Έμποροι ονείρων

Ακούγοντας τις προγραμματικές δηλώσεις του κ. πρωθυπουργού αρχές του Οκτώβρη 2015, θυμήθηκα ένα βιβλίο του Harold Robbins που είχα διαβάσει, πριν από αρκετά χρόνια. “Έμποροι ονείρων” ήταν ο τίτλος και ήταν μια ιστορία μέσα από το Hollywood. Σκηνοθέτες, παραγωγοί, καλλιτέχνες, όλοι έμποροι ελπίδας και ονείρων ήταν, ο καθένας για το κοινό του.

Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με την κυβέρνηση και τις προγραμματικές δηλώσεις του Οκτώβρη του 2015?

Δυστυχώς έχουν την απόλυτη ταύτιση πρακτικών, και μεθόδων εξαπάτησης του πελατειακού τους κοινού, με αντάλλαγμα την ψυχολογική διευκόλυνση της στιγμής.

Πρέπει να είμαστε το μόνο παράδειγμα στην νεώτερη πολιτική ιστορία του σύγχρονου δυτικού κόσμου, όπου οι προγραμματικές δηλώσεις του πρωθυπουργού με την πρόταση προϋπολογισμού από την ίδια κυβέρνηση, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση. Έχουν τεράστιες διαφορές, όχι μόνο, σε αντίληψη για το υπάρχον περιβάλλον, όχι μόνο στα σχέδια δράσης και τις πραγματικές δυνατότητες του συστήματος, αλλά και για το δυνητικό αποτέλεσμα.

Για ανακούφιση των παθόντων μιλάει ο “γελαστός” ηγέτης, την ίδια ώρα που η πρόταση των οικονομικών του είναι για πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα. Για ανάπτυξη σε μερικούς μήνες μιλάει ο ένας, για ύφεση των επομένων δύο ετών λένε οι οικονομικοί του. Για απασχόληση και ευημερία μιλάει ο “ηγέτης” του ονείρου, για αύξηση της ανεργίας λένε οι συνεργάτες του.

Πρωθυπουργός και οικονομικό επιτελείο, είναι σαν να μιλάνε για διαφορετικά κράτη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, σε άλλους πλανήτες. Καμία ομοιότητα σε τίποτα, ούτε στον τίτλο, ούτε στο περιεχόμενο, ούτε στην ουσία, ούτε στο αποτέλεσμα.

Διαλέγετε και παίρνετε, ότι σας κάνει, ότι σας αρέσει.

Έχουμε για όλους, όπως πάντα άλλωστε…..

Έχουμε δημοσιονομικά μέτρα για τους συντηρητικούς φίλους μας,

έχουμε χρήματα από την φοροδιαφυγή για τους αισιόδοξους,

έχουμε χρήματα από αποκρατικοποιήσεις για τους φιλελεύθερους,

έχουμε χρήματα για συσσίτια των ανέργων για τους αριστερούς,

έχουμε χρήματα από το κυνήγι της διαφθοράς για τους τίμιους

και η λίστα δεν έχει τέλος.

Το εμπόριο της ελπίδας και των ονείρων συνεχίζεται κανονικά και απρόσκοπτα.

Μόνο που και αυτό το εμπόριο θα χρεοκοπήσει, όταν οι πελάτες του θα καταλάβουν ότι δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα από αυτά που τους υπόσχονται. Έχοντας σαν δικαιολογία την αναμονή της υλοποίησης των υποσχεθέντων, εμμένουμε στην αδράνεια και την απραξία μας.

Η ολοκλήρωση της παράνοιας ήρθε με τον τελική ομιλία του πρωθυπουργού.

Η απόλυτη διαστρέβλωση πεπραγμένων και δεδομένων για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, χρησιμοποιώντας επικοινωνιακά χαρίσματα και το ηθικό πλεονέκτημα του “αριστερού”.

Η απόλυτη αντίφαση πεπραγμένων και δεδομένων με την θεωρεία του “καλύτερου δυνατού” αποτελέσματος, απαξιώνοντας τις εκτιμήσεις και τις προβλέψεις των πάντων, ακόμη και του δικού του οικονομικού επιτελείου.

Η μόνιμη και συνεχείς επίρριψη ευθυνών στους “κακούς” παλιούς φαίνεται ότι έχει ακόμα αντίκρισμα στην κοινωνία που δεν θέλει να αντιδράσει. Γιατί η όποια αντίδραση εμπεριέχει κόπο, εργασία και κυρίως αποδοχή του λάθους.

Οι μόνιμες και εκβιαστικές πρακτικές της “τελευταίας στιγμής” στριμώχνουν ολόκληρο το πολιτικό σύστημα στη γωνία και το σέρνουν σε νομοθετήματα και τακτικές, εγκλωβίζοντας το σε μία μόνιμη απολογητική διαδικασία.

Και έτσι το κέρδος είναι διπλό. Και έχουν έτοιμη δικαιολογία για όλα τα κακώς κείμενα, και απαξιώνουν τον όποιο αντίλογο αφού τον έχουν ενοχοποιήσει λόγω της καταγωγής του και μόνο.

Και όλα αυτά εκμεταλλευόμενοι την άγνοια και την δυστυχία της κοινωνίας, και διχάζοντας τάξεις και κοινωνικούς κλάδους με την παραμικρή ευκαιρία, με μόνο κέρδος την επιβίωση τους στην εξουσία.