Ξερόλακκα: Aπό τις υψωμένες γροθιές, τα χειροκροτήματα και τα φέρετρα, στις κωλοτούμπες

Η Ξερόλακκα της Πάτρας, θα μπορούσε να είναι το σήμα κατατεθέν των  φορέων της ιδίως δε των δημοτικών, όσων πάνω σε αυτό τον ΧΥΤΑ της  οργής έχτισαν καριέρες και όσων τις έχασαν μαζί με τα απορρίμματα των υποσχέσεων και των δεσμεύσεών τους.

Θα μπορούσε όμως να είναι και σύμβολο της αντιπολίτευσης σε αυτό τον τόπο τον τρανό τον μέγα, όπου η εκάστοτε μειοψηφία,  με την άνεση που της δίνει αυτό το εκ προιιμίου επαναστατικό «αντί», σηκώνει τον καυγά στο ταβάνι, αφήνοντας πάντα έξω από την πόρτα  το πτώμα της λογικής και της πραγματικότητας των αριθμών, των μεγεθών και των δυνατοτήτων.

Από αυτό τον κανόνα δεν εξαιρέθηκε τελικά ούτε η νέα δημοτική αρχή η οποία επί σειρά ετών, με επαναστατικές πιρουέτες στο πλευρό των κατοίκων της Ξερόλακκας, ακόμη και όταν αυτοί εκτροχιάζονταν σε ακρότητες στο δημοτικό συμβούλιο, και μόνο που δεν έδερναν τους δημοτικούς συμβούλους  σήκωνε το λάβαρο του δικαίου του αιτήματός τους ή ακόμη και συνδαύλιζε τις αντιδράσεις τους. Σαν τώρα θυμάμαι τον Πελετίδη καταχειροκροτούμενο από τους κατοίκους της Ξερόλακκας σε ρόλο Τσε να φωνάζει "κλείστε την" πάνω απο το φέρετρο που είχε εναποτεθεί στο μεγάλο τραπέζι της συνεδρίασης.

Αυτά όμως συμβαίνουν  όταν είσαι έξω απο το χορό. Και για τους γαλάζιους και για τους πράσινους και για τους... κόκκινους.

Διότι όλοι  όταν είναι στην αντιπολίτευση ξεχνάνε να διαβάσουν , να σχεδιάσουν και να προβλέψουν, αρκούνται μόνο στο να καταγγείλλουν, λήγοντας με αυτόν τον τρόπο τις υποχρεώσεις τους. Στην Ελλάδα, «δεν διοικώ», σημαίνει και «δεν προβληματίζομαι», σημαίνει και «δεν συνεργάζομαι».

Για αυτό και η ασυνέχεια του κράτους, της αυτοδιοίκησης, των υπηρεσιών, για αυτό και οι συνεχείς πειραματισμοί και το σημειωτόν που ακολουθεί και χαρακτηρίζει το απόλυτο μπάχαλο.

Κάπως έτσι ο Δήμαρχος που  επί 4 χρόνια στο δημοτικό συμβούλιο  αναφωνούσε σε όλους τους τόνους «να κλείσει τώρα η Ξερόλακκα» , η παράταξη που είχε φτάσει κάποτε ακόμη και να προτείνει να μπει προς ψήφιση στο Σώμα το δίλημμα «νέο κύτταρο ή χτίσιμο της Ξερόλακκας», αυτοί που καποτε είχαν συλληφθεί στις κινητοποίησεις μαζί με τους κατοίκους,  έπεσαν στο ίδιο το αμάρτημα που έπεσαν όλοι οι προκάτοχοί τους όταν βρέθηκαν από την ευκολία της γαλαρίας στο τιμόνι και άρχισαν τις κωλοτούμπες αφήνοντας στην άκρη τις επαναστατημένες γροθιές.

Ούτε λίγο ούτε πολύ, η εισήγηση της δημοτικής αρχής για το θέμα της Ξερόλακκας προϊδεάζει για παράταση λειτουργίας του ΧΥΤΑ  για τουλάχιστον 3 χρόνια ακόμη, καθώς τόσο περίπου  είναι το χρονικό διάστημα που κρίνεται ότι αντέχει ακόμη η Ξερόλακκα, η οποία μέχρι χθες «δεν άντεχε ούτε μια μέρα» και εμμένει στην αόριστη  κορώνα του «θα διεκδικήσουμε», ενώ σε πολλά σημεία της η πρόταση θυμίζει την πρόταση του Ανδρέα Φούρα!

Μου θυμίζουν όλα τούτα το περίφημο «πού ήσουν νιότη που΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος» το οποίο τελικά δεν απέφυγε κανείς να το σιγοτραγουδήσει με πόνο όταν κάθησε στην  καρέκλα των αποφάσεων , εκεί  όπου δεν αρκεί μόνο να καταγγέλλεις, πρέπει και να οδηγείς.

Και οδηγώντας, να ακούς και αυτούς που σε καταγγέλλουν από δίπλα για υπηρέτη συμφερόντων. Λες και αν μπορούσες να την κλείσεις την Ξερόλακκα αύριο το πρωί δεν θα το έκανες....

Υπ΄αυτή την έννοια το ΚΚΕ στο Δήμο παίρνει ένα πρώτο καλό μάθημα του τι σημαίνει να θες και να μην μπορείς.