Η απάντηση Σκιαθά στους "4" για τη Δημοτική Βιβλιοθήκη της Πάτρας

Άμεση ήταν η απάντηση του προέδρου του Πολιτιστικού Οργανισμού Πάτρας Αντώνη Σκιαθά, στην κοινή επιστολή των τεσσάρων Πατρινών (Βασ. Λάζαρης, Ευ. Αρβανίτη, Χρ. Μούλιας, Λεων. Μαργαρίτης) για το θέμα της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Η απάντηση του κ. Σκιαθά έχει ως εξής:

«Προκαλεί κατάπληξη το γεγονός ότι η αποκάλυψη της καταστροφής ενός σημαντικού τμήματος της κληρονομιάς της πόλης και ταυτόχρονα η αντιμετώπιση ενός υγειονομικού προβλήματος πάνω από τα κεφάλια εκατοντάδων ανυποψίαστων επισκεπτών και αναγνωστών, βρίσκει αντίθετους πνευματικούς ανθρώπους της πόλης.

Για πρώτη φορά άνοιξαν πόρτες που επί δεκαετίες ολόκληρες έμειναν ερμητικά κλειστές, αποδεικνύοντας την απουσία ενδιαφέροντος όλα αυτά τα χρόνια.

Κι αυτό που κάποτε μπορεί να ήταν ένα σπασμένο τζάμι, με την επί χρόνια εγκατάλειψη και αδιαφορία, έγινε εστία μόλυνσης και καταστροφής.

Κατάπληξη επίσης προκαλεί το γεγονός ότι άνθρωποι του πνεύματος, τους οποίους ουδείς κατηγόρησε, αισθάνθηκαν την ανάγκη απολογίας και υποβάθμισης των πραγματικών γεγονότων.

Εκτός αν συναισθάνονται ότι με την συμμετοχή τους όλα αυτά τα χρόνια σε διοικητικά συμβούλια και δράσεις της Βιβλιοθήκης, έχουν συμμετοχή στο πρόβλημα.

Σε κάθε περίπτωση θα περίμενε κανείς να είναι υπέρ της αποκάλυψης και της διάσωσης και όχι υπέρ της υποβάθμισης και της συγκάλυψης.

Εκείνο όμως που προκαλεί πραγματικό δέος είναι ο διαχωρισμός των βιβλίων σε ουσιώδη και επουσιώδη, σε χρήσιμα και μη.

Η ιστορική μας κληρονομιά, η μνήμη και η τεκμηρίωση, έχουν ανάγκη κάθε βιβλίο, κάθε γραπτό κείμενο και πηγή.

Προσπερνώντας το γεγονός της εξαιρετικής σημασίας των βιβλίων που βρίσκονται εντός του συγκεκριμένου χώρου, «ακόμα και αν τα βιβλία αυτά δεν είχαν ιδιαίτερη αξία», δεν θα ήταν προτιμότερο να βρίσκονταν σε χέρια αναγνωστών και μελετητών και σε ράφια βιβλιοθηκών του Δήμου, των Δημοτικών διαμερισμάτων, των σχολείων, αντί να είναι θαμμένα κάτω από σωρούς περιττωμάτων και πτώματα τρωκτικών;

Φυσικά το περιστατικό «δεν είναι ικανό να αμαυρώσει την εικόνα που έχουμε οι πατρινοί για τη Δημοτική μας Βιβλιοθήκη και όσους εργάζονται εκεί», όπως αναφέρουν και οι 4 συμπολίτες που υπογράφουν την επιστολή.

Είναι όμως αρκετό για να δείξει πως λειτουργούσαν επί χρόνια οι άνθρωποι που είχαν την ευθύνη διοίκησης της Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Αυτή την λειτουργία οφείλουν όλοι να καυτηριάσουν αν πράγματι θέλουν να διαφυλάξουν το κύρος και τη σπουδαιότητα της πράγματι σπουδαίας Δημοτικής μας Βιβλιοθήκης.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτή η Δημοτική Αρχή είναι αποφασισμένη να υπερασπισθεί τα πολιτιστικά αγαθά της πόλης και να μην συνεχίσει να κρύβει τα προβλήματα κάτω από το χαλί.

Για την καταστροφή μιλούν τα γεγονότα, μιλούν οι εικόνες, μιλούν οι πανελλήνιες αντιδράσεις, θα μιλήσουν και οι αρχές, με τις εκθέσεις τις αναφορές και τις αυτοψίες τους.

Ας περιμένουμε λοιπόν, ψύχραιμοι και ας μην βιάζονται ορισμένοι να αναλάβουν εργολαβικά την συκοφάντηση όσων τολμούν να ανοίξουν τις πόρτες με τα μυστικά και να αναλάβουν το βάρος της αποκατάστασης του κύρους.

Την προσωπική επίθεση την προσπερνώ. Άλλωστε είναι τόσο ανερμάτιστη, ώστε δεν χρήζει άλλου σχολιασμού.

Αντιπαρέρχομαι τους χαρακτηρισμούς περί «φανφαρονικής έμπνευσης», αλλά εκπλήσσομαι από την εκτίμηση ότι συνιστά «πρωτοφανή απαξίωση της Δημοτικής Βιβλιοθήκης» η αποκάλυψη της αθλιότητας και όχι η διάπραξή της.

Είναι εντυπωσιακό ότι καταγγέλλεται αυτός που αποκαλύπτει το έγκλημα και όχι οι δράστες της επί χρόνια ή και δεκαετίες εγκατάλειψης μέρους της πνευματικής περιουσίας του Ιδρύματος..

Αυτό που απαιτείται αυτή τη στιγμή, είναι σοβαρότητα, υπευθυνότητα και αποτέλεσμα, ώστε όλοι μαζί να μπορέσουμε να αποκαταστήσουμε την Δημοτική Βιβλιοθήκη.

Υ.Γ. Εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι ενώ γνωρίζουν απίστευτες λεπτομέρειες, επικαλούνται διάφορες αιτιολογίες, αποφεύγουν να απαντήσουν στο αυτονόητο ερώτημα που γεννιέται στα χείλη όλων.

Και σεις, τι κάνατε τόσα χρόνια;»