Παίρνω όλη την ευθύνη κι ας είμαι παιδί - Τραγούδια-ψεκασμοί

"Φιλα με και κλείσε με στην αγκαλιά σου, σαν παιδί χάνομαι στον έρωτά σου, μη ρωτάς πού θα πάει και τι θα γίνει, αν το θες παίρνω όλη την ευθύνη", είναι το ρεφρέν σε ένα εκπληκτικό άκουσμα των ημερών. Ο Δημήτρης Καραδήμος τραγουδά "Παίρνω όλη την ευθύνη". Τους στίχους υπογράφουν οι Snapyourfingaz, Revo & Joe minor. Κι εμείς χοροπηδάμε στα χοροπηδάδικα και τραγουδάμε τους στίχους που μάθαμε "απ έξω" ακόμη κι αν μπερδεύουμε το πάτερ ημών!

Τι είναι όμως τα τραγούδια και γιατί φέρνω ως παράδειγμα το "Παίρνω όλη την ευθύνη".

Ας αναλύσουμε για λίγο τους στίχους του δημοφιλούς άσματος. Το "Φίλα με και κλείσε με στην αγκαλιά σου.." δεν είναι κάτι καινούριο και φυσικά μας αρέσει. Στη συνέχεια όμως οι στίχοι επιδέχονται κάποιας κριτικής που θα τεκμηριώσει τον υπότιτλο του άρθρου. "Σαν παιδί χάνομαι στον έρωτά σου". Ο βάρδος δηλώνει παιδί και επίσης χάνεται στον έρωτα της κοπελιάς του! Στη συνέχεια όμως την παρακινεί εως προστάζει να μην ρωτάει που θα πάει και τι θα γίνει! Επι της ουσίας, ζητά από το εν δυνάμει κορίτσι του να μην το ψάχνει και πολύ. Κάλλιστα θα μπορούσε να τραγουδά.. "Μην ζητάς διασφαλίσεις για το μέλλον. Τι το ψάχνεις ρε παιδάκι μου τώρα που θα πάει; Οπου θέλει θα πάει. Και τι με ρωτάς τώρα τι θα γίνει; Αρσενικό και θα κλαίει!!!

Είναι να αναρωτιέσαι. Είναι ανόητη η νεαρά που ζητά να γνωρίζει "που θα πάει και τι θα γίνει". Μάλλον είναι πιο ώριμη από παιδί και επιζητά κάτι περισσότερο από έναν ακόμη έρωτα στον οποίο με ευκολία δηλώνει το παιδί - Καραδήμος πως χάνεται με τόση ευκολία. Με την ίδια ευκολία μπορεί να χαθεί μια μέρα και από τη σχέση που προσπαθεί να ξεκινήσει. Αρα πουθενα δεν θα πάει και τίποτα δεν θα γίνει".

Εξάλλου ο Καραδήμος έχει δηλώσει παιδί. "Σαν παιδί χάνομαι στον ερωτά σου". Κι αναρωτιέται ο συντάκτης του άρθρου που πολλοί θα βιαστούν να χαρακτηρίσουν εμπαθές και ισσοπεδωτικό: Απο πότε το ιδεατό είναι τα παιδιά να αναλαμβάνουν ευθύνες; Αυτή δεν είναι και η χαρά του παιδιού; Οτι του παρέχεται η ασφάλεια, μέσω της οικογένειας, να μην έχει και να μην χρειάζεται να αναλάβει ευθύνες; Αρα ή ο στιχουργός δεν έχει καταλάβει κάτι, ή πολύ απλά αυτό έκανε ρήμα, αυτό κόλλαγε με τον στίχο, χαριτωμένο είναι το παιδί κι ανάλαφρος (όπως πάντα ο έρωτας) άρα.. τραγουδάτε το ερωτευμενάκια!

Τα τραγούδια όπως ίσως θα έχετε καταλάβει αποδίδουν πολλές χιλιάδες ευρώ σε εκείνους που τα τραγουδάνε. Οχι σε εσάς.. που επίσης τα τραγουδάτε!

Ο κόσμος αρέσκεται να συνδέεται με τους στίχους, να ζει μέσα απο αυτούς, να αυθυποβάλλεται και να κλαίει ρυθμικά, πίνοντας τον "Δούναβη". Και φυσικά αυτό θεωρείται must στην εποχή μας εως απαγορευτικό να μη συμβαίνει. Εφτασε να θεωρείται ξενέρωτο να μην πονάς. Να μην υποφέρεις συναισθηματικά. Μια υποκριτική συμπεριφορά στα όρια του μαζοχισμού καθώς ο πρώτος στον οποίο υποκρινόμαστε είναι ο εαυτός μας. 

Ο υποφαινόμενος δεν έχει πολλά ακόμη να δηλώσει γι αυτό το πολύ ευαίσθητο θέμα. Απλά σας βάζει ένα θεματάκι για συζήτηση και λίγο προβληματισμό για τα φαινόμενα της κοινωνίας, τους losers και τους winners της ζωής. 

Ωραία η ανεμελιά στον έρωτα και την αγάπη, αλλά επειδή σπάνια αναλαμβάνει κανείς την ευθύνη... ok, τραγουδήστε Καραδήμο, αλλά μην αυτοπαραμυθιάζεστε κιόλας!