Ο φασισμός είναι πολύ σοβαρή υπόθεση

Ιστορικά, η αποδοχή της φασιστικής ιδεολογίας, η λαϊκή απήχηση του φασισμού δεν διαμορφώνεται στη σφαίρα των ιδεών ανεξάρτητα από τις υλικές συνθήκες, το πολιτισμικό περιβάλλον, την οικονομική και ταξική πάλη. Και αυτό, γιατί ο φασισμός ενσωματώνει στον ιδεολογικό του λόγο μια σειρά από βαθιές λαϊκές επιθυμίες, διαστρέφοντάς τις φυσικά (π.χ. σοσιαλίζουσες διατυπώσεις εναντίον της εξουσίας των μονοπωλίων, του ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου κλπ.).

Αξίζει τον κόπο ο κάθε σκεπτόμενος δημοκράτης να μελετήσει το φαινόμενο της ανόδου του φασισμού στη Ευρώπη τις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30, όπως επίσης και τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που δημιουργήθηκαν μετά το μεγάλο κραχ. Σε γενικές γραμμές είναι αποδεκτό ότι οι λαϊκές τάξεις αποδεσμεύονται σταδιακά όταν ο φασισμός δείχνει το πραγματικό αντιλαϊκό του πρόσωπο.

Έχοντας λοιπόν κατά νου την ιστορική πορεία και προσπαθώντας να εξηγήσουμε την ανάπτυξη του νεοναζιστικού μορφώματος της Χρυσής Αυγής, με τέτοια έκταση εκλογική και δημοσκοπική, θα ήταν λάθος να το αποδώσουμε μόνο στην θολή εικόνα της.

Κατά μεγάλο μέρος οφείλεται στην αναζήτηση τιμωρίας των υπαιτίων της κοινωνικής εξαθλίωσης από τα θύματα της οικονομικής κρίσης, στο έλλειμμα δημοκρατικής και πολιτισμικής συγκρότησης σημαντικού τμήματος των λαϊκών τάξεων, στην αποδοχή της μετανάστευσης και όχι του βίαιου χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού ως αιτία των δεινών της κοινωνίας και τέλος στην λειτουργία της Χρυσής Αυγής ως υποκατάστατου δύναμης στην εξατομικευμένη αδυναμία.

Οι βίαιες πρακτικές της ακόμα και η εγκληματική της δράση, εκλαμβανόμενες ως ένδειξη δύναμης, αποτέλεσαν διαύλους επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους της (αναφέρω εδώ ενδεικτικά μόνο την στάση μέρους της κοινωνίας στο επεισόδιο που δημιούργησε ο Κασιδιάρης με την Δούρου και την Κανέλλη στην τηλεόραση). Βέβαια, όλα τα παραπάνω δεν θα μπορούσαν να συμβούν και να εμπεδωθούν αν δεν υπήρχε μια γενικευμένη κρατική ασυλία και από την αστυνομία και από την δικαιοσύνη και από τα ΜΜΕ και από την κυβέρνηση.

Σήμερα, μετά τις τελευταίες εξελίξεις για την Χρυσή Αυγή, η αποδόμηση της ισχύος τους και η δημόσια προβολή της αληθινής εικόνας τους, ελπίζω ότι δεν θα επιτρέψουν τη συνέχιση της λειτουργίας της οργάνωσης τουλάχιστον όπως την ξέραμε, χωρίς όμως να αποκλείεται η επανασύσταση των εγκληματιών με άλλο μανδύα.

Για την Αριστερά και το ευρύτερο Αντιφασιστικό Κίνημα υπάρχει η ανάγκη η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός γενικότερα να αντιμετωπιστούν και ιδεολογικά και πολιτικά χωρίς υποτίμηση του ρόλου που μπορεί να παίξει η Δικαιοσύνη, αλλά με ιδιαίτερη έμφαση στο αίτημα για εκκαθάριση του Κρατικού μηχανισμού και διαρκή αγώνα ενάντια στα γενεσιουργικά αίτια: στις πολιτικές λιτότητας, τα μνημόνια, την τρόικα και την κυβέρνηση, που με την πολιτική της καταστρέφει την κοινωνική και οικονομική βάση της χώρας μας και με τη θεωρία των δύο άκρων δημιουργεί σύγχυση στους πολίτες, παράγοντας έτσι τις κατάλληλες συνθήκες θερμοκηπίου για την ανάπτυξη τέτοιων φαινομένων.

Ο φασισμός είναι για την κοινωνία μια πολύ σοβαρή υπόθεση, που δεν μπορεί να χωρέσει ούτε σε επικοινωνιακά παιχνίδια ούτε σε μικροκομματικές σκοπιμότητες.