Παιδάκι ήλθε στο χωριό ο «τσάρος» της Οικονομίας

Ο υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, που καθημερινά δέχεται την οργή των πολιτών για τα αδυσώπητα μέτρα που επιβάλλει, κατ’ εντολή των δανειστών, κυρίως στη μικρομεσαία τάξη, δεναπολαμβάνει για την πολιτική του της ικανοποίησης και των συγγενών, εκ μητρός, στα χωριά της επαρχίας Αμαρίου. Ορισμένοι, μάλιστα, χαριτολογώντας σχολιάζουν ότι αν μιλήσουν είναι δυνατό ο «τσάρος»… ειδικά αυτούς να τους καλέσει «να πληρώσουν και φόρο … ομιλίας!»

Στο χωριό της μητέρας του Φωτεινής Δασκαλάκη στους Λαμπιώτες που σβήνουν, ο σημερινός υπουργός, κατά τις μαρτυρίες κατοίκων, δεν εμφανίστηκε ποτέ, ενώ στο κοντινό Καλογέρου, από όπου έφυγε η γιαγιά του Παρασκευή, «πήγε μόνο μια φορά και τότε παιδάκι 5 με 6 χρονών μαζί με τη γιαγιά». Ποτέ άλλοτε οι άνθρωποι δεν τον ξαναείδαν…

Μεγάλος, πλέον, και αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του και τοποθετήθηκε διοικητής τραπεζικού ιδρύματος, του ζητήθηκε από συγγενικά του πρόσωπα στην επαρχία Αμαρίου να τοποθετηθεί στην Αγία Φωτεινή μηχάνημα αυτόματων συναλλαγών της τράπεζας που ηγούνταν, το αίτημα ικανοποιήθηκε, όμως πριν τέσσερα χρόνια περίπου, κακοποιοί το… ξερίζωσαν, το πήγαν στον Ψηλορείτη και το

άδειασαν!

Μια άλλη φορά, όταν υπηρετούσε στο γραφείο του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, κοινοτάρχης από την επαρχία της μητέρας του, αιτήθηκε κονδύλι για την πραγματοποίηση έργου υποδομής στο χωριό του, το αίτημα με την παρέμβαση του Στουρνάρα ικανοποιήθηκε, όμως «τα χρήματα μπλόκαραν στη νομαρχία, επειδή ο κοινοτάρχης δεν ανήκε στο κόμμα που κυβερνούσε και διατέθηκαν αλλού…»

Οι αφηγήσεις συγγενών και χωριανών στους Λαμπιώτες και στου Καλογέρου του Αμαρίου, εξαντλούνται κυρίως στη μητέρα του υπουργού Φωτεινή Δασκαλάκη και στη γιαγιά του Παρασκευή Κοτζαμπασάκη, που από φτωχή οικογένεια παντρεύτηκε και μετακόμισε από το Καλογέρου στο κοντινό χωριό.

Παντρεύτηκε τον Αδάμ Δασκαλάκη και κάθισε στο σπίτι του στη γειτονιά των Δασκαλάκηδων, στη θέση «Μετόχι» των Λαμπιωτών. Εκεί γέννησε και τα δυο της κορίτσια, τη Φωτεινή και τη Στέλλα. Ο γάμος της, πέρα από το όνομά της, της χάρισε και ένα δεύτερο, αυτό της Αδαμάκενας, όπως συνηθιζόταν σε όλα τα χωριά…

ΕΡΕΙΠΙΑ…

Το πατρικό σπίτι της μάνας του Γιάννη Στουρνάρα έχει γίνει ερείπια στη γειτονιά. «Θυμάμαι τη Φωτεινή», αναπολεί ο Γιάννης Κοτζαμπασάκης 70 χρονών στου Καλογέρου, «εγώ παιδί με κοντά παντελόνια και αυτή μεγαλύτερη, κοπέλα. Ήμασταν και συγγενείς! Αξέχαστα, μια μέρα οι συγγενείς από το χωριό μου έδωσαν τρόφιμα, άλλοι λάδι, άλλοι αλεύρι, κρασί και δε θυμάμαι τι άλλο ήταν στα βουργιάλια, τα έβαλα στο γάϊδαρο και πήγα στους Λαμπιώτες. Δεν ξεχνώ το σπίτι που ήταν η οικογένεια της χωριανής μας της Παρασκευής: Μπήκα σε ένα σπίτι χαμηλό με μεσοδόκια και λεπίδα στη σκεπή και είχε ένα φούρνο στην αυλή…»

Οι άνθρωποι στου Καλογέρου, ωστόσο, παρακολουθούσαν στενά την εξέλιξη της οικογένειας, ιδιαίτερα δε της Φωτεινής που μετά τον πόλεμο έφυγε για την Αθήνα, αναζητώντας μια καλύτερη τύχη στη μέχρι τότε μίζερη ζωή της στο χωριό. Είναι χαρακτηριστικές οι φράσεις που μένουν ως και σήμερα, του Κώστα Δραμιτινού ή Γιασόκωστα όπως βρισκόταν, για τις προόδους που επιτύγχανε στις σπουδές ο γιος της Φωτεινής Γιάννης Στουρνάρας. Έλεγε βλέποντας το μικρό παιδάκι στο χωριό: «Θα το θυμηθείτε, αυτό το κοπέλι θα γίνει μέγας και τρανός!»

Στους Λαμπιώτες η Φωτεινή, από μικρή εργαζόταν συμβάλλοντας στον προϋπολογισμό του σπιτιού. Την θυμάται ο χωριανός της Μανώλης Σταυρακάκης: «Ο πατέρας μου ήταν μαραγκός αλλά και πολυτεχνίτης. Πριν φύγει για την Αθήνα ερχόταν στη δουλειά του πατέρα μου Βαγγέλη, έπλεκε καρέκλες και πληρωνόταν με το κομματιάτικο. Τότε δεν υπήρχαν λεφτά και την πλήρωνε με καρπό. Φτώχειες φοβερές…

»Αλλά εκείνο που δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου, ήταν όταν έκανα μια παραγγελιά στο σπίτι της, παιδί εγώ, και με κέρασε δυο καραμέλες! Τότε, ενθουσιασμένος από τις καραμέλες, παρακαλούσα την τύχη μου να με ξαναπάει για να μου δώσει άλλες δυο. Όμως δεν ξαναπήγα…»

ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΓΙΑΓΙΑ

Φεύγοντας στην Αθήνα, η Φωτεινή εργάστηκε για πολλά χρόνια σε γιατρό και κατάφερε να αποταμιεύσει ένα σημαντικό ποσό που αργότερα το επένδυσε στην αγορά οικοπέδου. Γνώρισε και παντρεύτηκε τον Θανάση Στουρνάρα που ασχολούνταν με λογιστικά και οικονομικά θέματα και όταν δόθηκε η ευκαιρία, η μητέρα της Παρασκευή μετακόμισε από τους Λαμπιώτες στην Αθήνα κοντά στην κόρη της.

Τον Θανάση Στουρνάρα και την κόρη του Αμαλία θυμούνται στου Καλογέρου «να γιορτάζουν τις γιορτές του Πάσχα» το 1970. Όπως, οι κάτοικοι φέρνουν στη μνήμη τους το σημερινό υπουργό Οικονομικών να πηγαίνει στου Καλογέρου παιδάκι 5 με 6 χρονών, μαζί με τη γιαγιά του Παρασκευή…

Ο Μανώλης Κοτζαμπασάκης που ζει στην Αθήνα, αλλά βρίσκεται συχνά στο χωριό του, θυμάται:

«Έφυγε μικρή από το χωριό που γεννήθηκε, όπως μικρός έφυγα και εγώ, στα 16 μου χρόνια. Δούλεψα μηχανουργός στα ναυπηγεία και στα εργοστάσια. Στην Αθήνα πήγα μια-δυο φορές από το σπίτι της οικογένειας Στουρνάρα. Γνώρισα το Θανάση, άντρα της Φωτεινής, και ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος. Η πεθερά του η Παρασκευή τον αγαπούσε υπερβολικά και πάντα έλεγε ο Θανάσης μου…»

Όταν τοποθετήθηκε υπουργός ο Γιάννης Στουρνάρας, ο Στέλιος Μανωλιτσάκης, πρόεδρος των αποδήμων Λαμπιωτών της Αθήνας δέχτηκε την ερώτηση-πείραγμα φίλου: «Έστειλες τηλεγράφημα στο χωριανό που τοποθετήθηκε υπουργός Οικονομικών;» Τότε πήρε την απάντηση: «Δεν έστειλα και για ποιο λόγο να στείλω;»Ο κ. Μανωλιτσάκης είναι ξεκάθαρος:

«Να είστε βέβαιος ότι περισσότερο θα εξυπηρετήσει ξένο παρά δικό του. Δε ζητήσαμε τίποτα και ούτε θα το κάνουμε. Αν θέσουμε ένα αίτημα, θα το θέσουμε ως διοικητικό συμβούλιο του συλλόγου και στον άνθρωπο που θα μας παραπέμψουν. Αρνούμαστε το καθεστώς των πελατειακών σχέσεων που κατάστρεψε τη χώρα, επειδή τυγχάνει να είναι υπουργός ένας τεχνοκράτης με καταγωγή εκ μητρός από τους Λαμπιώτες…»

Οι άνθρωποι και στην επαρχία Αμαρίου στενάζουν από το βαρύ φορτίο των απανωτών μέτρων που τους εξαθλιώνουν. Ο συνεπαρχιώτης τους από τη μάνα Γιάννης Στουρνάρας που ελάχιστοι συγγενείς και χωριανοί τον γνωρίζουν, και η πλειοψηφία δεν τον έχει δει ποτέ στην αμαριώτικη γη, μιλούν, πλέον, για «το διορισμένο τεχνοκράτη», που καλείται στο όνομα της… σωτηρίας της χώρας να εφαρμόσει μέτρα μέχρι τελικής πτώσεως των ανθρώπων. Στα χωριά Λαμπιώτες και Καλογέρου οι άνθρωποι υποφέρουν. Το αν ο «τσάρος» κατάγεται, κατά το ήμισυ, από αυτό το χωριό δεν τους λέει τίποτα. Η ζωή τους συνεχίζει τον κατήφορο…