγραφή

Aσφαλιστικό: Έρχεται εισφορο-καταιγίδα από την 1η Ιουνίου

πηγή